Τα μανιτάρια της Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

Κείμενο - φωτογράφιση: Μιχάλης Μαννάκης

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η φύση μας προσφέρει ένα εκλεκτό προϊόν της, τα μανιτάρια που μας εντυπωσιάζουν τόσο με τα σχέδια και τα χρώματά τους όσο με τα αρώματα και τις γεύσεις τους.

Η περίοδος καρποφορίας των μανιταριών εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε περιοχή καθώς στο μανιτάρι αρέσει πολύ η υγρασία και η χαμηλή θερμοκρασία του περιβάλλοντος.
Στην περιοχή μας εμφανίζονται μετά από τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές που τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και πιο σπάνιες με αποτέλεσμα τη μείωση της περιόδου καρποφορίας περίπου στους δυο μήνες.

Σε άλλες περιοχές πιο βόρειες που έχουν περισσότερες βροχές, ακόμη και το καλοκαίρι, η περίοδος καρποφορίας διαρκεί σχεδόν όλο το χρόνο, με το νομό Γρεβενών να θεωρείται ίσως η πιο καρποφόρα περιοχή στην Ελλάδα. Τα μανιτάρια διακρίνονται σε φαγώσιμα και δηλητηριώδη.

Η συλλογή τους απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή· η εμπειρία, η γνώση, η προσεκτική παρατήρηση των χαρακτηριστικών τους, η επιβεβαίωση και οι συμβουλές από ειδικούς θα μας απαλλάξουν από τυχών κινδύνους.

Αν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη δεν τα συλλέγουμε. Αφού έχουμε κατά νου όλα τα προαναφερθέντα είμαστε έτοιμοι για εξόρμηση αναζήτησης μανιταριών.

Μία ευχάριστη και ενδιαφέρουσα ενασχόληση που συνδυάζει αρκετό περπάτημα, ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές με εναλλασσόμενα τοπία, ωραίες εικόνες, τους ήχους και τις μυρωδιές του δάσους.

Η αναζήτηση των μανιταριών χρειάζεται αρκετή υπομονή, καλή διάθεση, αγάπη για τη φύση και παρατηρητικότητα για τον εντοπισμό τους.

Αφού τα εντοπίσουμε και διαπιστώσουμε ότι είναι το κατάλληλο είδος, το καθαρίζουμε, δεν το ξεριζώνουμε, αλλά το κόβουμε με ένα μαχαιράκι από τον κορμό του ούτω σώστε να παραμείνει η ρίζα του στο έδαφος και το τοποθετούμε στο καλάθι για να αποφεύγεται η πολτοποίησή τους.

Στη Ρόδο υπάρχουν αρκετά είδη ορισμένα από τα οποία θα παρουσιάσουμε σήμερα.

Οι φωτογραφίες είναι από παλαιότερες αλλά και από φετινές εξορμήσεις. Η ορολογία που χρησιμοποιείται στις περισσότερες περιπτώσεις αφορά στην τοπική μας διάλεκτο. Αναφορά σε περιοχές δεν γίνεται για ευνόητους λόγους.

είδος Λακτάριος-Μανίτα-φαγώσιμο

είδος Χοίριος-σφουγγαριστό-φαγώσιμο αφού αφαιρέσουμε τη δύσπεπτη επιδερμίδα του. Η κάτω του πλευρά μοιάζει με σφουγγάρι.

Λαούρκι-φαγώσιμο

Γαίαστρο-μη φαγώσιμο

είδος Λυκόπερδο-λυκοπορδή-φαγώσιμο όσο ο θρόμβος παραμένει λευκός.

είδος Λυκόπερδο-λυκοπορδή μετά την ωρίμανση του με την χαρακτηριστική τρύπα στο κέντρο του από όπου διαφεύγει σε κάθε άγγιγμα σκόνη –μη φαγώσιμο.

είδος Κοπρίτης –φαγώσιμο.

είδος Πλευρωτός-χοιραμύτι-φαγώσιμο.

είδος Μανίτα, ακατάλληλη προς βρώση, (ακατάλληλες καιρικές συνθήκες: πάρα πολύ βροχή, υπερβολική υγρασία και υψηλές θερμοκρασίες επιταχύνουν τη σήψη του με αποτέλεσμα τη δημιουργία σκουληκιών)

είδος Μανίτα ,καμουφλαρισμένη κάτω από τις πευκοβελόνες.

με την σειρά που παρουσιάζονται από αριστερά προς τα δεξιά: Μανίτα , καλόγιαννος ή γιαννάκι και χοιραμύτι- όλα φαγώσιμα.

τα ίδια με τα προηγούμενα από την κάτω όψη τους.

συγκομιδή από διάφορες εξορμήσεις.

Τα μανιτάρια φυτρώνουν παντού όπως και στο κουκουνάρι της φωτογραφίας.

Αυγούδι -φαγώσιμο

Κοκκινομανίταρο – μη φαγώσιμο