Αυτοθυσία ή Αυτοκτονία;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, θεωρείται από την Χριστιανοσύνη, τον Νόμο του Κράτους, όπως και από τους Νόμους των Ελεύθερων Δημοκρατικών Λαών, έγκλημα – όπως και βέβαια είναι.

‘Όμως, η «αυτοθυσία», εκλαμβάνεται ως πράξη ηρωϊσμού και εντιμότητας, που κανένας δεν αμφισβητεί. Δυσδιάκριτα είναι σε κάποιες περιπτώσεις, τα όρια ανάμεσα στην «αυτοκτονία, αυτοθυσία, ηρωισμό και έντιμη πράξη», που κοστίζει τη ζωή του ελεύθερου σκεπτόμενου, συνειδητοποιημένου και ευαίσθητου Πατριώτη.

Η ένδοξη Ιστορία μας, έχει άπειρα παραδείγματα εθνικής ευαισθησία και αυτοθυσίας, που έμειναν παράδειγμα προς μίμηση. Αυτοθυσία, από αγάπη για την Πατρίδα και αφοσίωση στα Ιδεώδη της Φυλής μας, αναφέρομε παραδειγματικά, «Το χρονικό της εκτέλεσης των ηρώων Μιχάλη Βρούχου και Γιώργου Κωσταρίδη» - Συγκλονιστική Περιγραφή Από τον Γιώργο Βρούχο, όπως παρουσίασε σε συγκινητικό άρθρο της η ΡΟΔΙΑΚΗ (21.9.291) με πρόλογο του Γιώργου Ζαχαριάδη.

Μακρής ο κατάλογος των Δωδεκανησίων Ηρώων, που θυσίασαν τη ζωή τους για την πολυπόθητη ελευθερία της Δωδεκανήσου, όπως περιέγραψε και ο αείμνηστος δικηγόρος/συγγραφέας Ευάγγελος Ψημόριφος σε βιβλίο του, για το «Σύνταγμα των Δωδεκανησίων».

Παραδείγματα Φιλοπατρίας, έχομε σε ολόκληρη την Ελλάδα, και απλώς υπενθυμίζομε, πως στις 18 Απριλίου 1941, λίγες μέρες πριν την κατάληψη της Αθήνας από τα Ναζιστικά στρατεύματα, αυτοκτόνησε με το περίστροφό του, ο Πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής. Η έγκριτη συγγραφέας Πηνελόπη Μπενάκη-Δέλτα από την Αλεξάνδρεια, αυτοκτόνησε επίσης, πίνοντας δηλητήριο την ημέρα που οι Γερμανοί έμπαιναν στην Αθήνα.

Το πρωί της 27ης Απρίλιου 1941, ο Πειραιώτης στρατιώτης Κωνσταντίνος Κουκίδης, στην Ακρόπολη των Αθηνών, διατάχθηκε από τον Γερμανό ταγματάρχη Jacoby και λοχαγό Elsnits, να υποστείλει την Ελληνική Σημαία για ν’ ανέβει η γερμανική με τη σβάστικα. Ο Έλληνας στρατιώτης, εκτελεί την υποστολή, αλλά αμέσως στέκεται σιωπηλός, τυλίγεται με τη σημαία της Πατρίδας μας και πέφτει στο κενό από τις επάλξεις του Ιερού Βράχου.

Τον ηρωικό συμβολικό θάνατο του Κουκίδη, ανέφεραν η αγγλική εφημερίδα Daily Mail στο φύλλο της 9ης Ιουνίου 1941 και η Ισπανική Pueblo. Μόλις ένα μήνα μετά την πράξη του Κουκίδη, λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 30ης προς την 31η Μαΐου 1941, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας, υπέστειλαν και πήραν από την Ακρόπολη την γερμανική σημαία.

Οι Γερμανοί ταπεινώθηκαν, και ουσιαστικά από εκείνη την ημέρα άρχισε και η Αντίσταση κατά του Άξονα. Δύο μήνες αργότερα, άγνωστοι Έλληνες, κατέβασαν την Γερμανική σημαία από την Ολυμπία, ξεσηκώνοντας και πάλι την μήνη των Γερμανών.

Πρέπει να τονιστεί η βαθύτερη σημασία των «συμβόλων», καθώς η ζωή μας, είναι συνυφασμένη με σύμβολα, όπως είναι τα μαθηματικά σύμβολα, της χημείας κλπ., υπάρχουν και τα «ιερά σύμβολα»: η σημαία, που είναι το εθνικό σύμβολο της πατρίδας, ο Σταυρός που είναι το ιερό σύμβολο του Χριστιανισμού, το περιστέρι σύμβολο της ελπίδας και της ειρήνης, η βέρα σύμβολο ενότητας και αγάπης, κ.α.

Βέβαια, κάποια σύμβολα έχουν παρερμηνευθεί, όπως η «σβάστικα» που είναι σύμβολο τουλάχιστον 12.000 ετών, και βρίσκομε στην Ινδία τόσο την ‘δεξιόστροφη’ όσο και την ‘αριστερόστροφη’, καθώς η δεξιόστροφη σημαίνει «δημιουργία» και η αριστερόστροφη «καταστροφή».

Ο Σλήμαν βρήκε επίσης τη σβάστικα στην Τροία, που είναι 4.000 ετών. Τη σβάστικά χρησιμοποιούσαν και οι Κέλτες, αλλά και στην Αρχαία Κόρινθο υπήρχε το 550-500 π.Χ. Ο Χίτλερ, υιοθέτησε την αριστερόστροφη σβάστικα, δηλαδή αυτή που σημαίνει καταστροφή.

Στα σημερινά μας δεδομένα, οι ιθύνοντες, προφασιζόμενοι την «κοινωνική πρόοδο», επιχειρούν την υποβάθμιση ή την πλήρη κατάργηση των συμβόλων, με τα οποία είναι συνυφασμένη η ίδια μας η ζωή. Καίνε αναρχικοί π.χ. την Εθνική μας σημαία στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, και δεν δίδεται «άνωθεν» η εντολή της σύλληψης και της παραδειγματικής τιμωρίας των δραστών. Χωρίς κανέναν απολύτως «αποχρώντα λόγο», καταργούν το σταυρό που είχαμε πάνω στο κοντάρι της σημαίας μας.

Ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, επιδιώκουν την ουσιαστική κατάργηση της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και την αντικατάσταση του μαθήματος με γενικές γνώσεις όλων των υπαρχόντων θρησκειών. Πριν από λίγες ημέρες ο Γ. Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας εισηγείται την κατάργηση της Προσευχής στα Σχολεία και ποιος οίδε τι άλλο έχει υπόψη της η εξουσία να καταργήσει.

Τα προαναφερόμενα ιστορικά γεγονότα σχετικά με τον Πατριωτισμό των Ελλήνων και την αυτοθυσία τους, προφανώς δεν αγγίζει συναισθηματικά κανέναν «προϊστάμενο» της Πολιτείας μας. Και είναι παντελώς άγνωστη η έννοια της «ευθιξίας», που συνεπάγεται «αξιοπρέπεια», καθώς σύσσωμη η Αντιπολίτευση διαμαρτύρεται έντονα, τόσο για τις «πράξεις», όσο και για τις «ολιγωρίες», τις «παρατυπίες», ακόμα και τις «παρανομίες» των πολιτικών της συμπολίτευσης. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η έλλειψη «ευαισθησίας» και «ευθιξίας» που επιδεικνύουν καθημερινά, και όπως παρατηρούμε, οι λέξεις έχουν χάσει το πραγματικό τους νόημα, όπως: «πολιτική εντιμότητα», «εθνικό συμφέρον», «βιασμός της λογικής και της αλήθειας», «σύνεση», «αξιοπρέπεια».

Ο σοφός Κλεόβουλος ο Λίνδιος, είχε διατυπώσει: «Τη μεγαλύτερη σωφροσύνη παρουσιάζει η δημοκρατία, όπου οι πολιτικοί φοβούνται περισσότερο την ηθική κατηγόρια, παρά τον Νόμο». Προφανώς, δεν γνωρίζουν ούτε τα λόγια του Αισχύλου (Αγαμέμνονα), «…βαριά η φωνή των αγανακτισμένων πολιτών». Ο Πολιτικός Μοντεσκιέ (1689-1755), είχε πει: «Η διαφθορά κάθε κυβέρνησης, αρχίζει σχεδόν πάντα, με τη διαφθορά των αξιωμάτων της».