Αναζητώντας τη χαμένη σου έμπνευση...

Μαρία Καρίκη

Πού πήγε ο ενθουσιασμός σου; Η επιμονή σου; Εκείνο το «νόημα» στο οποίο πάντα κατέληγες παρά τα αδιέξοδα της ζωής σου; Πολλές φορές χάνουμε την επαφή με την αυθεντική εκδοχή του εαυτού μας!

Γινόμαστε κάποιοι άλλοι για να αντέξουμε, να προσαρμοστούμε, για να «χωρέσουμε» σε μια ρουτίνα που μας απομυζά. Χάνουμε το χαμόγελό μας αμφιταλαντευόμενοι ανάμεσα στα «πρέπει» και στα «θέλω» μας.
Δεν ξέρεις πού να ψάξεις πια για να βρεις αγάπη, έγνοια, αλήθεια, ανθρωπιά. Θλίβεσαι όταν απογοητεύεσαι. Πονάς όταν νιώθεις ότι έχεις χαθεί μέσα στη φασαρία του κόσμου. Ψάχνεις για έμπνευση. Για οτιδήποτε θα μπορούσε να σε κάνει να θυμηθείς, να νοσταλγήσεις, να αναθεωρήσεις. Αναζητάς αυτό το κάτι που θα σε επαναφέρει στο δρόμο της ισορροπίας σου.

Καθώς περνούν τα χρόνια όλο και λιγότερα πράγματα σε εμπνέουν, όλο και λιγότερα πράγματα σε ταρακουνούν. Αναπολείς την αισιοδοξία που είχες κάποτε, την ανεμελιά, το ζήλο, το πείσμα σου κόντρα σε οτιδήποτε ήθελε να σε πείσει ότι “δεν μπορείς”. Αναζητάς και πάλι την παρόρμηση για ζωή, για γέλιο, για ευτυχία. Ψάχνεις να βρεις τον «χαμένο» εαυτό που ήσουν πριν συμβιβαστείς, πριν αλλοτριωθείς. Γυρνάς στις μνήμες σου, αλλά σοκάρεσαι. Συνειδητοποιείς πόσο απέχεις από την αθωότητα της αφετηρίας σου. Πόσα εμπόδια και πόσα «σκουπίδια» άφησες να μπουν στο δρόμο σου. Αναρωτιέσαι αν θα μπορέσεις να απαλλαγείς από τις σχεδόν άκαμπτες συνήθειές σου.

Η απουσία έμπνευσης αποτυπώνεται παντού σε βάθος χρόνου. Όλα μοιάζουν τα ίδια, άχρωμα, “γκρίζα”. Σαν ξαφνικά όλα να γίνονται στεγνά και διεκπεραιωτικά. Δεν νιώθεις πια ανυπομονησία για κάτι. Δεν νιώθεις έντονη επιθυμία για κάτι νέο, κάτι διαφορετικό. Λες στον εαυτό σου ότι έτσι είναι: με τον καιρό σε συγκινούν όλο και λιγότερα πράγματα. Ότι κουράστηκες. Ότι τα βιώματα και οι εμπειρίες σου σε άλλαξαν. Σε έκαναν πιο ρεαλιστή, πιο πραγματιστή. Έτσι θες να πιστεύεις. Μαθαίνεις πώς να μην προσδοκάς, πώς να μην απογοητεύεσαι. Άλλοτε τα καταφέρνεις κι άλλοτε όχι.

Φυσικά, μεγαλώνοντας αλλάζουμε, ωριμάζουμε, βαθαίνουμε, αξιολογούμε με πιο ουσιαστικά κριτήρια ό,τι μας περιβάλλει. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι πρέπει και να χάσουμε την αγάπη μας για τη ζωή. Το πάθος για το καινούριο και το παρακάτω. Το ότι μπορεί να μας αρέσουν διαφορετικά πράγματα μεγαλώνοντας είναι θεμιτό. Είναι, ωστόσο, επικίνδυνο ψυχικά να λιμνάζουμε, να βυθιζόμαστε σιωπηλά στην αδράνεια. Γύρω μας παντού και πάντα υπάρχουν αφορμές και ευκαιρίες να εμπνευστούμε από κάτι ή από κάποιον. Αρκεί να θες να τις δεις... Αρκεί να μη φοράς παρωπίδες και να μην εγκλωβίζεσαι σε στεγανά.

Όμορφα πράγματα (μικρά, διακριτικά) συμβαίνουν συνεχώς γύρω σου. Δες, αναγνώρισε, εκτίμησε, εμπνεύσου... γίνε καλύτερος άνθρωπος... για σένα... με ό,τι έχεις... με αυτό που είσαι τώρα! Ξεκίνα κόντρα στις εκλογικεύσεις σου, κόντρα στους φόβους και τις ανασφάλειές σου ...γιατί μπορείς και συ με τη σειρά σου, με την τόλμη σου, με το παράδειγμά σου να εμπνεύσεις κι άλλους... Εκείνους που διψούν για αγάπη, για μια καλή κουβέντα, για ένα θετικό μήνυμα... Εκείνους που επίσης ψάχνουν μες στο σκοτάδι τους για λίγο φως... Πιάσου από κάπου και εμπνεύσου το κάτι παραπάνω σου... Γιατί ο άνθρωπος όλα τα μπορεί, αρκεί να το πιστεύει ο ίδιος ότι το μπορεί!

Η έμπνευση μέσα από καθετί σου δίνει δύναμη, διαύγεια. Σε κάνει να ονειρεύεσαι από την αρχή. Δεν σε αφήνει να εγκαταλείψεις εύκολα. Δεν σε αφήνει να προσπεράσεις τα σημαντικά ή να αναβάλλεις τα ουσιαστικά για σένα. Όλα αποκτούν ένα νέο νόημα. Έχεις αστείρευτη ενέργεια, πείσμα. Διεκδικείς κατηγορηματικά και αποφασιστικά εκείνα που τόσο επιθυμείς. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Προς το καλύτερο...

Δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά. Κοίτα απλά γύρω σου και βρες αυτό που θα σου κάνει εντύπωση, αυτό που θα θαυμάσεις, αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις όπως ποτέ άλλοτε. Κάτι υπάρχει εκεί. Ακολούθησέ το κι ας το να σου ανοίξει νέους ορίζοντες, νέες προοπτικές, νέες πιθανότητες. Όταν νιώσεις έτοιμος, δοκίμασέ το μέσα από τα δικά σου μάτια, μέσα από τις δικές σου ιδέες. Κάπως έτσι θα καταλάβεις ότι κάτι καινούριο γεννιέται μέσα σου, το οποίο ψάχνει τη δική του μοναδική έκφραση μέσα από σένα...Τότε είναι που η έμπνευσή σου πρόκειται να αποκτήσει υπόσταση, να πάρει μορφή, να αφήσει το αποτύπωμά της σε αυτό τον κόσμο... Κι ο κόσμος το έχει ανάγκη αυτό..!