Τα εγκλήματα σε τούτη τη χώρα τα ξέρουμε. Περιμένουμε να δούμε και τις τιμωρίες

Μιχάλης Μαστής

Η προφυλάκιση του ζεύγους Παπαντωνίου, αποτελεί εκ των πραγμάτων μια σημαντική εξέλιξη στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου αλλά παράλληλα δημιουργεί και μια σειρά από ερωτηματικά, πολλά από τα οποία αναμένουμε να απαντηθούν μέσα στους επόμενους μήνες.

Διότι πριν από το ζεύγος Παπαντωνίου, το... μαχαίρι της δικαιοσύνης είχε μπει και πάλι βαθιά στο κόκκαλο, επιβάλλοντας πολυετείς φυλακίσεις και ισόβια, σε αντίστοιχους επίορκους (Τσοχατζόπουλο, Παπαγεωργόπουλο και άλλους) οι οποίοι ελάχιστα χρόνια έμειναν στις φυλακές και σήμερα βρίσκονται ελεύθεροι στα σπίτια τους.

Εισαγγελείς, ανακριτές και δικαστήρια με λίγα λόγια, στάθηκαν και στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, τιμώντας (στη συντριπτική τους πλειονότητα) τον όρκο που έδωσαν.

Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν σήμερα, δεν είναι πόσοι και ποιοι θα μπουν στις φυλακές. Τα εγκλήματά τους τα ξέρουμε, τα βιώσαμε, τα πληρώσαμε και τα πληρώνουμε.

Ο κόσμος, οφείλει να μάθει και ποια θα είναι η τιμωρία τους. Γιατί έγκλημα χωρίς ουσιαστική τιμωρία, παραμένει διαχρονικό έγκλημα.

Η κοινωνία επίσης, οφείλει επίσης να μάθει, πόσα από τα κλεμμένα αυτά επέστρεψαν πίσω στα ταμεία του δημοσίου, πόσα φαγώθηκαν και από ποιους και βέβαια κάτι ακόμα πολύ πιο σημαντικό για όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις:

Αν σε τούτη τη χώρα, τα ισόβια που τα δικαστήρια επιβάλλουν στους ενόχους, θα συνεχίσουν να μετατρέπονται σε πενταετίες και τριετίες μέσα από σκοτεινές και δαιδαλώδεις διαδικασίες.

Μέχρι τότε ας κρατάμε όλοι μικρό καλάθι. Γιατί οι Τσοχατζόπουλοι, οι Παπαγεωργόπουλοι κι οι Παπαντωνίου, είναι πολλοί. Που δεν έχουν περάσει αποκλειστικά και μόνο από Υπουργικές θέσεις. Κι οι οποίοι βρίσκονται καλά τρυπωμένοι εδώ και χρόνια πίνοντας και γλεντώντας στην υγειά μας.