Ο ιστορικός βατήρας-Τραμπολίνο της Ρόδου και η έλλειψη ναυαγοσώστη

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Ελένη Ν. Καραγιάννη*

Η καθημερινή γυμναστική και κολύμβηση, τα καταγάλανα νερά και η ήρεμη θάλασσα που μερικές φορές αγριεύει αν μας πιάσουν τα μποφόρ στο Αιγαίο σε προκαλούν για μια δροσιστική βουτιά στην παραλία ΕΛΛΗ της Ρόδου στον βατήρα που κατασκευάστηκε από την εποχή της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα, το γνωστό σε όλους μας Τραμπολίνο.

Η επίσκεψη γίνεται κολυμπώντας μερικά μόλις μέτρα από την ακτή. Η αίσθηση του κολυμβητή όταν βρίσκεται στον βατήρα έτοιμος για να βουτήξει μοναδική γιατί η θέα σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει αλλού στον κόσμο. Το Αιγαίο και η Μεσόγειος θάλασσα συναντώνται ή διαχωρίζονται μπροστά σε όλα τα υπέροχα και πανέμορφα κτήρια της εποχής της Ιταλοκρατίας που αποτελούν ένα κτηριακό ιστορικό συγκρότημα και κοσμούν την παραλία ΕΛΛΗ στο κέντρο της πόλης της Ρόδου και ανάμεσά τους το Τραμπολίνο.

Οι Ιταλοί κατακτητές πρέπει να είχαν απεριόριστη έμπνευση όταν κατασκεύασαν το Τραμπολίνο γιατί καθώς το περιεργάζεται κανείς μέσα από τη θάλασσα κολυμπώντας δεν ευθυγραμμίζεται τελείως με την ακτή αλλά μοιάζει περισσότερο με δείκτη πυξίδας.

Πρόκειται για έναν βατήρα σε τοξοτή καμάρα. Οι τοξοτές καμάρες χαρακτηρίζουν τα περισσότερα κτήρια της Ιταλοκρατίας. Οι ναυτικοί μπορεί να σκεφτούν τη σκοπιμότητα της φοράς του βατήρα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση γιατί έχει μια μικρή περιστροφή. Μάλιστα όταν έχει μποφόρ ή κύμα και τυγχάνει να κολυμπάει κάποιος το κύμα σπάει με δύναμη πάνω στον όγκο του Τραμπολίνο με τέτοιο τρόπο ώστε το σημείο που πέφτει κανείς από τον μεγάλο βατήρα να είναι σχεδόν πάντα ήρεμο παρά την ένταση του αέρα.

Απέναντι από τον βατήρα προς την πλευρά του Ναυτικού Ομίλου Ρόδου (ΝΟΡ) φαίνεται να υπάρχουν απομεινάρια από ένα τεχνιτό κολυμβητήριο ανοικτής θάλασσας. Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι γιατί μοιάζει να συνδέσει νοερά τον βατήρα με την προεξοχή του βράχου στην άκρη του ΝΟΡ.

Τα θεμέλια του βατήρα περιμετρικά έχουν «φαγωθεί» από την αλμύρα και την πίεση που ασκείται από τη θάλασσα. Υπάρχουν τοποθετημένοι στη μια πλευρά των θεμελίων μικροί ογκόλιθοι που μοιάζουν με τσουβάλια από τσιμέντο στοιβαγμένα στη σειρά, προφανώς για να εμποδίσουν την κλίση προς τη φορά του βατήρα και να ρυθμίσουν το κέντρο βάρους του.

Εκτός των άλλων, από την κουπαστή που οδηγεί στη σκάλα και τα τρία επίπεδα των βατήρων έχουν φύγει μπουλόνια αριστερά και δεξιά που προκαλεί μια μικρή ταλάντευση.

Η χρήση του Τραμπολίνο γίνεται από άτομα κάθε ηλικίας αλλά με έλλειψη βασικών κανόνων προστασίας ή πιστοποιημένου ναυαγοσώστη. Όσα αντανακλαστικά ενδεχομένως να υπάρχουν από επιβλέποντες ή κηδεμόνες δεν είναι εύκολο να μεταβεί κανείς στο σημείο που βρίσκεται το Τραμπολίνο άμεσα. Συνεπώς απαιτούνται επιπλέον μέτρα ασφαλείας, όπως για παράδειγμα ένα μικρό σκάφος με μόνιμο ναυαγοσώστη μέσα στη θάλασσα.

Το Τραμπολίνο της Ρόδου αδιαμφισβήτητα είναι ένα σμαράγδι στο μέσον της θάλασσας. Η προπόνηση σ’ αυτό τον βατήρα μας οδηγεί σε σκέψεις της πτώσης, της ανύψωσης του ανθρώπου και της κοινωνίας μας. Άλλοτε ανεβαίνουμε τα σκαλιά κι άλλοτε έρχεται η πτώση. Το θέμα είναι πως βλέπουμε τα πράγματα στον συνεχόμενο κύκλο της ζωής, αν είμαστε αισιόδοξοι ακόμα κι αν πέσουμε, πρέπει σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά στον ουρανό και ν’ ανεβούμε ξανά τα σκαλοπάτια που θα μας οδηγήσουν στην ανύψωσή μας. Έτσι αλλάζουμε την ιστορία θετικά διατηρώντας τα μνημεία της Ιστορικής μας Μνήμης να μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι και η ζωή μας μια θάλασσα.

* Η Ελένη Ν. Καραγιάννη είναι αθλήτρια τριάθλου, απόφοιτη τμήματος Μεσογειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Αιγαίου και ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου.