Στους πανηγυρισμούς για την έξοδο από τα μνημόνια, ξεχάστηκε το Καστελλόριζο

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Ηλίας Κ. Κυπραίος
Πολιτευτής Δωδεκανήσου

Η απροσδόκητη επιλογή της Ιθάκης, ως τόπου πραγματοποίησης των εορτασμών για την περιπόθητη έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια και της βαθμιαίας ανάδυσης μιας οικονομικής ευημερίας, κατέλαβε εξ απήνης τους Δωδεκανησίους και τους στέρησε τη δυνατότητα να καταθέσουν ανάλογες προτάσεις, προκειμένου να αποκατασταθεί το Καστελλόριζο από την ατυχή επιλογή του τότε πρωθυπουργού να εξαγγείλει από το ακριτικό αυτό νησί τα διαβόητα μνημόνια, τα οποία ταλανίζουν μέχρι σήμερα την Ελλάδα και τους κατοίκους της.

Χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σπουδαία Ιστορία και τον συμβολισμό της Ιθάκης, έχουμε την άποψη ότι το Καστελλόριζο θα έπρεπε να είναι σήμερα το νησί από το οποίο θα παρεχόταν η επίσημη διαβεβαίωση ότι ανοίγει επιτέλους η αυλαία για τη λύτρωση από τα μνημόνια και η απαρχή της ομαλοποίησης της οικονομικής, κοινωνικής και διοικητικής κατάστασης της Χώρας μας.

Τον ενθουσιασμό γι’ αυτόν τον μεγάλο άθλο της Ελλάδας, με την άρση μιας ανώμαλης και ζοφερής για τους κατοίκους της οικονομικής πραγματικότητας, δεν φαίνεται να συμμερίζεται μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, η οποία αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό και επιφυλάξεις τις σχετικές ανακοινώσεις.

Αξιοπερίεργη και παράδοξη είναι η συμπεριφορά των Ευρωπαίων εταίρων μας, οι οποίοι δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι η μείωση των φόρων ανέκαθεν είχε και έχει το επωφελές αποτέλεσμα της αύξησης των πωλήσεων, οι οποίες αποφέρουν περισσότερα κέρδη και συνεπώς μεγαλύτερα δημοσιονομικά έσοδα.

Η έναρξη της νέας οικονομικής εποχής για την Ελλάδα, θα πρέπει να έχει ως γνώμονα τη δοκιμασμένη επί πολλά χρόνια και πολλαπλώς επιτυχημένη πολιτική της καθιέρωσης του μειωμένου δασμολογίου για τη Δωδεκάνησο, η επαναφορά του οποίου, εκτός από τη σοβαρή συνεισφορά στον δημόσιο προϋπολογισμό, αποτελεί ταυτόχρονα και αδήριτη εθνική ανάγκη.

Δεν απαιτείται να κοπιάσουμε ιδιαίτερα και αρκεί να ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν για να διαπιστώσουμε ότι αποτέλεσε τραγικό λάθος η κατάργηση του μειωμένου δασμολογίου στα Δωδεκάνησα, η εφαρμογή του οποίου αποτελούσε αναμφισβήτητο κέρδος για τον δημόσιο προϋπολογισμό.

Ο πρόσφατος χρόνος της αναγγελίας της εξόδου της Ελλάδας από τα μνημόνια και η υπεσχημένη – ως προελέχθη – ανάδυση μιας βαθμιαίας οικονομικής ευημερίας, δεν επιτρέπουν ακόμη τη νηφάλια και αντικειμενική εκτίμηση των πραγμάτων, οπότε η οποιαδήποτε κρίση, πέραν της επαρκώς τεκμηριωμένης πρότασης για την επαναφορά του μειωμένου δασμολογίου στα Δωδεκάνησα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διαβλητή.

Η προσπάθεια για την αποκατάσταση της δημοσιονομικής ομαλότητας, θα πρέπει επίσης να επικεντρωθεί και στα θέματα των συντάξεων, για τα οποία πολύς κόσμος πιστεύει ότι το πρόβλημα συνίσταται απλώς και μόνο στη μείωσή τους. Η κοινή γνώμη αγνοεί ακραία γεγονότα, όπως π.χ. ότι δεν έχει απλώς περικοπεί, αλλά έχει διακοπεί ολοσχερώς η χορηγούμενη σύνταξη σε συνταξιούχο, εξαιτίας μιας προσωπικής σύγκρουσης με κάποιον «πολλά φέροντα» καρεκλοκένταυρο γραφειοκράτη.

Στερούμενος ομαδικής και μαχητικής υποστήριξης, ο συνταξιούχος υφίσταται την κακία και το μένος του χαρτογιακά, παρά το γεγονός ότι επί πολλά χρόνια – ως ελεύθερος επαγγελματίας – κατέβαλλε ανελλιπώς και εξ ιδίων τις ασφαλιστικές εισφορές του.

Στις επανειλημμένες νομότυπες προσφυγές, οι αρμόδιοι των ασφαλιστικών ταμείων, συμπαριστάμενοι λόγω συναδελφικής αλληλεγγύη στον μανδαρίνο, δεν διστάζουν να δηλώσουν με κυνισμό ότι προτίθενται να συνεχίσουν μέχρι τέλους τη διακοπή της σύνταξης, δηλαδή στα 70, 80, 90 ή ακόμη και στα 100 χρόνια της ηλικίας, με το σόφισμα ότι δεν έχουν τελεσιδικήσει οι προσφυγές.

Τελευταία, θορυβημένοι από την εισαγγελική παρέμβαση, ανέφεραν εγγράφως ότι θα προβούν σε επανέναρξη της καταβολής της σύνταξης, μόνον εφόσον ο συνταξιούχος υποκύψει στην εκβίαση και υπογράψει ανέκκλητη υπεύθυνη δήλωση ότι παραιτείται από όλες τις οφειλόμενες μέχρι σήμερα συντάξεις του, διαφορετικά δεν πρόκειται να λάβει τίποτε.

Αυτά τα γεγονότα δεν είναι ασυνήθη στην προσωπική ζωή των ανθρώπων, πλην όμωςοι κακίες δεν θα πρέπει να μεταφέρονται και στη λειτουργία του κράτους. Η έκθεση των ανωτέρω είναι ενδεικτική της εικόνας για την επικρατούσα σήμερα κοινωνική και διοικητική κατάσταση, η ομαλοποίηση της οποίας είναι γενική επιδίωξη και κοινός στόχος.