Η επιμνημόσυνη δέηση για τον Yves Marie Gauguet στη Ρόδο

Rodiaki NewsRoom

Την 9η Σεπτεμβρίου 2017, στις 11 π.μ. στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Νίκης Ρόδου, αφιερώσαμε μια Επιμνημόσυνη Λειτουργία υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Yves Marie Gauguet. O αιφνίδιος θάνατός του παραμένει ένα σοκ για την οικογένειά του, όπως και για πολλούς άλλους.

Η Εκκλησία ήταν κατάμεστη από την οικογένεια και φίλους. Μας τίμησε με την παρουσία του, ο Δήμαρχος Ροδίων Φώτης Χατζηδιάκος. Αισθάνθηκα την υποχρέωση να παρατηρήσω ότι ήταν παρών και στην Εξόδιο Λειτουργία, είχε διαθέσει χρόνο από το πολύ βεβαρυμμένο του πρόγραμμα, και ήταν παρών και στην Επιμνημόσυνη Δέηση των Σαράντα.

Είναι μια εξαιρετική προσωπικότητα που έχει προσφέρει τόσα πολλά για τη Ρόδο με την επίπονη εργασία του και τις υποχρεώσεις που έχει ανέλαβε. Υπήρξε επίσης ικανοποίηση, τιμή και χαρά να συναντήσω την κα Άννα Χαρίτου, την πρώην Πρόεδρο του «Σπιτιού της Ευρώπης». Είναι μια πραγματικά Ερίτιμη Κυρία, που έχει ανιδιοτελώς προσφέρει πολλά στην Ροδιακή κοινωνία, με τα χαρίσματά της, την επιστημονικότητά της και τις δεξιότητές της προς όφελος όλων.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της Θείας Επιμνημόσυνης Δέησης, η ατμόσφαιρα υπήρξε κατανυκτική με έντονη και βαθιά αίσθηση ηρεμίας και ειρήνης. Η εκλεπτυσμένη, ελεγειακή και με υψηλή διανόηση προσωπικότητα της συζύγου του εκλιπόντος, Αλίκης Μοσχή-Gauguet, μου είχε ζητήσει η Επιμνημόσυνη Δέηση να είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένη στον αείμνηστο σύζυγό της και χωρίς να γίνει μνεία για την ίδια και τα πολλά επιτεύγματα που έχει πραγματώσει. Είναι μια πραγματικά ταπεινόφρων πραγματική Κυρία.

Ένιωσα βαθιά συγκίνηση από την από καρδιάς αναφορά της κόρης τους Ολυμπίας, που η ίδια διάβασε κατά τη διάρκεια της Εξόδιας Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Αυτή η εμπνευσμένη ‘νεαρή κυρία’, μίλησε σε συναισθηματική φόρτιση για τον πολυαγαπημένο της πατέρα.

Αναφέρθηκε για το καλό του παράδειγμα και τη φιλοσοφία της ζωής του, που της είχε διδάξει, με αγάπη και αφοσίωση σε όλη της τη ζωή.

Το περιεχόμενο του αφιερώματος της Ολυμπίας προς τον πατέρα της, όπως μπορείτε να αναγνώσετε τώρα, είναι ένα μάθημα για πολλούς από εμάς, ιδιαίτερα για την υπέροχη Νεολαία της Ρόδου. Η θυγατέρα του Yves Marie Gauguet και της Αλίκης Μοσχή-Gauguet, Ολυμπία, είναι Ανθρωπολόγος και αυτή της η παιδεία εμπλουτίζει τις σκέψεις της και την ικανότητά της να γράφει με τέτοια καθαρότητα, ακρίβεια και αγάπη.

Ο πατέρας της, κοιτάζοντας από ψηλά, πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος για την θυγατέρα του.

π. Λουκάς Gregory OFM
Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Καθολικής Εκκλησίας Δωδεκανήσου
Ηγούμενος Ι.Τάγματος Φραγκισκανών Δωδεκανήσου, Ιερέας Ι.Ναών Αγίου Φραγκίσκου & Παναγίας της Νίκης Ρόδου & Αμνού του Θεού Κω

Η ΟΜΙΛΙΑ
Αγαπημένε μου λατρεμένε μου πατέρα,
Αν το Φως είχε πρόσωπο θα ήταν το δικό σου,
Αν η καλοσύνη ήταν αγκαλιά θα ήταν η δική σου
Αν η σοφία είχε φωνή θα ήταν η φωνή σου
Αν η αγάπη που μας έδωσες γινόταν χείμαρρος θα σε έφερνε σίγουρα πίσω !

Πριν από 30 χρόνια ,όταν πρωτοήρθες στη Ρόδο για να παντρευτείς τη μαμά, μία υπάλληλος του ΕΟΤ μας έλεγες, σε ρώτησε αν πράγματι είχες πριγκιπική καταγωγή όπως διαδιδόταν .Εσύ της απάντησες τότε, ότι είμαστε όλοι πρίγκιπες για κάποιον άνθρωπο στ ’αυτή τη ζωή.

Για μας ήσουν ο δικός μας, μοναδικός πρίγκιπας βγαλμένος λες μέσα από παραμύθι. Όπως ακριβώς η ζωή που μας χάρισες.

Ζωή σαν παραμύθι!

Όπου κι αν κοιτάξω γύρω μου βλέπω τον παράδεισο που έφτιαξες και μας έβαλες μέσα να ζήσουμε. Μας χάρισες μόνο ωραίες στιγμές και αυτές θα έχω πάντα να σε θυμάμαι.

Ήσουν και θα είσαι ο ένας και μοναδικός φύλακας άγγελος μου, ο σοφός μου, το στήριγμα μου. “Η κόρη μου, ο θησαυρός μου” ! έλεγες..

Μας έμαθες να βλέπουμε τον κόσμο με το βλέμμα της καρδιάς κα να ξεχωρίζουμε το χαμόγελο των ματιών από το άλλο- το χαμόγελο με τα δόντια όπως μας έλεγες . Μας σεργιανούσες στα σύνορα μεταξύ γνώσης και φαντασίας και ήξερες τον τρόπο να κάνεις να αναδύονται αστέρια μέσα από το χάος.

Μας δίδαξες την δύναμη της αλήθειας , την ομορφιά της αρετής, την αξία της αυθεντικότητας το να είσαι αυτό που βαθιά επιθυμείς και όχι αυτό που οι άλλοι θα ήθελαν να είσαι. Ακόμα και οι σιωπές σου μας δίδασκαν , μας συμβούλευαν μας συγχωρούσαν.

Έδινες τα πάντα χωρίς όρια, χωρίς να μετράς, χωρίς να υπολογίζεις , στους γύρω σου, στους φίλους, στην οικογένεια σου.

Δεν τσιγκουνεύτηκες ποτέ αγάπη, χρόνο, συμβουλές. Ήσουν ο στυλοβάτης μας, ο σύμβουλος μας , απ’ όλους τους φιλόσοφους ο πιο αγαπημένος μας!

Συνεργάστηκες με τους πιο μεγάλους της τέχνης. Τα βιβλία σου αληθινά έργα τέχνης , εφάμιλλα των έργων των καλλιτεχνών που τα φιλοτέχνησαν, κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Κι όμως επέλεξες να έρθεις στη Ρόδο ακλουθώντας την φωνή της καρδίας σου, το «πιο φωτεινό χαμόγελο του κόσμου» όπως αποκαλούσες την λατρεμένη σου Αλίκη, αφήνοντας πίσω σου μεγαλεία και δόξες.

Με τον μανδύα του ταπεινού βοσκού, ξανάρχισες την ζωή σου: Νέοι άνθρωποι , νέες ιδέες νέα πατρίδα. Αγάπησες τη Ρόδο και τους ανθρώπους της όσο λίγοι, την ιστορία της και τον πολιτισμό της και στήριξες κάθε πρωτοβουλία της αγαπημένης σου συντρόφου.

Λάτρευες το διάβασμα, ήσουν σοφότερος από όλους τους σοφούς που είχες μελετήσει ! Πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι όπου κι αν πήγαινες όπου είχε ουρές , στις τράπεζες , στο ταχυδρομείο, στο φαρμακείο του Μανώλη, ακόμα και τώρα στοιχηματίζω πως περιμένοντας σε μια ουρά στις πύλες του παραδείσου, πάλι ένα βιβλίο κρατάς στο χέρι!

Μα πιο καλά από τα βιβλία διάβαζες τους ανθρώπους, ήξερες να τους ακούς να αφουγκράζεσαι να συμβουλεύεις ήσουν το σοφό μας λιοντάρι όπως μας άρεσε να σε φωνάζουμε .Και τώρα που το λιοντάρι έφυγε για να ξεκουραστεί μένει η σοφία του για να οδηγεί τα βήματα μας.

¨Ήσουν ο ήλιος που πλησιάσαμε χωρίς να καούμε.

Υπάρχει κάτι πιο δυνατό από τον θάνατο μας έλεγες ,είναι η παρουσία των απόντων στη μνήμη των παρόντων. Κι εσύ δεν θα πεθάνεις ποτέ μέσα μας γιατί έχεις ποτίσει κάθε κύτταρο του είναι μας με την αγάπη, την σοφία, την καλοσύνη σου.

‘Ήθελες πάντα να μάχομαι και να μην τα παρατάω και αυτό θα κάνω , στο υπόσχομαι.
Για αύριο Σάββατο είχαμε κανονίσει να σας καλέσω με τον πρώτο μου μισθό να γιορτάσουμε ετεροχρονισμένα τα γενέθλια μου . Όμως εσύ προτίμησες μία άλλη γιορτή, αυτή που σου ετοιμάζουν στους ουρανούς οι άγγελοι για να σε δελεάσουν.

Δεν σου κακιώνω, τόση ομορφιά και τόσο φως πώς να τ’ αντισταθείς;

Γι αυτό κι εγώ αποφάσισα σήμερα βράδυ να γίνω πουλί και να πετάξω όπως μας έμαθες, με τις φτερούγες της καρδιάς, για να ‘ρθω εκεί ψηλά και να σε καμαρώσω να διαβαίνεις , λευκέ μου πρίγκιπα πολυαγαπημένε μου πατέρα τις πύλες του Παράδεισου ,

Φύλακα Άγγελέ μου
Mon papa je t’aime….