Ελεύθερος ο Αρχιμανδρίτης

Τα 17 χρόνια κάθειρξης μετατράπησαν σε φυλάκιση 20 μηνών Σε συνολική ποινή φυλάκισης 20 μηνών καταδικάστηκε χθες ομόφωνα από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου ο 60χρονος Αρχιμανδρίτης που κατηγορούνταν για αποπλάνηση ανηλίκων κατά συρροή, καθώς η κατηγορία του μετατράπηκε σε πλημμέλημα. Ο Μιχαήλ Σαφάς, στον οποίο πρωτόδικα είχε επιβληθεί η συνολική ποινή κάθειρξης των 17 χρόνων και έχει ήδη εκτίσει φυλάκιση περίπου 18 μηνών, αφέθηκε ελεύθερος καθώς σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου αφαιρείται το διάστημα κράτησης του και την υπόλοιπη ποινή που απομένει την αναστέλλει επί τριετία. Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε χθες νωρίς το πρωί και στο μεγαλύτερο μέρος της έγινε κεκλεισμένων των θυρών, εξαιτίας της παρουσίας των τριών ανήλικων παιδιών και των καταθέσεων που έδωσαν. Ο Αρχιμανδρίτης στην απολογία του αρνήθηκε τις κατηγορίες που του αποδίδονται, ενώ και οι συνήγοροι υπεράσπισης του κύριοι Άκης Δημητριάδης και Γιάννης Φλεβάρης στις αγορεύσεις τους επεσήμαναν ότι δεν υπήρξε δόλος για την ικανοποίηση της ορμής ή της ορέξεως του πελάτη του, καθώς υπήρξε μόνο ένα εξωτερικό χάδι προς τα παιδιά που έγινε στο πλαίσιο της εκδήλωσης της αγάπης του προς αυτά. Μάλιστα ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι «για ένα απλό χάϊδεμα μικρών παιδιών βρίσκεται με 17 χρόνια φυλακή». Οι ίδιοι αναφέρθηκαν επίσης αρκετές φορές στις καταθέσεις των παιδιών, βάση των οποίων ο 60χρονος δεν επιχείρησε ούτε να τους βγάλει τα ρούχα (ή τα δικά του) αλλά ούτε και προχώρησε σε άλλες ασελγείς πράξεις, τονίζοντας ότι «διακρίνεται η υπερβολή που έχει δοθεί σε μία υπόθεση που αφορά ένα παπά». Αναφορικά με το γιατί επιβλήθηκε στο πελάτη του η ποινή κάθειρξης των 17 χρόνων, ο κ. Δημητριάδης είπε χαρακτηριστικά ότι «θα πρέπει να ανατρέξουμε στο χρόνο εκείνο όπου κυριαρχούσαν σκάνδαλα με παπάδες, συγκλήτους κ.α. και έπρεπε και στη περιοχή μας να βγάλουμε ένα τέτοιο σκάνδαλο». Τέλος οι συνήγοροι ζήτησαν από το δικαστήριο να γίνουν δεκτοί οι αυτοτελείς ισχυρισμοί τους και αν κριθεί ένοχος να γίνει για το αδίκημα της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας (πλημμέλημα) και όχι για αποπλάνηση ανηλίκων κατά συρροή (κακούργημα). Από τη πλευρά του ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής κ. Εμμανουήλ Χατζηάμαλος παίρνοντας το λόγο δήλωσε ότι εκπροσωπώντας τις οικογένειες των παιδιών, δεν θα ήθελε να τιμωρηθεί ένας άνθρωπος εάν και εφόσον είναι αθώος, τονίζοντας ωστόσο ότι πρόκειται για ένα αδίκημα που τελέστηκε σε βάρος μικρών παιδιών και το οποίο τους έχει αφήσει άσχημες αναμνήσεις. Αναφέρθηκε επίσης στις αρχικές καταθέσεις των παιδιών, το περιεχόμενο των οποίων ήταν ίδιο με τα όσα δήλωσαν και στη παιδοψυχολόγο που τους είχε εξετάσει τη περίοδο εκείνη, διευκρινίζοντας ότι οι όποιες αντιφάσεις έχουν παρατηρηθεί στα λεγόμενά τους στη συνέχεια (ενώπιον των δικαστηρίων) οφείλεται κυρίως στο ότι τα παιδιά πλέον επιχειρούν να «διαγράψουν» τα όσα τους έχουν συμβεί. Για τους λόγους αυτούς και ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής δήλωσε ότι θα πρέπει να παραμείνουμε στην εν γένεση του περιστατικού και στα όσα τότε έχουν κατατεθεί, ενώ επεσήμανε ότι το αδίκημα έχει τελεστεί και ο 60χρονος πρέπει να καταδικαστεί με την κατηγορία ως εισάγεται. Την ενοχή του κατηγορουμένου πρότεινε στην αγόρευσή του και ο εισαγγελέας της έδρας κ. Κωνσταντίνος Παρασκευαΐδης, ζητώντας από το δικαστήριο να λάβει υπόψη του το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Τελικά εφέτες και ένορκοι κάνοντας δεκτούς τους αυτοτελείς ισχυρισμούς των συνηγόρων υπεράσπισης του κατηγορουμένου, ομόφωνα έκριναν ένοχο τον 60χρονο Αρχιμανδρίτη για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας επιβάλλοντας του συνολική ποινή φυλάκισης 20 μηνών, από την οποία αφαιρείται ο χρόνος κράτησης του και το υπόλοιπο το αναστέλλει επί τριετία. Η πρόταση του κ. εισαγγελέα για τη ποινή ήταν 15 μήνες για τη κάθε πράξη. Επευφημίες και αντιδράσεις Σε χειροκροτήματα και εναγκαλισμούς ξέσπασαν με την ανακοίνωση της αποφάσεως του δικαστηρίου, αρκετά άτομα που βρίσκονταν στην αίθουσα συνεδριάσεως και είχαν έρθει από διάφορες περιοχές του νομού μας για να υποστηρίξουν τον 60χρονο Αρχιμανδρίτη «στη δοκιμασία που περνούσε», όπως υποστήριξαν. Από τη άλλη πλευρά έντονη ήταν η αντίδραση των συγγενών των ανήλικων παιδιών, οι οποίοι αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι η αρχική ποινή που είχε επιβληθεί στον κατηγορούμενο είχε μειωθεί τόσο πολύ, αναφερόμενοι και στη ψυχική ταλαιπωρία που υπέστησαν όλο αυτό το διάστημα τόσο οι ίδιοι αλλά κυρίως τα παιδιά τους. Παράλληλα διερωτώνταν πως γίνεται την ίδια υπόθεση το ένα δικαστήριο να τη κρίνει με τόση αυστηρότητα και το δεύτερο, με λίγους μήνες διαφορά, με τόση επιείκεια.