Σε μιαν Ελένη

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Κώστας Σκανδαλίδης

Πάνε μέρες τώρα που η ψυχή μου περίλυπος ἐστὶν ἕως θανάτου. Είναι πρώτα ο βίαιος θάνατος ενός αθώου αγγελικού πλάσματος που ακόμα και το όνομά του προσδιόριζε την ομορφιά του. Ελένη. Η ωραία Ελένη. Που μας ήρθε από τις βορειοανατολικές εσχατιές της πατρίδας για να λάβει την ελληνική παιδεία στα εδώ τμήματα του Πανεπιστημίου του Αιγαίου.

Και ξάφνου κάποιοι μοιραίοι που τους λεν αλήτες, κι έμοιαζαν λες με λωποδύτες και που δεν τους πιάνει ο νους, στα σκοτάδια μέσα, εκεί λίγο πιο πέρα από τον ναό της Παλλάδας Αθηνάς και τα πανάρχαια θυμιάματα του Δαναού, της τραγούδησαν πρώτα σαν τις σειρήνες του Οδυσσέα εκατόλογα της αγάπης για να τη ξεγελάσουν, να της ξεριζώσουν την παιδική της καρδιά και να της υφαρπάσουν βάναυσα τα είκοσι ένα της χρόνια και πια να μην την ξαναδεί ανθρώπου μάτι.

Ούτε να ντυθεί νυφούλα μιαν άνοιξη, δεν πρόλαβε το άμοιρο το κορίτσι και να σταθεί εκεί στα σκαλιά του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αθανασίου στο Διδυμότειχο πλάι στη δόλια μάνα της και στον δύσμοιρο πατέρα της και στον καλό της. Άμοιρη εσύ γλυκιά μου Ελένη, εκεί που θ' ανέβεις ψηλά στα ουράνια, πάνω από τα σύννεφα, ένα να ξέρεις.
Οι δολοφόνοι σου μπορεί να είναι πολιτογραφημένοι Ροδίτες, αλλά η κουλτούρα τους δεν είναι ροδίτικη. Εμείς εδώ, από τα παμπάλαια χρόνια έχουμε το "στίγμα" του φιλήσυχου, του πολυπολιτισμικού ανθρώπου, του ευγενή, του πολίτη εν πάση περιπτώσει που είναι πιστός και υπάκουος στους νόμους της πολιτείας και στις πανανθρώπινες αξίες. Ίσως εντούτους εδώ να τους γέννησε η σημερινή εποχή. Μια εποχή απαξίας και ισοπέδωσης θεσμών και προσώπων.

Αλήθεια σου λέω. Και μην κρατήσεις κακία στους Ροδίτες. Απλώς θέλω να σου απολογηθώ εκ μέρους όλων των Ροδιτών και να σου ζητήσω ενώπιον Θεού και ανθρώπων, μα προ παντός από σένα και τους βαρυπενθούντες πονεμένους δικούς σου, μια εκ βαθέων συγγνώμη, ακόμα και εκ μέρους των μανάδων και των πατεράδων των δολοφόνων σου. Μα να ξέρεις ακόμα ένα πράμα, πως προσωπικά, δεν κλαίω και δεν βαριαναστενάζω μόνο για σένα.
Οδύρομαι και θρηνώ για τους δύστυχους δολοφόνους σου. Αυτούς που θα είναι στιγματισμένοι και καταραμένοι για όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Μια ζωή γεμάτη με τις Ερινύες καθώς και τις βάρβαρες εικόνες της δολοφονίας σου. Εικόνες αναπαράστασης του φρικαλέου εγκλήματός σου ακόλουθες για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Ελένη, πανέμορφη κόρη εσύ, θέλω να πιστέψεις πως η αγάπη όλων των Ροδιτών θα σε συνοδεύει στην αιώνια κατοικία σου. Λυπάμαι που πια το γλυκό σου το στόμα δεν θα ξανατραγουδήσει για την αγαπημένη σου πατρίδα,
Διδυμότειχο blues τ’ όνομά του είναι αιτία Διδυμότειχο blues τρύπα στη γεωγραφία Διδυμότειχο blues αδειανή φωτογραφία...

Μα εγώ θα σου πω ένα μοιρολόι που τραγούδησε ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και θα το επισυνάψω στην ανάρτησή μου για να το τραγουδήσει η πατρίδα όλη με αφορμή τον άδικο, πρόωρο και αναπάντεχο χαμό σου εδώ στα ιερά χώματα και τα γαλανά νερά της πανέμορφης Λίνδου.
Ήρθες που σε περίμενα μα δε γιορτάζω, κλαίω στα δύο μου χέρια σε κρατώ και μοιρολόγια λέω...
Βαθιά υποκλίνομαι στο άψυχο μαρτυρικό σου σώμα.