Χαμηλή αυτοπεποίθηση...

Μαρία Καρίκη

Υπάρχουν στιγμές που οι σκέψεις αυτοαμφισβήτησης μας κατακλύζουν και μας οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα επηρεάζοντας τις επιλογές μας: «δεν θα τα καταφέρω», «δεν γίνεται», «δεν είναι αυτά για μένα». Πόσες δυνατότητες ανεξερεύνητες... Πόσες ευκαιρίες χαμένες... Υπονομεύουμε τον εαυτό μας χωρίς να το καταλάβουμε... Όταν εστιάζουμε στα «τρωτά» μας σημεία, όταν υποτιμάμε την αξία μας, όταν νιώθουμε αβεβαιότητα και ανασφάλεια όλα μοιάζουν δύσκολα ως και ανυπέρβλητα.

Πώς μπορεί μια χαμηλή αυτοπεποίθηση να μας απομακρύνει από την καλύτερη δυνατή εκδοχή μας; Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει στον εαυτό του, αισθάνεται συχνά άβολα και «λίγος» μπροστά σε κάποιες περιστάσεις και προκλήσεις της ζωής του. Προτιμά να αναβάλλει, να αποφεύγει, να απορρίπτει όλα όσα του φαίνονται έξω από τις δικές του δυνατότητες ( ή έτσι νομίζει τουλάχιστον). Δεν τολμάει εύκολα, δεν πειραματίζεται, δεν ρισκάρει. Προτιμά το «σίγουρο», το οικείο, το γνώριμο. Καθετί καινούριο τον ζορίζει, τον αποσυντονίζει, τον φοβίζει.

Οι λέξεις που λέμε στον εαυτό μας έχουν μεγάλη σημασία για την αυτοπεποίθηση που όλοι επιδιώκουμε να έχουμε. Οι χαρακτηρισμοί που αποδίδουμε στον εαυτό μας, οι απαιτήσεις, οι προσδοκίες, η αυστηρότητα που επιδεικνύουμε και η κριτική που ασκούμε σε όσα κάνουμε συνθέτουν την αίσθηση της αυτοαξίας μας. Ο τρόπος, δηλαδή, που σκεφτόμαστε για αυτό που είμαστε και για όλα όσα κάνουμε είτε προάγουν είτε σαμποτάρουν την αυτοπεποίθησή μας. Αν εστιάζουμε στα ελαττώματά μας, αν πείθουμε τον εαυτό μας ότι θα αποτύχει ή ότι είναι ανεπαρκής, αν υπεραναλύουμε τα αρνητικά σενάρια φόβου και αποτυχίας, τότε σίγουρα δεν συμβάλλουμε στην υγιή ενίσχυση της αυτοπεποίθησής μας. Δεν πρέπει να περιμένουμε μόνο την καλή κουβέντα και την αναγνώριση από τους άλλους, ούτε τις τυχαίες ευνοϊκές συνθήκες. Όλα αυτά μπορεί να λειτουργήσουν ως επιβεβαίωση. Η κατεξοχήν «δουλειά» με την αυτοπεποίθησή μας είναι μια έσωθεν υπόθεση.

Τι λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου; Για αυτά που έχω κάνει, για αυτά που έχω καταφέρει; Γιατί δεν τον ενθαρρύνω να δοκιμάσει, να τολμήσει; Γιατί δεν τον επιβραβεύω με την κάθε ευκαιρία; Γιατί είμαι τόσο απαιτητικός; Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε το «τέλειο». Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους... Ο καθένας μας είναι μοναδικός! Το ζήτημα είναι να διερευνήσουμε τη μοναδικότητά μας όχι με σκοπό να εντοπίσουμε μόνο λάθη και ατέλειες, αλλά να αντιληφθούμε και τα προτερήματά μας, τις δυνατότητες και τις ικανότητές μας, τα δυνατά μας στοιχεία και να επενδύσουμε σε όλα αυτά. Μοναδικός στόχος σε όλη αυτή την εσωτερική αναζήτηση είναι η αυτογνωσία και η αυτοβελτίωση, ώστε να νιώθουμε ότι εξελισσόμαστε κι ότι δεν μένουμε στάσιμοι. Το να αισθάνεσαι ότι συνεχώς βελτιώνεσαι σε ό,τι εσύ αποφασίσεις είναι η καλύτερη τόνωση της αυτοπεποίθησης που μπορεί να υπάρχει.

Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου είναι συνεχώς υπό διαμόρφωση. Κάθε μέρα έχουμε την ευκαιρία να την ενδυναμώσουμε ή αντίθετα να την αποδυναμώσουμε. Η ευθύνη βαραίνει εμάς τους ίδιους. Όσο δύσκολη παιδική ηλικία ή εφηβεία και να είχαμε, κάθε μέρα μπορούμε να ανατρέψουμε την «άκαμπτη», αρνητική αυτοπεποίθηση. Αρκεί να θέλουμε να κάνουμε κάτι για αυτό: να μάθουμε να ελέγχουμε τις σκέψεις και τους αυτοχαρακτηρισμούς μας, να τολμάμε πιο συχνά να κάνουμε καινούρια και διαφορετικά πράγματα, να είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις και προσκλήσεις, να αλληλεπιδράμε ουσιαστικά με τους ανθρώπους, να θέτουμε προσωπικούς στόχους και να επιδιώκουμε την επίτευξή τους. Το πόσο θα πιστέψει ο καθένας στον εαυτό του εξαρτάται από την οπτική με βάση την οποία προσεγγίζει τον κόσμο, αλλά και από το πού εστιάζει! Ένας εαυτός που εστιάζει μόνο στα αρνητικά του στοιχεία, δεν θα μπορέσει ποτέ να δει πέρα και πάνω από αυτά. Δεν θα μπορέσει να δει τη «συνολική» εικόνα του που περιλαμβάνει και όλα τα άλλα - τα μη αρνητικά - που συνδέονται με τη διαδρομή του. Η αυτοαξία κανονικά είναι αυτονόητη, αυθύπαρκτη και αδιαπραγμάτευτη, με άπειρες δυνατότητες. Αυτός που θα το καταλάβει θα μπορεί να φτάσει στην αυτοπραγμάτωσή του, στο ιδεατό του. Εκείνος που δεν θα το καταλάβει, θα είναι συνεχώς παραπονεμένος και θυμωμένος που η ζωή δεν του δίνει όλα αυτά που του αξίζουν και που σχεδόν πάντα φταίνε οι άλλοι για όλα όσα του συμβαίνουν...