Τα τερλίκια της γιαγιάς...

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, αρχιτέκτονας-διεθνολόγος

Πριν από λίγο καιρό συλλαμβάνεται μια γιαγιά 90 χρόνων, μετανάστρια από τον Πόντο, στη λαϊκή αγορά των Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, επειδή πουλούσε τα γνωστά «τερλίκια» για να ζήσει χωρίς άδεια άσκησης πλανόδιου εμπορίου και χωρίς να χρησιμοποιείται αυτοκινούμενο όχημα.

Επιβάλλεται πρόστιμο 200 ευρώ από την Αστυνομία μετά από μια εξαντλητική διαδικασία ταυτοποίησης από τα Όργανα και παράλληλα αποστέλλεται πρόστιμο στη γιαγιά 2.500 επειδή δεν τηρούσε λογιστικά βιβλία για τα τερλίκια που πουλούσε και επιπλέον 100 ευρώ επειδή δεν είχε κάνει έναρξη επαγγέλματος.

Το θέμα παίρνει διαστάσεις, η τηλεόραση το πολλαπλασιάζει, υψηλόβαθμοι παράγοντες προσπαθούν να το αφαιρέσουν, ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της χώρας μιλάει συμπονετικά στον διοικητή της ΑΑΔΕ, Γιώργο Πιτσιλή για να βρεθεί μια δίκαιη επίλυση του προβλήματος, «με ευαισθησία και κατανόηση απέναντι στην 90χρονη συμπολίτη μας».

Το θέμα έχει «παγώσει» επ’ αόριστον σε ακολουθία της σκληρής απάντησης της γιαγιάς «για την αδυναμία πληρωμής των 2.600 ευρώ που επεβλήθη αστραπιαία και που θα ήταν από τα έξοδα της κηδείας ή του φερέτρου της». Μαθαίνουμε ότι τελικά διεγράφη το πρόστιμο!!
Δεν μπορώ να μη σχολιάσω το πρόσωπο της γιαγιάς και της κόρης της που προσπαθούσαν να εκφράσουν τη δυστυχία τους και την έκπληξή τους μπροστά στο τέρας της γραφειοκρατίας.
Από τη μία πλευρά ο νόμος και η τάξη και από την άλλη η αισθητική και ευαισθησία σε μια ιδιαίτερη στιγμή.

Είναι η εποχή της ταχύτητας και της τεχνολογίας.
Είναι η εποχή του ατομικισμού και της εγωκεντρικότητας.
Είναι η εποχή της απόλυτης οικονομίας και του σκληρού ανταγωνισμού.
Είναι η εποχή της τεχνητής ευφυΐας και της ρομποτικής.
Είναι η εποχή της υποκρισίας και της αναξιοπιστίας.
Είναι η εποχή που η ασφάλεια έχει αντικαταστήσει την ελευθερία
Μέσα σ’ αυτή τη δίνη ο πολίτης αισθάνεται ανασφαλής και κυρίως αδύναμος να απαντήσει στις ασύμμετρες προκλήσεις που διαδέχονται η μια την άλλη με αστραπιαίο και πολυσύνθετο τρόπο.

Η ανασφάλεια προκαλεί αγωνία, προσφυγική φυγή και κυρίως φτώχεια.
Το μότο της παγκοσμιοποίησης για ευημερία σε όλους-ανάπτυξη παντού ξεθώριασε μέσα από τις σύγχρονες κρίσεις των funds και της χρηματοπιστωτικής εξάρτησης.
Η πείνα εκατομμυρίων στην αφρικανική ήπειρο και όχι μόνο, δηλώνει ότι ο κόσμος στο όνειρο του νέου αιώνα μάλλον βρίσκεται σε διαρκή απογοήτευση και περιφερειακή ένταση.
Όλα αυτά εκδηλώνονται σχηματίζοντας έναν ΠΟΛΙΤΗ ΑΝΑΣΦΑΛΗ, έναν πολίτη που βιώνει την αδικία και την ανισότητα, μια μετανάστρια που γίνεται «θύμα» των μέτρων ασφάλειας.
Παλιότερα υπήρχε το όραμα της σωτηρίας της ψυχής.

Μετά παρουσιάστηκε η επιθυμία της ελευθερίας.
Η Βιομηχανική Επανάσταση ανακάλυψε το κέρδος και την ιδιωτική περιουσία.
Σήμερα, η σύγκλιση και ο στόχος είναι ο παγκόσμιος πολίτης (global citizen) με κοινή (πιθανά) ταυτότητα στο πλαίσιο της πολυ-πολιτισμικότητας μέσα σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον.

Η βάση του σημερινού παίγνιου της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης είναι η ταχύτητα, η σμίκρυνση του χωροχρόνου και οι ριζικές μεταβολές στη γεωοικονομία.
Το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων είναι μια αγορά εργασίας με υψηλό και χαμηλό αποδοτικό πεδίο και με τη μεσαία τάξη να συμπιέζεται με τάση εξαφάνισης.
Αυτό φέρνει αταξία, αναταράξεις, διακρίσεις και κοινωνικούς διαχωρισμούς.
Ο πολίτης από σκαπανέας της ανάπτυξης γίνεται δείκτης της μεγέθυνσης.
Η γιαγιά με τα τερλίκια, από φιγούρα συμπόνιας σε στέλεχος φοροδιαφυγής και φοροκλοπής.

Πλήρη σύγχυση μεταξύ «θήτη και θύματος» στην εποχή των παρα-αξιών…
Είναι η πρόκληση που ανοίγεται μπροστά μας για να επιστέψουμε στις αξίες της αλληλεγγύης και της υπευθυνότητας, ανατρέποντας την τυπολατρία για χάρη του ανθρωπισμού…
Η στροφή προς την ενάρετη αριστοτέλεια μέση οδό είναι η απάντηση στις ακρότητες της εποχής, στις ανασφάλειες του χαρακτήρα μας…