Διοικητής Πυροσβεστικής Ρόδου για τις φωτιές στους ΡΟΜΑ: Εκπέμπουμε SOS- Ακούει κανείς;

Rodiaki NewsRoom

Με μια ανοιχτή επιστολή του στην τοπική μας κοινωνία που απευθύνεται παράλληλα σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς του νησιού μας (Εισαγγελέα, Αποκεντρωμένη Διοίκηση, Περιφέρεια, Δήμο Ρόδου, Αστυνομία κλπ.) ο Πύραρχος - διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ρόδου κος Ιωάννης Τσιτσικάς, περιγράφει με ελάχιστες προτάσεις αλλά με ουσιώδη νόημα, τα όσα η υπηρεσία του και το έμψυχο κυρίως δυναμικό βιώνουν καθημερινά, όταν χρειάζεται να μεταβούν στον καταυλισμό των ΡΟΜΑ στο Καρακόνερο έτσι ώστε να σβήσουν τις φωτιές.

Ο ίδιος τονίζει ότι οι κίνδυνοι για την πρόκληση ανθρώπινης τραγωδίας, είναι καθημερινoί ενώ σημειώνει ότι αντίστοιχοι είναι και οι κίνδυνοι για την πρόκληση μιας τεράστιας καταστροφής στις γειτονικές επιχειρήσεις (σ.σ. όπως έγινε πριν από μερικά χρόνια με την ολοσχερή καταστροφή μιας ολόκληρης επιχείρησης.

Ουσιαστικά, ο ανώτερος αξιωματικός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του νησιού μας, έχοντας πλήρη επίγνωση του ρόλου και της θέσης του, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και αναρωτιέται, όπως και δεκάδες χιλιάδες πολίτες: «Τα λέμε εις ώτα μη ακουόντων;»
Στην επιστολή του, ο διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ρόδου, σημειώνει συγκεκριμένα:

«Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σχεδόν καθημερινό φαινόμενο οι πυρκαγιές στον καταυλισμό των Ρομά. Γιατί για πυρκαγιές πρόκειται και όχι για φωτιές. Πυρκαγιά είναι η φωτιά όταν γίνει ανεξέλεγκτη, δηλαδή μη ελεγχόμενη από αυτόν που την προκάλεσε.
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, οι πυρκαγιές τείνουν να γίνουν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο στον καταυλισμό των Ρομά, με τους πυροσβέστες να τρέχουν να αποσοβήσουν μια ενδεχόμενη καταστροφή.

Γιατί και αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι οι περίοικοι εισπνέουν σχεδόν καθημερινά κάθε είδους άκρως τοξικούς καπνούς, η καταστροφή είναι κάτι παραπάνω από ενδεχόμενη, είναι αναμενόμενη. Ένας δυνατός άνεμος, ένας απρόσμενος στροβιλισμός της πυρκαγιάς, μια ανεξέλεγκτη σπίθα στα καλάμια και στα αγριόχορτα που αφθονούν στην περιοχή και να οι συντελεστές μιας ενδεχόμενης καταστροφής στον παρακείμενο χώρο με τα σκάφη αναψυχής, στις παρακείμενες επιχειρήσεις , στις παρακείμενες κατοικίες.

Η κατάσταση που επικρατεί στον καταυλισμό είναι τραγική, όχι τριτοκοσμική αλλά τραγική. Οι πολίτες της Ρόδου δεν ξέρουν, μάλλον υποψιάζονται τι επικρατεί εκεί μέσα, εμείς όμως το βλέπουμε και το βιώνουμε σχεδόν καθημερινά.

Εκεί μέσα στοιβάζονται άνθρωποι, πολλές οικογένειες, σε ετοιμόρροπες παράγκες, με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, που περιστοιχίζονται από τεράστιους σωρούς από κάθε είδους σκουπίδια, τα οποία καίγονται σχεδόν καθημερινά. Και πού; Στο κέντρο σχεδόν της πόλης, όχι οποιασδήποτε πόλης αλλά της Ρόδου, των εκατομμυρίων τουριστών από πέντε ηπείρους.
Κάθε φορά κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, προφορικά και γραπτά ενημερώνουμε τους αρμόδιους για την κατάσταση που επικρατεί και τον επαπειλούμενο κίνδυνο και πάντα λέμε ότι η πρόληψη είναι σημαντικότερη της καταστολής μιας πυρκαγιάς.

Κάθε φορά τρέχουμε ημέρα και νύχτα, με ένα σφίξιμο στο στήθος και με την αγωνία να προλάβουμε κι αυτή τη φορά, να μην κινδυνέψουν οι άνθρωποι να μην καταστραφούν περιουσίες.
Αλλά όπως φαίνεται φωνάζουμε εις ώτα μη ακουόντων…»