Στη Ρόδο η οικογένεια των Γάλλων που εδώ και έξι μήνες διασχίζει την Ευρώπη με ποδήλατο!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 4077 ΦΟΡΕΣ
Στο νησί μας βρέθηκαν στο μέσον του ταξιδιού τους που θα έχει διάρκεια ένα έτος
Καβαλάνε τα ποδήλατά τους και φεύγουν για τον γύρο της Ευρώπης, χωρίς να θέλουν να κάνουν κάποιο ρεκόρ, να πετύχουν κάποια νίκη, μόνο να γίνουν πιο πλούσιοι θέλουν σε εμπειρίες και συγκινήσεις, ο μπαμπάς Mathieu, η μαμά Cecile, η εννιάχρονη Lison και ο επτάχρονος Anatole.
Τόσο όμορφα παιδιά, με τόσο ωραίους τρόπους δεν το πιστεύεις ότι ταξιδεύουν ήδη έξι μήνες μέσα από βουνά, από χώρα σε χώρα και συχνά κοιμούνται σε σκηνή για να ολοκληρώσουν σε κάποιους μήνες από τώρα, μέσα από την Τουρκία, τη Γεωργία και την Αρμενία, το μεγάλο ταξίδι τους.
Η υπέροχη οικογένεια Rebillard, από τη Λυών της Γαλλίας, που δουλεύει σκληρά το υπόλοιπο διάστημα για να μαζέψει λεφτά να κάνει τ’ όνειρό της πραγματικότητα, είναι η δεύτερη φορά σε πλήρη σύνθεση, τα τελευταία πέντε χρόνια που διασχίζει την Ευρώπη, με ποδήλατο.
Με την πολύτιμη βοήθεια της κ. Αλίκης Μοσχή, επίτιμης προξένου της Γαλλίας, συνάντησα αυτούς τους χαμογελαστούς ανθρώπους λίγο πριν αναχωρήσουν για το Μαρμαρίς, ώστε να διασχίσουν την Τουρκία.
Περίμενα να τους δω κουρασμένους, πιο πολύ τα παιδιά με τόσο ποδήλατο την ημέρα, μήνες τώρα, αλλά όχι! Να μπορούσε να τους ακολουθήσει κάποιος, να πάρει λίγο από τη δύναμη και την ενέργειά τους, αλλά πού τέτοια δύναμη!
«Το μήνα Ιούλιο, μου λένε, από το σημείο όπου ζούμε, 60 χιλιόμετρα έξω από τη Λυών, πήγαμε με τ’ αυτοκίνητο στην Πολωνία, ξεφορτώσαμε τα ποδήλατά μας, αφήσαμε το αυτοκίνητο σε φίλους μας και ξεκινήσαμε: Ουκρανία, Καρπάθια Όρη, Ρουμανία, Σερβία, Μοντενέγκρο, διασχίσαμε την Αλβανία, κι από την Αλβανία στη Βόρειο Ήπειρο, για να μπούμε στην Ελλάδα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύετε για έναν ολόκληρο χρόνο, το ξανακάνατε και είχατε και πάλι μαζί τα παιδιά!
Η προηγούμενη φορά μαζί με τα παιδιά ήταν πριν από πέντε χρόνια όταν η Lison ήταν τεσσάρων ετών και ο Anatole δύο.
Δεν ήταν δύσκολη αυτή η περιπλάνηση ενός έτους με ποδήλατα στην Ευρώπη, με τόσο μικρά παιδιά; Και δεν είναι και τώρα;
Δεν είναι. Είκοσι χρόνια ταξιδεύουμε μ’ αυτό τον τρόπο. Δουλεύουμε σκληρά, μαζεύουμε χρήματα κάνοντας οικονομίες και ξεκινούμε για ένα ταξίδι που διαρκεί ένα χρόνο το οποίο μας κάνει πιο πλούσιους σε εμπειρίες και εικόνες. Τα παιδιά, θέλουν σε κάθε διαδρομή να γνωρίζουν ανθρώπους, να παίζουν στη φύση, να χαίρονται το τοπίο και τον πολιτισμό. Προτιμούμε να περνάμε μέσα από βουνά, από μικρά χωριά όπου οι άνθρωποι είναι πιο εκδηλωτικοί, απ’ ό,τι στις πόλεις. Κάθε φορά βρίσκουμε μπροστά μας κάτι διαφορετικό, που το χαιρόμαστε, κι αυτό μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Μας αρέσουν οι τόποι που δεν είναι πολυκατοικημένοι, οι άνθρωποι του χωριού είναι πιο απλοί μιλούν πιο εύκολα, κι έχουμε πολλά να δούμε και να ανακαλύψουμε μαζί τους.
Πώς προχωράτε στο δρόμο και πώς σας ακολουθούν τα παιδιά. Δεν κουράζονται με τα ποδήλατα;
Την ημέρα μπορεί να κάνουμε με τα ποδήλατα από 20 έως 80 χιλιόμετρα, δηλαδή κατά μέσο όρο κάνουμε 40 χιλιόμετρα την ημέρα. Ακολουθούμε τον χάρτη, προπορεύεται ο μπαμπάς, στη μέση τα παιδιά και ακολουθεί η μαμά ώστε να είναι προστατευμένα. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Άλλες μέρες είναι καλές, κι άλλες τα παιδιά δεν είναι σε φόρμα, ανεβάζουν παλμούς. Τότε σταματάμε, ξεκουραζόμαστε και αλλάζουν όλα. Είναι δυνατά παιδιά.
Μένετε σε σκηνή τον περισσότερο καιρό!
Ναι, και ανά δύο-τρεις μέρες, ανάλογα με το πού είμαστε, βρίσκουμε και apartments για να κάνουμε το μπάνιο μας, να κοιμηθούμε σε κρεβάτι και να μαγειρέψουμε κάτι καλύτερο αν και στη σκηνή έχουμε γκάζι και μπορούμε να φτιάξουμε ζεστό φαγητό.
Με το σχολείο των παιδιών τι γίνεται αυτόν τον ένα χρόνο που λείπουν;
Παρακολουθούν από απόσταση στέλνοντας τις εργασίες τους και παίρνοντας οδηγίες. Στις περιπτώσεις που σε κάποιους τόπους μένουμε περισσότερο όπως τώρα στη Ρόδο που μείναμε δύο εβδομάδες, αυτό γίνεται πιο εντατικά. Μαθαίνουνε μαθηματικά, αλλά από τα ταξίδια μαθαίνουν πολλά περισσότερα.
Ποια ήταν η πρώτη πόλη από την οποία μπήκατε στην Ελλάδα;
Η Λευκάδα, μετά πήγαμε στην Πελοπόννησο και τη διασχίσαμε, στην Κόρινθο, στην Αθήνα, πήραμε το καράβι για την Κρήτη και μείναμε δύο εβδομάδες όπου ήρθαν κι έκαναν μαζί μας Χριστούγεννα και οι γονείς μας, κι έτσι ενώθηκε η οικογένεια. Μετά πήγαμε στη Νάξο, στη Σαντορίνη και ήρθαμε στη Ρόδο. Μας άρεσε η Νάξος και πάρα πολύ η Ρόδος γι’ αυτό κάτσαμε στο νησί σας τόσο πολύ. Κάναμε φίλους εδώ. Μόνο το ταξίδι με το πλοίο όταν ερχόμασταν ήταν δύσκολο. Είχε πολλά μποφόρ και τα παιδιά έκαναν εμετό. Και στην Κρήτη πετύχαμε μεγάλες καταιγίδες, πετύχαμε σεισμό και στα βουνά η θερμοκρασία ήταν τρεις βαθμοί κάτω από το μηδέν.
Κι αυτή τη στιγμή αποχαιρετάτε την Ελλάδα (Τετάρτη μεσημέρι) και πάτε Μαρμαρίς να διασχίσετε και την Τουρκία!
Ναι, θα μείνουμε τη νύχτα στο Μαρμαρίς και θα τη διασχίσουμε για να φτάσουμε στη Γεωργία και να καταλήξουμε στον τελευταίο μας προορισμό, την Αρμενία.
Ως αυτή την ώρα που μιλάμε τι μέρος του προβλεπόμενου ταξιδιού σας έχετε ολοκληρώσει, αν είναι να μιλήσουμε με ποσοστό;
Έχουμε κάνει έως τώρα το 60% του ταξιδιού μας.
Άκουσα το κοριτσάκι να λέει κάτι για τον «Μεσαναγρό»! Το... γαλλάκι, θυμάται τον Μεσαναγρό! Και όλοι μαζί μου λένε «ευχαριστώ» στα ελληνικά και απαντούν με «παρακαλώ», και ξέρουν να λένε «καλό ταξίδι» σε όλες τις γλώσσες των χωρών που πέρασαν καθώς και σκόρπιες λέξεις, και πόσα έχουν δει τα μάτια τους, κι έχουν ακούσει τ’ αυτιά τους... Τι μεγάλο κέρδος γι’ αυτούς τους τολμηρούς. Πόσοι δεν θα ‘θελαν να ‘χαν τα κότσια να κάνουν το ίδιο, σ’ αυτή την ψεύτρα τη ζωή.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
