Το 1959 μελετούσαν την κατασκευή εντός της Τάφρου τεσσάρων τερέν τένις και ενός γηπέδου γκολφ

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου

Αυτά έγραφε η «Ροδιακή» στις 10/11/1959 στο φύλλο της με αριθμό 2576, που σημαίνει ότι προέβαλε και υιοθετούσε μια τέτοια πρωτοβουλία που προερχόταν από τα φωτεινά μυαλά της περιόδου εκείνης, οι άνθρωποι αυτοί υπηρετούσαν τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και τον τουρισμό συγχρόνως, και αυτά αποτελούν σκέψεις και πρωτοβουλίες που σήμερα ύστερα από 60 χρόνια δεν βρίσκουν την κοινή αποδοχή.

Ο σεβασμός ενός μνημειακού, ιστορικού χώρου επιβάλλεται όπως και η σωστή τακτική συντήρησης, προβολή και αξιοποίηση. Όμως, πού μπορεί να επιτευχθεί με τη σωστή καθημερινή χρήση της ανθρώπινης δραστηριότητας και εν προκειμένω του αθλητισμού.

Για τη σωστή χρήση της Τάφρου έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά λόγια, στην πράξη όμως τίποτε. Εκτός από ένα θέατρο που ενιότε η χρήση του κακοποιείται από όχι πρέπουσες εκδηλώσεις και ιστορικές θεατρικές παραστάσεις αυτό που κυριαρχεί είναι η έλλειψη σεβασμού στον μνημειακό χώρο, αφού μετά από κάθε παράσταση είναι γεμάτος σκουπίδια.

Οι προτεινόμενες αθλητικές δραστηριότητες, δηλαδή τα γήπεδα (τερέν) τένις και τα γκολφ, νομίζω ότι συνάδουν προς το περιβάλλον, είναι αθλητικές δραστηριότητες, μπορεί να πει κανείς ευγενείς, σέβονται το περιβάλλον και με την παρουσία τους το προβάλλουν και το αξιοποιούν.

Αποδέχομαι ότι για τέτοιες χρήσεις και για τέτοιες αποφάσεις τον πρώτο λόγο έχουν τα αρμόδια όργανα. Γι’αυτό πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις να δείχνουν μια ευρύτερη αποδοχή στη σκέψη και στην ύπαρξη, γιατί γνωρίζουν πιο καλά από όλους μας ότι ο αθλητισμός και ο πολιτισμός πηγαίνουν μαζί και μάλιστα από αρχαιοτάτων χρόνων.

Καλό θα ήταν οι αρμόδιοι να επανεξετάσουν τις σκέψεις αυτές για την αξιοποίηση της Τάφρου με τις αναφερόμενες αθλητικές δραστηριότητες. Θα είναι μια όμορφη πραγματικά εικόνα η σύγχρονη δραστηριότητα να συνδυάζεται και να συνυπάρχει με το ιστορικό μνημειακό περιβάλλον και να μας γεμίσει μνήμες του ένδοξου αθλητικού παρελθόντος μας.

Το ερώτημα και ο προβληματισμός μας είναι, αν τέτοια φωτεινά μυαλά της περιόδου του 1959, υπήρχαν σήμερα, εν έτει 2019.

Το ελπίζω.