Κάλαντα με... γκρίνιες

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Ελένη Λεφάκη- Στάτη
(πολύτεκνη μητέρα)

Η γκρίνια δεν είναι ωραίο πράγμα και πάντα προσπαθώ να την αποφεύγω. Όμως κάθε χρόνο, παραμονές Πρωτοχρονιάς πάντα μου έρχονται αυτές οι αρνητικές σκέψεις όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουμε τα τέλη κυκλοφορίας και όχι μόνο.

(Φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη). Νιώθεις ότι η παρουσία σου είναι ενοχλητική για την Ελλάδα. Κι αν έχεις σπίτι, τι κι αν πλήρωσες τόσα μέχρι το χτίσιμο; «Οφείλεις» να πληρώνεις κι άλλα πολλά κάθε χρόνο με τον περιβόητο ΕΝΦΙΑ. Έχεις και αυτοκίνητο; Οφείλεις τέλη κυκλοφορίας. Πρέπει να συντηρούνται οι δρόμοι κ.λπ. Αν είσαι και πολύτεκνος...Ε! Εκεί είναι το «πανηγύρι»! Κυκλοφορείς με πολυτεκνικό αμάξι, (με τι άλλο άλλωστε), χίλια εννιακόσια κυβικά; Πληρώνεις κάθε χρόνο 690 ευρώ τέλη κυκλοφορίας και 300 επιπλέον ως φόρο πολυτελούς διαβίωσης…

Κάθομαι λοιπόν κι εγώ ως πολύτεκνη κι αγναντεύω το βρόμικο τραυματισμένο πολυτεκνικό φιατάκι μου και λέω: Πω πω! Αυτή λοιπόν είναι που λένε «η πολυτελής διαβίωση»!

Είναι το «κλουβάκι» του πολύτεκνου Έλληνα, το φορτωμένο με παιδάκια, κλάματα, γέλια, αγωνίες και πολύ ιδρώτα. Που για κατευόδιο έχει τις λοιδορίες του τύπου: «Ποιος του είπε να κάνει τόσα παιδιά;»,

«Τηλεόραση δεν έχει στο σπίτι του;» «Καλά δεν ξέρει ότι ζει στην Ελλάδα;
Εδώ βρήκε να κάνει τόσα παιδιά;».

Βέβαια, έχει βάση αυτή η ερώτηση, γιατί σε πολιτισμένα κράτη (συγγνώμη, σε Άλλα πολιτισμένα κράτη εννοώ), κάθε παιδί που έρχεται στον κόσμο (είτε πρώτο, είτε δέκατο), προικίζεται μηνιαίως με 190 ευρώ, μέχρι την ενηλικίωσή του. Παράξενοι λοιπόν που είμαστε οι άνθρωποι! «Ένα παιδί, δύο, έχουν άπειρη αξία.

Το τρίτο, πρέπει να έχει έρθει κατά λάθος. Για το τέταρτο και πέμπτο, κάποιο “ατύχημα” συνέβη. Ε, αν πεις για τα παραπάνω… Μόνο με τρέλα δικαιολογείσαι!» Κάποιοι βέβαια τέτοιοι «τρελοί» γέννησαν τον περιβόητο Βενιαμίν Φραγκλίνο, που έδωσε τα μέγιστα στην επιστήμη για τον Ηλεκτρισμό (και όχι μόνο).

Ήταν το 16ο παιδί της οικογένειας. Η περίφημη Celine Dion, με την υπέροχη φωνή, είναι η 14η της οικογένειας. Δεν θα συνεχίσω τα παραδείγματα. Δεν σκοπεύω να εμπνεύσω τα ζευγάρια να γεννήσουν 16 παιδιά για να φέρουν στην ανθρωπότητα έναν ακόμα Φραγκλίνο.

Ούτε καν με αφορά. Απλώς πρέπει να ξεκαθαρισθεί ότι η κάθε ζωή έχει αμέτρητη αξία, είτε γεννηθείς πρωτότοκος, είτε τελευταίος. Είτε από βασιλιάδες, είτε από πρόσφυγες. Η ζωή σου αξίζει είτε είσαι πλούσιος, νέος, αθλητής, διασημότητα, είτε είσαι άστεγος, γέρος, άρρωστος. Κι αν έτσι το δει ο καθένας μας, ίσως το δουν έτσι κι οι εκάστοτε πολιτικοί μας και μπορέσουν να κάνουν σοφότερη διαχείριση εσόδων και φόρων.

Γιατί ο πολιτισμός μιας χώρας δεν κρίνεται μόνο από τα αρχαία των προγόνων της. Κρίνεται κι από το πόσο σέβεται τους πολίτες της. Από τα πρώτα τους ακόμα βήματα, φροντίζοντας για άφθονες, καθαρές, παιδικές χαρές, για τους πολίτες της με ειδικές δεξιότητες, φυσικά για τους μάχιμους, που βρίσκονται στο απόγειο της ενέργειάς τους και τέλος για τους ηλικιωμένους της, που υπήρξαν κι αυτοί νέοι, εργάσθηκαν σε σκληρότερες ως επί το πλείστον συνθήκες κι αν μη τι άλλο τους αξίζει μια στοιχειώδης, αν όχι απεριόριστη τιμή και σεβασμός.

Όσο για μένα, επειδή είμαι πολύτεκνη, ήθελα να σας εξομολογηθώ πως δεν με πειράζει που κατά καιρούς με λένε «κουνέλα», γιατί τα κουνελάκια είναι από τα πιο συμπαθητικά ζώα και στο θαυμάσιο ζωικό βασίλειο υπάρχουν κι εκείνα που γεννούν λιγότερα «ζωντανά», ένα με δύο.

Άλλωστε μέχρι τώρα δεν βασίστηκα αποκλειστικά στην πίστη μου στους ανθρώπους, αλλά πρωτίστως και κυρίως σ’ αυτό που έγραψε ο Δαβίδ: «Μην έχετε την πεποίθησή σας σε άρχοντες και σε γιους ανθρώπων γιατί δεν βρίσκεται σ’ αυτούς η σωτηρία.» Και «Ο Κύριος με ποιμαίνει κι από τίποτε δεν θα με στερήσει.» Κι εγώ πολύ τον συμπαθώ τον Δαβίδ, γιατί ξέρετε είναι εκείνος, που αν και πολύ αδύναμος και μικροκαμωμένος, μπόρεσε και νίκησε τον γιγαντόσωμο και αλαζόνα Γολιάθ…