«Φωτο(ζω)γραφίζοντας» πορτρέτα: Μία συνέντευξη με τη φωτογράφο Νάσια Στουραΐτη

Rodiaki NewsRoom

Η συνέντευξη αυτή ίσως θα έπρεπε να είχε γίνει πριν καιρό, γιατί με τη Νάσια είμαστε συμφοιτητές στη Νομική σχολή εδώ και 4 χρόνια και γνώριζα ήδη, ότι είναι μία από τις καλύτερες νέες φωτογράφους με πολλές επιτυχίες στον χώρο.

Όμως, πέρα από τις επιτυχίες της Νάσιας, αυτό που με εντυπωσίασε, είναι ο τρόπος που σκέπτεται, ο οποίος, όπως θα διαπιστώσετε, αποτυπώνεται και στον φακό. Η αμεσότητα, αλλά και η σιγουριά στις απαντήσεις που έδωσε στις ερωτήσεις μου, έδειξαν έναν άνθρωπο, ο οποίος γνωρίζει ακριβώς τι θέλει, αλλά και ποια είναι η διαδικασία και τα βήματα για να το πετύχει. Τα πορτρέτα της Νάσιας, με τον φακό σαν ένα άλλο πινέλο, που το κρατά ένα χέρι επηρεασμένο από τον κινηματογράφο, το θέατρο, αλλά και κάθε μορφή τέχνης, «μιλάνε» σε όποιον τα κοιτά και αφηγούνται ιστορίες παλιές και νέες. Πάμε να μάθουμε και την ιστορία της δημιουργού τους, την οποία ευχαριστούμε πολύ για την τιμή να μιλήσει στους “Athenian Times”.

Αν θα μπορούσες να ήσουν σε οποιαδήποτε άλλη σχολή, σε ποια θα ήθελες να είσαι;
Θα ήμουν ίσως στην Αρχιτεκτονική! Αγαπώ πολύ το σχέδιο και με συνεπαίρνει η ισορροπία που υπάρχει μεταξύ της τέχνης και της επιστήμης. Η αλήθεια είναι όμως πως η μεγάλη μου αγάπη είναι ο κινηματογράφος και σκοπεύω μόλις βελτιωθεί η κατάσταση με τον κορωνοϊό να το σπουδάσω, ίσως στο εξωτερικό.

Όποιος δει τη δουλειά σου, συνειδητοποιεί ότι τα πορτρέτα είναι ένα βασικό κομμάτι. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Το πορτρέτο με εκφράζει περισσότερο. Μου αρέσει να αποτυπώνω την ιστορία, τα βιώματα και τα συναισθήματα, και αγαπώ το πόσο απρόβλεπτο μπορεί να είναι. Το πορτρέτο είναι ο συνδυασμός της ιδέας του δημιουργού και της εκτέλεσης του μοντέλου. Είναι το αποτέλεσμα της σχέσης που δημιουργείται μεταξύ αυτών των δυο προσώπων. Γι’ αυτό και η χημεία μεταξύ τους είναι πολύ σημαντική.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσής σου;
Βασική πηγή έμπνευσης μου είναι η τέχνη σε όλες τις μορφές της, με μια μικρή προτίμηση στον κινηματογράφο. Με εμπνέει η αισθητική και ιδιαίτερη οπτική σκηνοθετών όπως ο Bergman, ο Fellini αλλά και πιο σύγχρονοι όπως ο Almodόvar και ο Sorrentino. Πηγή έμπνευσης, όμως, μπορεί να αποτελέσει και οτιδήποτε άλλο, καθημερινό, μια βόλτα, ένα πρόσωπο στο δρόμο (τώρα με τις μάσκες σίγουρα όχι), μια συζήτηση, ένα χαμόγελο.

Η έμπνευση είναι κάτι που δεν μπορείς να τη ζητήσεις, έρχεται από μόνη της εκεί που δεν το περιμένεις. Υπάρχουν και μεγάλες περίοδοι που αδυνατώ να βρω έμπνευση και εκείνη είναι η στιγμή που νομίζεις πως δεν θα έρθει ποτέ ξανά... Αλλά ακόμη φωτογραφίζω οπότε όλα καλά!

Ποιος είναι ο φωτογράφος που θαυμάζεις περισσότερο και γιατί;
Είναι πολλοί αλλά αν έπρεπε να επιλέξω έναν, αυτός θα ήταν ο Tim Walker. Είναι ένας σύγχρονος φωτογράφος που συνδυάζει τη μόδα με άλλες μορφές τέχνης.

Φωτογραφίζει ιδιαίτερα πρόσωπα αλλά και ηθοποιούς όπως η Cate Blanchett και η Tilda Swinton και τις ενσωματώνει στους «κόσμους» που δημιουργεί με σκηνικά, κουστούμια και κινηματογραφικό φως.

Η αγαπημένη μου δουλειά του ήταν ένα project στο οποίο εμπνεύστηκε από τον κόσμο του Hieronymus Bosh και τον μετέφερε στην τέχνη της Φωτογραφίας. Αυτό για μένα δείχνει την πραγματική ιδιοφυΐα ενός καλλιτέχνη που γνωρίζει πως δεν υπάρχει παρθενογένεση αλλά δημιουργεί, παραμένει αυθεντικός και πάει την Τέχνη σε άλλο επίπεδο.

Έχεις συνεργαστεί αρκετές φορές με ηθοποιούς. Πώς βλέπεις τη σχέση θεάτρου και φωτογραφίας;
Το κοινό σημείο αυτών των δύο είναι σίγουρα η σκηνοθεσία. Στη φωτογραφία όπως και στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο, υπάρχει ένας δημιουργός (ή και παραπάνω) που θέλει να πει μια ιστορία. Αυτό κάνουμε, λέμε τις ιστορίες μας, είτε προσωπικές είτε των άλλων. Με ενδιαφέρει πολύ να δουλεύω με ηθοποιούς γιατί νιώθω ότι σκηνοθετώ, συνεπώς θέλω κάποιον να ερμηνεύει.

Με ποιον Έλληνα ή ξένο ως μοντέλο θα ήθελες να συνεργαστείς σε μία μελλοντική σου φωτογράφιση;
Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να φωτογραφίσω κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο. Απολαμβάνω πολύ να συνεργάζομαι με μοντέλα γιατί έχουν εμπειρία μπροστά στο φακό και αυτό κάνει τη δουλειά μου ευκολότερη. Αλλά εγώ ψάχνω ένα ιδιαίτερο πρόσωπο ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και εμπειρίας, ή μια ιστορία. Αν μπορούσα να επιλέξω μια γνωστή προσωπικότητα αυτή θα ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη η Tilda Swinton!

Αν μπορούσες να οργανώσεις σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου μία έκθεσή σου, ποιο θα ήταν αυτό;
Το Παρίσι! Προφανώς με ενδιαφέρουν και όλα τα άλλα κέντρα της Τέχνης, όπως Λονδίνο και Νέα Υόρκη αλλά πάντα γυρνάω στο Παρίσι. Εν μέρει βέβαια το έχω καταφέρει γιατί με κάλεσαν να συμμετάσχω σε μια διεθνή έκθεση στο Παρίσι, από την Image Nation Paris με θέμα Modern Romance που θα γίνει στην Galerie Joseph Tourenne, στο Marais, το Μάιο του 2021, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Αλλά σίγουρα στοχεύω κάποτε και σε ατομική έκθεση.

Πες μας για την εμπειρία με την “Vogue Italia”.
Το “Vogue Italia” έχει ένα πρόγραμμα που επιτρέπει σε ξένους φωτογράφους, επαγγελματίες ή και ερασιτέχνες, να στέλνουν τη δουλειά τους, ανάλογα με κατηγορίες που ζητάνε (πορτρέτα, τοπία, διαφήμιση, beauty). Οι φωτογραφίες αυτές περνούν από την κριτική επιτροπή του “Vogue”. Όσες γίνουν δεκτές αναρτώνται στο αρχείο του περιοδικού με την «υπογραφή» του “Vogue”. Βασικά αυτό είναι που έχει σημασία! Δεν σημαίνει πως εγώ συνεργάζομαι άμεσα με το περιοδικό, αλλά πως έχω μία επιβεβαίωση της δουλειάς μου. Και είναι σημαντική γιατί δείχνει πως το “Vogue”, με τη δική του συγκεκριμένη αισθητική, αναγνωρίζει και τη δική μου! Θα ήθελα πολύ, πάντως, κάποια στιγμή να συνεργαστώ και με το “Vogue Greece”.

Πώς είναι να είσαι ομιλητής σε TeDX;
Κάνατε έρευνα βλέπω! Στο TEDx είχα πάρει μέρος ως ομιλήτρια το 2015 και είχα μιλήσει για τα στερεότυπα της ομορφιάς. Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία να ανεβαίνεις στη σκηνή και να μιλάς για ένα θέμα που είναι τόσο κοντά σε εσένα και σε πολλούς άλλους. Αυτό που απήλαυσα περισσότερο βέβαια είναι οι γνωριμίες που έκανα με τους υπόλοιπους ομιλητές, εξέχουσες προσωπικότητες, ανθρώπους με έμπνευση, και χαίρομαι που κρατάμε επαφές μέχρι και σήμερα. Η αλήθεια είναι πως ήμουν πολύ μικρή σε ηλικία, ήμουν μόλις 17. Νομίζω πως τώρα θα είχα πολύ περισσότερο θάρρος να μιλήσω για αυτά που με «καίνε». Θα δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον...

Πηγή: atheniantimes.gr

Τζωρτζίνα Λιώση