Οι δυόμιση πλευρές του νομίσματος

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Υπήρχε ένας διάλογος μεταξύ της ασημόπετρας και του νερού της πηγής.
Έλεγε η ασημόπετρα στο νερό: «υπάρχω για να συμβιώνω μαζί σου και να σε προστατεύω από τους χειμάρρους».

Απαντάει το νερό: «και εγώ σε αγαλλιάζω για να μην λοξοστρατήσεις και κυλήσεις σ΄ άλλα χέρια».
Όμως το μοιραίο δεν άργησε να έλθει.
Ξάφνου, ένα ανθρώπινο χέρι, το μακρύ χέρι της αγοράς, αρπάζει την ασημόπετρα, την ξεριζώνει με τρόπο στυγνό και στερεί τη φιλία της ασημόπετρας με το νερό σαν την λαιμητόμο που κόβει το κεφάλι του καταδικασμένου.

Την μεταφέρει στο νομισματοκοπείο εν χορδές και οργάνοις.
Ένα μεγάλο μαύρο τζιπ, σαν τέρας στους δρόμους της πόλης, τη φυλάτει στα σωθικά του και αράζει λίγο μετά έξω από ένα γκρίζο τεράστιο κτήριο για να την εκβάλει.
Εκεί άλλα χέρια με γάντια λευκά με μηχανικές κινήσεις, τη μεταφέρουν, την διαμελίζουν, την θανατώνουν.

Από το νεκρό σώμα της κατασκευάζονται μικρά κομμάτια, ως σκληρή ανάμνηση της λάμψης που προσέφερε όταν ήταν στη ζωή δίπλα στο γάργαρο νερό της πηγής.
Αυτά τα κομμάτια, οι άνθρωποι τα ονομάτισαν νομίσματα για την δικής τους αποκλειστικά εξυπηρέτηση.

Και μάλιστα για να προσφέρουν την πλούσια ισχύ τους σε όλα τα αντικείμενα που έφτιαχναν, στην μια πλευρά ζωγράφιζαν την εικόνα τους και στην άλλη ένα αντικείμενο που υπηρετούσε το πρόσωπο.

Το νόμισμα είχε δύο πλευρές, δεν μύριζε σαν άνθος, δεν ήταν εύπεπτο σαν φαγητό, δεν ήταν δροσερό σαν το φίλο της ασημόπετρας, όμως χορηγούσε αίγλη, δόξα, διάκριση στο μεγάλο «εγώ».

Και επειδή ο άνθρωπος είναι άπληστος και το δείχνει συνεχώς, ο ηγεμών-άνθρωπος προσπαθώντας να επιβεβαιωθεί και να μην λησμονηθεί από τα βιβλία της ιστορίας, διέταξε και γραφόταν και το όνομα του στην πλάγια μισή πλευρά.
Ο κορεσμός της εγωπάθειας.

Έτσι πορεύτηκε η ανθρωπότητα από τον 6ο αιώνα και μετά, στη θάλασσα του Αιγαίου, με το νόμισμα ως στοιχείο ευμάρειας και εμπορικής άνθησης.
Και μέχρι και τα τώρα, το νόμισμα μέσα από το χρήμα εκφράζει τον πλούτο και τη δύναμη, το κεφάλαιο και την ανάπτυξη.

Και επειδή το μέταλλο είναι ακριβό και περιορισμένο, ό έξυπνος άνθρωπος (homo sapiens) ανακάλυψε και το (εύχρηστο) χαρτονόμισμα για τον ίδιο όμως στόχο…την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο.

Γιατί απλά όπως έλεγε ο Λατίνος ποιητής Οράτιος: «Το χρήμα, αν ξέρεις να το μεταχειριστείς, είναι ο δούλος σου …αλλά αν δεν ξέρεις, γίνεται ο αφέντης σου».

Υ.Σ. Το παρόν είναι από την τελευταία μου εργασία μου στις συνεχόμενες για τρίτη χρονιά συναντήσεις από το «ΑΓΕΡΙ ΓΡΑΦΗΣ», το οποίο παραμένει πιστό στην πνευματική εξωστρέφεια και στην αποκλίνουσα σκέψη.