Ο Ροδίτης που κατασκευάζει πίπες καπνού και στέλνει σ’ όλο τον κόσμο!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο σεφ Ευθύμιος Ευθυμίου, που το ταλέντο και το μεράκι του τον ξεχώρισαν

Για τον Ευθύμιο Ευθυμίου που οι διαστάσεις και η λεβεντιά του για τους φίλους του έδωσαν το όνομα «Κολοσσός», μου είπε ο Τζίμης Καρατζιάς!
«Φτιάχνει αριστουργήματα μου είπε ένας από τους καλύτερους κατασκευαστές πίπας στην Ελλάδα»!
Εδώ και πέντε χρόνια που ξεκίνησε τον προτιμούν στην Αμερική κι αλλού όπου οι καπνιστές πίπας όπως κι εδώ δεν είναι πολλοί, αλλά είναι εκλεχτοί.
Σεφ είναι στο επάγγελμα, που ήθελε μια εκτόνωση απ’ τις δύσκολες συνθήκες της κουζίνας και τη βρήκε μέσα απ’ το ταλέντο του στο σκάλισμα της ελιάς που τη μυρίζει τη χαϊδεύει, της βάζει την ανόθευτη γεύση του καλού καπνού.
Ένας από τους αναγνωρισμένους Έλληνες κατασκευαστές πίπας που ζει ανάμεσά μας, τον ξέρουν στο εξωτερικό, κι εμείς δεν τον ξέρουμε!

Πότε ξεκίνησε να ξεδιπλώνεται το ταλέντο σας με τις μικρές δημιουργίες;
Είμαι σεφ στο επάγγελμα, συνεργάζομαι με μεγάλη ροδίτικη επιχείρηση. Ξεκίνησα πριν κάποια χρόνια να δίνω σχήματα ας πούμε στις πατάτες, φτιάχνοντάς τες να δείχνουν τριαντάφυλλα, στις κολοκύθες, στα καρπούζια… Έφτιαχνα διακοσμητικά για μπουφέδες με τα υλικά τα οποία προσέφερα για φαγητό. Από μικρός είχα μια έφεση στη διακόσμηση των εδεσμάτων. Η δουλειά μας, στις δύσκολες συνθήκες της κουζίνας αναζητά μια εκτόνωση. Για να το ισορροπήσω απέκτησα αυτό το χόμπι, ένα χόμπι δημιουργικό για να με χαλαρώνει. Έτσι προέκυψε.

Το ξύλο πώς έγινε και αρχίσατε να το σκαλίζετε;
Όταν πήρα στα χέρια μου το μαχαίρι (γέλια)... Μια μέρα ο φίλος μου ο Δημήτρης Νταβιλάκης, μου έφερε από την Κρήτη την πατρίδα του ένα μαχαίρι με μια αφιέρωση πάνω «στο φίλο μου τον Ευθύμιο». Μ’ αυτό το μαχαίρι που ήταν πολύ αιχμηρό, σκάλισα το πρώτο μου ξύλο, την ελιά. Είμαι λάτρης της ελιάς, τη θεωρώ τη βασίλισσα της ροδιακής φύσης. Το πρώτο που έφτιαξα ήταν ένα γουδοχέρι. Αμέσως εθίστηκα στη μυρωδιά του ξύλου, στην υφή του και κατάλαβα ότι αυτό το χόμπι μ’ έκανε να χαλαρώνω και να νιώθω καλά. Ηρεμούσα, περνούσε η ώρα και δεν καταλάβαινα πότε περνούσε. Σιγά-σιγά έφτιαξα ένα μικρό εργαστήρι στο υπόγειο του σπιτιού μου. Πήρα έναν τόρνο, κάποια κοπτικά σκαρπέλα και άρχισα να φτιάχνω και πιο περίπλοκα πράγματα όπως για παράδειγμα χρηστικά αντικείμενα: φωτιστικά, μπιζουτιέρες, κηροπήγια, ρολόγια, ποτήρια, πιάτα και πολλά άλλα.

Πάντα με ξύλο ελιάς;
Ξεκίνησα με την ελιά που της χρωστάω πολλά, δοκίμασα ωστόσο να δουλέψω και κέδρο και ευκάλυπτο ό,τι έβρισκα στη φύση ξερό αφού δουλεύω μόνο με ξερά ξύλα, αλλά έμεινα πιστός στην ελιά. Απέκτησα μεγάλη αδυναμία σχεδόν εξάρτηση. Μ΄ αρέσει η μυρωδιά της και η μοναδική ομορφιά της. Δεν δουλεύεται εύκολα, αλλά αν γνωρίζεις τα τερτίπια της, γίνεται υλικό για πολύ εντυπωσιακά αντικείμενα.

Και με τις καπνοσύριγγες, τις πίπες πώς ξεκινήσατε;
Μια μέρα στο εργαστήρι ήρθε ένα παιδί από τ’ Απόλλωνα ο Αργύρης Σκουλής, στον οποίο χρωστάω τη μύησή μου στον κόσμο της κατασκευής της καπνοσύριγγας. Γνώριζε με τι ασχολούμαι και μου έφερε να επισκευάσω την πίπα του παππού του! Δεν είχα καμιά προηγούμενη επαφή, κι επειδή φοβόμουν ότι θα τη χαλάσω εντελώς, δοκίμασα να φτιάξω παρόμοια μ’ αυτήν που μου έφερε για να μπορέσω στη συνέχεια να επισκευάσω την παλιά. Φτιάχνω έτσι την πρώτη μου… στραβόπιπα η οποία στα μάτια μου τότε ήταν θεϊκή ενώ ήταν εντελώς στραβή. Αγόρασα καπνό για να τη δοκιμάσω και για πρώτη φορά διαπίστωσα τη μαγεία του καπνίσματος πίπας. Δεν προτείνω σε κανέναν να ξεκινήσει να καπνίσει, ωστόσο εάν καπνίζει, ο καπνός της είναι πολύ πιο καθαρός από του τσιγάρου.

Ξαφνικά ανοίχτηκε μπροστά σας ένας άλλος κόσμος!
Έφτιαξα μια δεύτερη πίπα, μια τρίτη, έψαξα να βρω και το περίφημο ρείκι, το οποίο θεωρείται ο βασιλιάς των ξύλων για την κατασκευή καπνοσύριγγας, κι έτσι γνώρισα τηλεφωνικώς τον αείμνηστο σήμερα Αλέξανδρο Ζαββό, πρωτοπόρο στην κατασκευή στη χώρα ο οποίος εμπορευόταν και το ρείκι. Μου έδωσε πολύτιμες τεχνικές συμβουλές για την κατασκευή. Έγινε πάθος. Είχα ζήσει 15 χρόνια στην Κολωνία της Γερμανίας και στον ενθουσιασμό μου να δω διάσημα καταστήματα, ξαναπήγα στην Κολωνία όπου υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα και διάσημα καταστήματα καπνικών ειδών στον πλανήτη. Εκεί έχει χιλιάδες πίπες. Μελέτησα τα σχέδια, πήρα πληροφορίες από φίλους που έκανα εκεί με το ίδιο χόμπι, κι όταν ήρθα πίσω προσπάθησα να δημιουργήσω ένα δικό μου στιλ στην κατασκευή. Ήθελα κάτι ελληνικό και σχεδιαστικά πιο μοντέρνο από το συνηθισμένο κλασικό. Κι αυτό ακριβώς κάνω. Μπορεί δηλαδή να συνδυάσω ελιά, ρείκι, με μπαμπού, με εβονίτη ή ακρυλικό και να δώσω τη δική μου αισθητική. Για μένα είναι χόμπι κι επομένως πρέπει να αρέσει πρώτα σ’ εμένα. Με τον καιρό απέκτησα φίλους που στήριξαν όλη μου αυτή την προσπάθεια στους οποίους άρεσε η οπτική μου στην πίπα.

Αρέσει πολύ η δουλειά σας στο εξωτερικό!
Σ’ αυτά τα πέντε χρόνια που φτιάχνω πίπες και έκλεισαν χθες, δικές μου δημιουργίες έχουν ταξιδέψει πολύ στην Αμερική, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιαπωνία, τη Δανία, κι άλλες χώρες. Επίσης με στήριξε η κοινότητα καπνιστών πίπας στην Ελλάδα η οποία αποτελείται από νεαρά άτομα. Στόχος μου είναι να καταφέρω να ασχολούμαι μόνο μ’ αυτό.

Πόσο χρόνο παίρνει;
Μια απλή κατασκευή μπορεί να γίνει σε λίγες ώρες και οι πιο έντεχνες μαζί με το φινίρισμά τους και το βάψιμό τους να χρειαστούν δουλειά τριών και τεσσάρων ημερών.

Έχετε κι ένα μοντέλο εντελώς δικό σας, ιδιαίτερο, ποιο είναι αυτό;
Έχω φτιάξει ένα μοντέλο πίπας εύχρηστο, το “olivekobs” με ελιά και μπαμπού. Μια λειτουργική απλή πίπα, βασισμένη στο δικό μου τρόπο σκέψης που θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις και δωρικό η οποία είναι φτιαγμένη από υλικά που βρίσκω μόνο στη Ρόδο, ελιά, μπαμπού. Τη θεωρώ ως κατασκευή παγκόσμια πρωτοτυπία. Δεν είναι αισθητικά η κλασική πίπα, αλλά οι… εναλλακτικοί καπνιστές πίπας την αγκαλιάζουν.

Υπάρχουν τόσα υλικά στη φύση της Ρόδου;
Η ροδίτικη φύση είναι ευλογημένη. Στη Ρόδο βρίσκω απλόχερα υλικά που οι άλλοι κατασκευαστές πίπας τα προμηθεύονται πολύ δύσκολα.

Δεν ήξερα ότι ευδοκιμεί μπαμπού!
Ούτε κι εγώ το ήξερα. ΄Ενας φίλος κυνηγός με πήγε σ’ ένα μέρος, στα ορεινά του νησιού και μου το έδειξε. Στόχος μου είναι να είμαι αυτόνομος, ανεξάρτητος στα υλικά μου και στα ακριλικά μου. Δηλαδή να τα βρίσκω στη φύση ή να τα φτιάχνω μόνος μου. Είναι μέρες που ξυπνάω το πρωί και παίρνω τη μηχανή μου και φεύγω για ψάξιμο. Και βρίσκω τα πάντα.

Τους δίνετε και ονόματα της μυθολογίας, αρχαιοελληνικά...
Μ’ αρέσει να ονομάζω τις πίπες μου: Προμηθέα, Ήφαιστο, Μαύρο Ιππότη της Ρόδου, Κόκκινο Ιππότη της Ρόδου… Κατασκευάζω και κάνω ψυχοθεραπεία. Η άλλη μου μεγάλη αγάπη είναι η Ρόδος. Είμαι από την Ψίνθο, έζησα πολλά χρόνια στη Γερμανία, ξαναγύρισα, ξανάφυγα, κι ήρθα γιατί η Ρόδος είναι πάθος.