Γ’ Κατηγορία-Παρωδία: Μέρος δεύτερο

Rodiaki NewsRoom

Το είδαμε κι αυτό, πρωτάθλημα της Γ’ Κατηγορίας με μόλις οκτώ ομάδες κι έναν καλό λόγο από τη σεζόν 2021-22 πια να δει η ΕΠΣΔ λιγάκι πιο σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνει ένα με τη Β’, ώστε να μην υπάρχει μια διοργάνωση-παρωδία.

Το εργάκι πάλι ήταν το ίδιο με πέρυσι, ή μάλλον παρόμοιο, με ομάδες φιλόδοξες και νέες στο χώρο, χωρίς τελικώς να δηλώνουν συμμετοχή.

Βεβαίως είναι κι αυτές που ήταν παρούσες αλλά μόνο στα χαρτιά κι αποτέλεσαν μια καλή ευκαιρία για… ρεπό κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου.

Το ‘παμε και γινόμαστε κάπως κουραστικοί και γραφικοί, μη σας πω. Πολλοί ίσως να μας χαρακτηρίζουν τρελούς με απόψεις-αποκυήματα νοσηρής φαντασίας. Κάλλιο όμως γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε, σε μια εποχή που δεν μας παίρνει να τρέχουμε πίσω από τα συμπαθή υποζύγια, ανησυχητικώς αυξανόμενα εσχάτως.

Αυτή η ανάποδη πυραμίδα στο επαγγελματικό και πολύ περισσότερο στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν ωφέλησε κανέναν και να ‘στε σίγουροι πως τα αποτελέσματα από τα λάθη σύνθεσής της θα φανούν λίαν συντόμως. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Γ’ Κατηγορία με τρεις ομίλους, παρακαλώ.

Δύο της Ρόδου από έντεκα ή δώδεκα ομάδες ο καθένας κι έναν του λεγόμενου βορείου συγκροτήματος όπου κι συμμετείχαν οχτώ ή εννιά. Από τριάντα δηλαδή περίπου οι συμμετέχουσες έγιναν μόλις οκτώ σε μια εποχή κατά την οποία οι νέοι σύλλογοι ξεφυτρώνουν από το… πουθενά.

Τα συμπεράσματα ας είναι δικά σας, γιατί δεν έχω καμία όρεξη να κάθομαι να μοιράζω ευθύνες δεξιά κι αριστερά. Δεν το ‘χω καθόλου και υπάρχει η περίπτωση να πάρουν τα… σκάγια και κανέναν από τους δεξιά ή τους αριστερά, χωρίς να έχει και την απόλυτη ευθύνη. Είναι λεπτή πολλές φορές η θέση μας.

Στο απυρόβλητο πάντως δεν είναι κανείς, αν θέλουμε να δούμε πώς μπορεί, έστω κι αργά να διορθωθεί η υπάρχουσα κατάσταση και να οδηγηθούμε σ’ ένα μοντέλο αληθινής ανάπτυξης.

ΤΣΑΜΠΙΚΟΣ ΠΑΤΣΑΪΣ