Ορθοδοξία και ενότητα

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Mαίρη Παπανδρέου

Πολύ ενδιαφέρουσα η σημαντική είδηση, της συνάντησης του Οικουμενικού μας Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πάπα της Ρώμης, σε κοινή Προσευχή για τη διαφύλαξη της ανθρωπότητας από την πανδημία του κορωνοϊού.

Ας ευχηθούμε κι ας ελπίσουμε ότι η Κοινή Προσευχή, θα πραγματοποιηθεί στο εγγύς μέλλον και για την υλοποίηση της πλήρους ενότητας των δύο Μεγαλύτερων Αδελφών Εκκλησιών, της Ορθόδοξης και της Καθολικής, και ας μην θεωρήσουν οι έχοντες αντίρρηση, ότι «Ενότητα» σημαίνει και κυριαρχία της μίας Εκκλησίας έναντι της άλλης, ή η απορρόφηση της μιας Εκκλησίας από την άλλη.

Η κάθε Εκκλησία, θα μπορούσε να έχει τον δικό της Πνευματικό Ηγέτη, να τηρεί τα δικά της τελετουργικά, αλλά να υπάρχει «Κοινή Θεία Μετάληψη» και ιδιαίτερα στις μέρες μας με την πανδημία του κορωνοϊού, είναι ζωτικής σημασίας, η Θεία Μετάληψη να μην πραγματοποιείται με το «κουταλάκι» της Θείας Κοινωνίας των Ορθοδόξων.

Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι το 1054 δεν υπήρχε διαχωρισμός των Δύο Αδελφών Εκκλησιών και οι λόγοι που διαχωρίστηκαν ήταν καθαρά «πολιτικοί». Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1965, με την ανάκληση του «Αναθέματος» από τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη Αθηναγόρα και τον Πάπα Παύλο ΣΤ’. Να θυμηθούμε επίσης, τις ανταλλαγές των επίσημων επισκέψεων του Πεφωτισμένου Οικουμενικού μας Πατριάρχη Αθηναγόρα στη Ρώμη και του Πάπα Παύλου ΣΤ’ στην Κωνσταντινούπολη.

Η Καθολική Εκκλησία, αφαίρεσε και την επίμαχη λέξη “Filioque” από το «Πιστεύω», αναγνωρίστηκε το «Μυστήριο» του γάμου και δεν χρειάζεται πλέον το ζευγάρι Καθολικών και Ορθοδόξων να παντρεύεται και στις δύο Εκκλησίες. Πολλές Καθολικές Εκκλησίες, εμπλουτίστηκαν με Βυζαντινές Εικόνες, όπως και Ορθόδοξες Εκκλησίες με βιτρό. Ευτυχώς, βάλαμε στις Ορθόδοξες Εκκλησίες μας και καθίσματα και δεν έχομε πλέον μόνον στασίδια, κ.λπ.

Οι κίνδυνοι για τον Χριστιανισμό, είναι πάμπολλοι και δεν πρέπει να τους παραγνωρίζομε. Ο φανατισμός των Ισλαμιστών, όπως και άλλων θρησκευτικών ομάδων, είναι ανελέητος και «επικίνδυνα καμουφλαρισμένος». Οι παραθρησκευτικές οργανώσεις, πληθαίνουν με «επίπλαστες» ετικέτες και ονομασίες, ιδιαίτερα κάποιες από αυτές, διαθέτουν άφθονο χρήμα και πλουσιοπάροχες χορηγίες για τον προσηλυτισμό ατόμων από την Ορθοδοξία, αλλά και τον Καθολικισμό, ενώ άλλες παραθρησκευτικές ομάδες, υπόσχονται «επιφώτιση» στους οπαδούς, σε θέματα εσωτερισμού και φιλοσοφίας.

Η Ρόδος, που δεν είναι μόνον «Κέντρο Τουρισμού» και «Ευημερίας», αλλά επίσης κέντρο «Πολιτισμού και Πνευματικότητας» και έχει οργανώσει και φιλοξενήσει εξαιρετικά Παγκόσμια Συνέδρια, όπως π.χ. «Οι Μεγάλες Καταστροφές Πολιτισμών από Φυσικά Αίτια», «Γυναίκες Δημιουργοί Μεσογειακών Κρατών» κ.α. όπως και της ιδιαίτερης σημασίας «Παγκόσμιο Συνέδριο Εκκλησιών», που είχα την ευκαιρία και την ευτυχία, να συζητήσω με έναν Καρδινάλιο από το Βατικανό και έναν Ορθόδοξο Έλληνα Ιερωμένο από τις ΗΠΑ.

Ρώτησα και τους δύο, γιατί διαφέρει η «Θεία Κοινωνία», οι Καθολικοί μεταλαμβάνουν με όστια βουτηγμένη στο κρασί του Δισκοπότηρου, ενώ εμείς οι Ορθόδοξοι μεταλαμβάνομε με ψίχουλα άρτου του βρίσκονται μέσα στο Δισκοπότηρο και μας δίδεται με το κουταλάκι στο στόμα. Η απάντηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα: Και στα Τέσσερα Ευαγγέλια, αναφέρεται ο «Μυστικός Δείπνος».

Στα τρία πρώτα Ευαγγέλια, αναφέρεται ότι ο Μυστικός Δείπνος πραγματοποιήθηκε πριν από το Πάσχα, δηλαδή περίοδο νηστείας και έτρωγαν άζυμο ψωμί, ενώ στο Τέταρτο Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι ο Μυστικός Δείπνος πραγματοποιήθηκε μετά το Πάσχα, που είχε τελειώσει η νηστεία και έτρωγαν ένζυμο ψωμί. Η Καθολική Εκκλησία, ακολουθάει τα Τρία Πρώτα Ευαγγέλια και η Ορθόδοξη ακολουθεί το Τέταρτο, γι’αυτό και η Θεία Μετάληψη γίνεται με ένζυμο ψωμί.

Η Καθολική Εκκλησία χρησιμοποιεί Εκκλησιαστικό Όργανο στη Θεία Λειτουργία, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία μόνον Βυζαντινή Ψαλμωδία και δυστυχώς, στης ελάχιστες Ορθόδοξες Εκκλησίες που χρησιμοποιούσαν εκτός από εκκλησιαστικό όργανο και άλλα μουσικά όργανα, όπως βιολί σε κάποιες ψαλμωδίες, απαγορεύτηκε η χρήση τους, ξεχνώντας ότι στο Ευαγγέλιο αναφέρεται ρητά: «Υμνείτε τον Κύριο συν χορδοίς και οργάνοις».

Αλλά και στο Βυζάντιο χρησιμοποιούσαν και άλλα μουσικά όργανα, τα οποία βλέπομε σε Αγιογραφίες. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο πρόγονος του σημερινού εκκλησιαστικού οργάνου (αρμόνιο), είναι ελληνική εφεύρεση του 2ου π. Χ. αιώνα, και ονομαζόταν «ύδραυλος».

Και βέβαια, η Βυζαντινή Μουσική έχει μια μοναδική Μεγαλοπρέπεια, που σε φέρνει σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα, γι’ αυτό άλλωστε και η Μουσική Κλίμακα της Βυζαντινής Μουσικής είναι ξεχωριστή, ιδιαίτερη και πολύ πλούσια από αυτή της Κλασικής Μουσικής.

Στην Αθήνα, πήγαινα κάθε Κυριακή σε Εκκλησία της Πλάκας, «Παναγία Χρυσοκαστριώτισσα», όπου πριν από την απαγόρευση, τον Ύμνο «Σε Υμνούμε...» τον ερμήνευε ένα μικρό αγόρι με συνοδεία βιολοντσέλου, βιολιού και άρπας, και όλο το εκκλησίασμα, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκίνησης. Να θυμόμαστε και την προτροπή του Δαβίδ: «Αινείτε τον Κύριον εν χορδοίς και οργάνοις».

Πολλά έχουν αλλάξει με την Πανδημία του κορωνοϊού και πρέπει ν’ αναγνωρίζομε τα επιστημονικά ενδεδειγμένα, αλλά και θαρραλέα μέτρα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, για την προστασία των πολιτών. Είχε το θάρρος ο Πρωθυπουργός να εξαγγείλει μέτρα προφύλαξης, που αναμφισβήτητα δεν ήταν αρεστά σε κάποιους στενόκαρδους και κοντόφθαλμους.

Ο ηγέτης όμως, τόσο στην Πολιτική, όσο και στον Θρησκευτικό χώρο, αναγνωρίζεται και από τις θαρραλέες αποφάσεις του, προς όφελος των πολλών. Και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ίσως είναι η μόνη Εκκλησία, που προσεύχεται υπέρ «του Σύμπαντος Κόσμου»... Ας το κάνομε κι εμείς, οι απλοί πιστοί, πράξη.