Επιβάλλεται η ψήφιση ενός νέου ν. 719/77

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Κώστας Σαρρής

Ο νόμος 719/77 αποκατέστησε αδικίες οι οποίες δημιουργήθηκαν από την αμέλεια ιδιοκτητών ακινήτων να τα δηλώσουν κατά τη θεμελιώδη κτηματολογική καταγραφή, με αποτέλεσμα να αποτελέσουν εξαιτίας αυτής της παράλειψης δημόσια περιουσία.

Επίσης, το δικαίωμα εξαγοράς των καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου έδωσε την δυνατότητα στους καταπατητές να εξαγοράσουν τις καταπατημένες «δημόσιες» εκτάσεις με την καταβολή ανάλογου τιμήματος. Να σημειωθεί ότι το δικαίωμα αποκτήσεως γεωργικών εκτάσεων από τους καταπατητές αναγνωριζόταν μέχρι τότε μόνο στους γεωργούς, και αυτό, δια της Διεύθυνσης Γεωργίας, μια διαδικασία η οποία ήταν επίπονη και επιπλέον παρέμενε για πάντα ο χαρακτηρισμός της έκτασης ως γεωργικός κλήρος.

Το αν υπήρξαν αστοχίες κατά την εφαρμογή του νόμου 719/1977 και μερικοί επιτήδειοι άδραξαν την ευκαιρία νοθεύσεως ή πλαστογραφίας αποφάσεων δεν φταίει ο νόμος, αλλά η Υπηρεσία η οποία έδωσε τη δυνατότητα, με το να τις παραδίδει σε ιδιώτες αντί να τις αποστέλλει η ίδια στο Κτηματολόγιο προς μεταγραφή δια της αναγραφής κάθε πράξης σε σχετικό πρωτόκολλο παραδόσεως και παραλαβής.

Αυτά για την ιστορία, όμως έκτοτε τα προβλήματα έχουν πολλαπλασιαστεί όχι μόνο λόγω της αμέλειας των τότε δικαιούχων να υποβάλουν σχετική αίτηση, αλλά εξαιτίας και του γεγονότος ότι οι καταπατητές έχουν πολλαπλασιαστεί. Τα προβλήματα τα οποία έχουν ανακύψει από τη μεταγραφή των πλαστών ή νοθευμένων αποφάσεων εξαγοράς ή αποδόσεως έχουν μεταφερθεί σε ανθρώπους οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν την εγκληματική αμέλεια των Υπηρεσιών οι οποίες δεν έλαβαν τα προσήκοντα μέτρα ασφαλείας, με αποτέλεσμα η μεταγραφή τους στο Κτηματολόγιο να δώσει πίστη νόμιμου τίτλου για την αγορά παρόμοιων εκτάσεων.

Το δε Δημόσιο, το οποίο έχει την ευθύνη λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών του, εμφανίζεται σήμερα ως το εξαπατημένο και αδικημένο από τις περιπτώσεις αυτές και ζητά από τους καλόπιστους αγοραστές να επιστρέψουν τα ακίνητα αυτά με τα οποιαδήποτε κτίσματα, και μάλιστα να πληρώσουν και αποζημίωση, για τα κτίσματα τα οποία έκτισαν με δικά τους χρήματα, για όλα αυτά τα χρόνια που τα χρησιμοποιούσαν.
Αυτό είναι στα ελληνικά «το κράτος Δικαίου».

Στη Δωδεκάνησο έχουμε δόξα τω Θεώ πέντε βουλευτές, εκ των οποίων ο ένας είναι Υπουργός, ικανούς και άξιους, γνώστες του προβλήματος και της αδικίας που έχει επέλθει στους καλόπιστους αγοραστές, οι οποίοι και αντιμετωπίζονται από το Δημόσιο ως συνεργοί στην όλη ιστορία, ενώ είναι παντελώς αμέτοχοι ή τουλάχιστον στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Επίσης, θα τελειώσει και η ταλαιπωρία των καταπατητών.

Ένας λοιπόν νέος νόμος 719/77 είναι αναγκαίος πλέον για την αποκατάσταση της αδικίας και βέβαια με σχετικά δίκαιο για το Δημόσιο αντάλλαγμα, το οποίο και θα επωφεληθεί από τις εξαγορές ή αποδόσεις.
Νομίζω ότι οι Βουλευτές τελούν σε γνώση του προβλήματος, πιστεύω ότι ενδιαφέρονται για την επίλυση, όμως δεν απομένει να αποτελέσει νόμο του κράτους με τον οποίο θα αποκαθίσταται η αδικία.
Ιδού λοιπόν πεδίο στο οποίο πρέπει να δράσουν το συντομότερο δυνατό.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ούτε εγώ ούτε κανένας συγγενής μου αποτελεί μέρος του προβλήματος.