Tο Πολιτιστικό Ίδρυμα Δωδεκανήσου «Κλεόβουλος ο Λίνδιος» ενδείκνυται να εγκατασταθεί στη Λίνδο
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 521 ΦΟΡΕΣ
Εκεί που ανεγέρθηκε και το «Πνευματικό Κέντρο Λίνδου «Ιωάννης Γ. Ζίγδης»
Γράφει ο Κυριάκος Ι. Φίνας
«Το ίδρυμά μας αποσκοπεί στο να εκπληρώσει την αξιοποίηση της προσφοράς της Δωδεκανήσου στον ευρωπαϊκό πολιτισμό για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους και Κράτους μέσα στο πλαίσιο της ΕΟΚ σήμερα και της Ενωμένης Ευρώπης αύριο.
Είναι καθαρά Εθνικό και δεν έχει καμία σχέση με κομματικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις. Γι’ αυτό είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσει πρότυπο και για τις άλλες περιοχές της Χώρας μας».
Από τις δηλώσεις του Ιωάννη Γ. Ζίγδη στην υπογραφή σύστασης του Πολιτιστικού Ιδρύματος «Κλεόβουλος ο Λίνδιος» στις 07.03.1991
....
Αρχείο Μαΐου του 1999, ύστερα από δύο χρόνια από τον θάνατο του αείμνηστου Δωδεκανήσιου Πολιτικού Ιωάννη Γ. Ζίγδη, η Νομαρχιακή της ΕΔΗΚ Ρόδου επιπόλαια απευθύνθηκε στον Νομάρχη Δωδεκανήσου κ. Σάββα Καραγιάννη και τον Δήμαρχο Ρόδου κ. Γιώργο Γιαννόπουλο και τους πρότεινε να αναλάβουν τη λειτουργία του «Πολιτιστικού Ιδρύματος Δωδεκανήσου «Κλεόβουλος ο Λίνδιος» στην πόλη της Ρόδου.
Η ΕΔΗΚ Ρόδου, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πλέον, καθόσον απεβίωσε ο ιδρυτής της χωρίς να αφήσει αρχηγό. Όμως, κατά την προσωπική μου άποψη, το Πολιτιστικό Ίδρυμα Δωδεκανήσου «Κλεόβουλος ο Λίνδιος» πρέπει να διατηρηθεί.
Ωστόσο, σχεδόν όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, που προήδρευε ο Ιωάννης Γ. Ζίγδης έχουν αποβιώσει, πλην του κ. Δημήτρη Κ. Χατζηκωνσταντή, ανιψιού του αείμνηστου πολιτικού.
Ως εκ τούτου δημιουργήθηκε νέα κατάσταση και, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αντιμετωπιστεί κατάλληλα και ιδιαίτερα, σύμφωνα με τις πατριωτικές πεποιθήσεις του αείμνηστου αρχηγού του κόμματος.
Καθήκον, λοιπόν, και υποχρέωση έχουν οι συγγενείς του Ιωάννη Ζίγδη και ειδικότερα ο επ’ αδελφή ανιψιός κ. Δημήτριος Κ. Χατζηκωνσταντής, ώστε το Αρχείο του αποθανόντος θείου του να τακτοποιηθεί. Ο κ. Δημήτρης Κ. Χατζηκωνσταντής, λόγω του ότι ως Μηχανικός δεν διαθέτει τον χρόνο να ασχοληθεί με το έργο που προέβλεψε ο θείος του Γιάννης Ζίγδης με διαθήκη του (3491/08.10.1996). Η διαθήκη αυτή συντάχθηκε από την εγκατεστημένη στην Αθήνα Συμβολαιογράφο Αμαλία Νικολάτου – Θεοδωρικάκου.
Σύμφωνα με αυτήν, παραχωρούσε στην κοινότητα Λίνδου, που είναι η γενέτειρά του, εκτός των βιβλίων του κ.λπ. ένα ακίνητό του, μετά του οικοπέδου, που βρίσκεται επί της οδού Ευριπίδου αρ. 16, στην πολιτεία της Κηφισιάς-Αττικής, προκειμένου η εν λόγω Κοινότητα να το πουλήσει και να χρησιμοποιήσει τα εκ της πωλήσεώς του χρήματα για την κατασκευή στη Λίνδο ενός ανάλογου με την ιστορία της Πνευματικού Κέντρου, στο οποίο θα φυλάσσονται τα αρχεία και όσα από τα βιβλία του. Επίσης, στο Πνευματικό Κέντρο να υπάρχει ένα τμήμα που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αίθουσα παραμονής διακεκριμένων ξένων μελετητών της Ιστορίας και των μνημείων της Κοινότητας Λίνδου.
Ακόμη, «επιθυμώ», γράφει στη διαθήκη του, «η ίδια πιο πάνω Κοινότητα Λίνδου-Ρόδου να μεριμνήσει τα της κηδείας μου, η οποία θα γίνει στη Λίνδο, χωρίς καμία επισημότητα, παρευρισκομένων μόνον των στενών συγγενών μου, ο δε τάφος ν’ ανεγερθεί δίπλα στο κτήμα «Αχταρμάς» των Κληρονόμων Εμμανουήλ Γανωτάκη, κοντά στο κτήριο του κτήματος και στο σημείο απ’ όπου κανείς βλέπει τον Μεγάλο Γυαλό, την Παλαίστρα, την Ακρόπολη, τον Οικισμό της Λίνδου και το πέραν του λιμανιού Ατέρμωνα Πόντο που θαύμαζα από μικρός».
…
Για πληρέστερη κατατόπιση παραθέτω στη συνέχεια το γράμμα που μου έστειλε στις 19 Νοεμβρίου 1996 ο Ιωάννης Ζίγδης.
«Αγαπητέ Κυριάκο, πριν από λίγες μέρες κατήρτισα με τη συμβολαιογράφο κ. Αμαλία Θεοδωρικάκου-Νικολάτου, τη διαθήκη μου, στην οποία, όπως ήταν φυσικό, ένα ορισμένο κεφάλαιο αναφέρεται στην Κοινότητα της αγαπητής Λίνδου.
Ο αριθμός της συμβολαιογραφικής πράξης είναι 3491/08.10.1996. Σου στέλνω αυτό το γράμμα, για να γνωρίζεις από πού πρέπει να ζητηθεί η διαθήκη, όταν έλθει η ώρα. Επί του παρόντος δεν θα ήθελα να γίνει λόγος γι’ αυτήν. Με φιλικούς χαιρετισμούς, Ιωάννης Γ. Ζίγδης».
Επί ένδεκα μήνες, περίπου, η διαθήκη κρατήθηκε άγνωστη και δύο ημέρες από τον θάνατό του, μου το γνώρισε, ως προαναφέρω, τηλεφωνικά η συμβολαιογράφος, χωρίς, ωστόσο, να με πληροφορήσει επί του περιεχομένου.
Από την πλευρά μας ως Κοινότητα Λίνδου, χωρίς καθυστέρηση, προχωρήσαμε στα σχετικά για την υλοποίηση της βούλησης του Γιάννη Ζίγδη, αφού εντωμεταξύ, ξεπεράστηκαν όλα τα γραφειοκρατικά ζητήματα. Ωστόσο, επειδή η δωρεά γινόταν προς Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (στην Κοινότητα της Λίνδου), όλα έγιναν υπό την επίβλεψη και έγκριση του Υπουργείου Οικονομικών. Στη φάση αυτή έγινε και η αποδοχή από την Κοινότητα Λίνδου της δωρεάς του Γιάννη Ζίγδη.
Έτσι, σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό που έγινε στην Αθήνα με την παρουσία και του εκπροσώπου του αρμόδιου Υπουργείου, πωλήθηκε η οικία που δώρισε ο Γιάννης Ζίγδης, αντί του ποσού των 220 εκατομμυρίων δραχμών. Το προαναφερθέν ποσό κατατέθηκε άμεσα και έντοκα, δεσμευμένο μέχρι να αρχίσουν οι οικοδομικές εργασίες ανέγερσης στη Λίνδο του Πνευματικού Κέντρου, σύμφωνα με την επιθυμία του.
Η θητεία μας στην προεδρία της Κοινότητας Λίνδου έληξε στις 31.12.1998. Παρά ταύτα, παραδώσαμε στον διάδοχό μας σχέδια, τα οποία συνέταξε ο αρχιτέκτονας, ως και όλα τα σχετικά.
Εν τω μεταξύ, από τις αρχές του Ιανουαρίου 1999, με βάση τον Νόμο 2539/1997 (ΦΕΚ 244/04.12.1997) «περί συγκρότησης πρωτοβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης», δημιουργήθηκε ο Δήμος Λινδίων, με έδρα τη Λίνδο, με τη συνένωση των Κοινοτήτων Καλάθου, Λαέρμων, Λάρδου, Λίνδου και Πυλώνας.
Ωστόσο, δεν παύσαμε και στη συνέχεια να παρακολουθούμε το θέμα ανέγερσης του Πνευματικού Κέντρου Λίνδου «Ιωάννης Γ. Ζίγδης» σε συνεργασία με τους διαδόχους μας Δημάρχους Γιώργο Θαρρενό και Μανώλη Παλλά.
Και όμως, μέχρι να εξευρεθεί το κατάλληλο οικόπεδο – το οποίο δώρισε για τον σκοπό αυτό η Εκκλησία της Λίνδου- με την έγκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τα λοιπά διαδικαστικά, πέρασαν, περίπου, δώδεκα χρόνια να αποπερατωθεί το Πνευματικό Κέντρο.
Τα εγκαίνια του Πνευματικού Κέντρου Λίνδου «Ιωάννης Γ. Ζίγδης» έγιναν στις 07.08.2010 και όπως τονίστηκε τότε από Δήμαρχο Λινδίων, «...παραδίνουμε σήμερα στους συμπατριώτες μας Λινδιακούς, καθώς και στην ευρύτερη περιοχή των όμορων δημοτικών διαμερισμάτων, έναν κατάλληλο Πνευματικό χώρο, ένα πολιτιστικό εντευκτήριο».
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μοιράστηκαν δύο από τα βιβλία μας: α) «Ιωάννης Γ. Ζίγδης-Μεγάλος Ευεργέτης της Λίνδου. Ο επιστήμονας-ο πολιτικός», έκδοση του Δήμου Λινδίων και β) «Η Λίνδος από των προϊστορικών χρόνων έως την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου (7 Μαρτίου 1948)», έκδοση της Νομαρχίας Δωδεκανήσου.
…
Ο Γιάννης Ζίγδης, γέννημα και μεγάλωμα στη Λίνδο Ρόδου, επί 46 ολόκληρα χρόνια (1951-1997) από τη χρονολογία εκλογής του, ως ένας εκ των τεσσάρων βουλευτών της Δωδεκανήσου αφιερώθηκε ολοκληρωτικά-συστηματικά στην προώθηση των δωδεκανησιακών θεμάτων, αλλά ταυτόχρονα και των γενικών της Ελλάδας, με την άριστη οικονομική του μόρφωση, υπεράνω, μάλιστα, αντιλήψεων. Είναι, δε, ενδεικτικό επί του προκειμένου, ότι όταν ο Στρατάρχης Αλ. Παπάγος, ως Πρωθυπουργός του κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού, σχημάτισε μικρή ομάδα εκ βουλευτών που μετέβη στο εξωτερικό διά το Κυπριακό, επικεφαλής έθεσε τον βουλευτή τότε Γιάννη Ζίγδη.
Διετέλεσε πολλές φορές υπουργός κυρίως Βιομηχανίας και συνετέλεσε, με τις γνώσεις του, στη βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας.
Με τις συζητήσεις που είχαμε, κατά διαστήματα, διαπίστωσα «το μεράκι» του να αφήσει έργο στη γενέτειρά του, τη Λίνδο, που θα παραμείνει αιώνια και θα αποβλέπει στην αξιοποίηση της πολιτιστικής προσφοράς της Δωδεκανήσου στον αρχαίο πολιτισμό και ειδικότερα της Λίνδου.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, εμείς οι σημερινοί Λίνδιοι πρέπει να επιδιώξουμε, ώστε η προσφορά του Ιωάννη Γ. Ζίγδη να καταστεί αιώνια. Και να συμπεριληφθεί σε εκείνη των Αρχαίων Λινδίων. Ο Γ. Ζίγδης, δε, έχει το πλεονέκτημα επί του προκειμένου ότι με δωρεά του ανεγέρθηκε στη Λίνδο το οίκημα του Πνευματικού Κέντρου.
Έτσι, κοντά στο ήδη υπάρχον στη Λίνδο Πνευματικό Κέντρο Λίνδου «Ιωάννης Γ. Ζίγδης» να μεταφερθεί από την Αθήνα στη Λίνδο το Πολιτιστικό Ίδρυμα Δωδεκανήσου «Κλεόβουλος ο Λίνδιος», με έμβλημα τη ρήση του Ρόδιου σοφού «Μέτρον Άριστον».
Η διαδικασία αυτή της μεταφοράς από την Αθήνα στη Λίνδο, πρέπει απαραίτητα να καταστεί σύντομα αίτημα των κατοίκων της Λίνδου.
Ο μακαρίτης Πανεπιστημιακός Αδαμάντιος Α. Πεπελάσης σε εκδήλωση για τον Πολιτισμό που οργανώθηκε τον Ιανουάριο του 2005 στο Εθνικό Θέατρο Ρόδου, είπε, μεταξύ άλλων: «...Η Ρόδος να καταστεί Κέντρο ενός Διεθνούς Πανεπιστημίου, αλλά με την έννοια μιας Ακαδημίας, όπου θα καλλιεργούνται οι ανθρωπιστικές επιστήμες. Δεν θα είναι ένα πανεπιστήμιο του υπουργείου Παιδείας. Θα είναι έξω από το παραδοσιακό σύστημα, θα είναι Δημόσιο, αλλά θα στηρίζεται και στην ιδιωτική παρουσία, ντόπια και διεθνή. Θα είναι Κέντρο ακτινοβολίας ανθρωπιστικών ιδεών, Έρευνας και Τέχνης σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και όπου αλλού...».
Ο αείμνηστος Γιάννης Ζίγδης την επόμενη ημέρα από την ίδρυση του Πολιτιστικού Ιδρύματος Δωδεκανήσου «Κλεόβουλος ο Λίνδιος», με ρήση του Λίνδιου σοφού Κλεόβουλου «Μέτρον Άριστον», σε δελτίο Τύπου (08.03.1991), ανέφερε: «Υπογράφηκε χθες (07.03.1991) από τον Πρόεδρο Ιωάννη Γ. Ζίγδη παρουσία των Προεδρείων της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας και των Δωδεκανησιακών Συλλόγων Αττικής, η συστατική πράξη του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ «ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ Ο ΛΙΝΔΙΟΣ», με έμβλημα τη ρήση του Λίνδιου σοφού «Μέτρον Άριστον» και έδρα την Αθήνα.
Σημείωση: Ο Λουτσιάνο Λαουρέντι, στην Επιθεώρηση “Rassegna d’Oltremare”, τεύχος του Οκτωβρίου 1937, αναφέρει ότι «...η καταστροφή του σύγχρονου οικισμού της Κω, που προκάλεσε ο σεισμός της 21ης Απριλίου 1933 έχει επιτρέψει μια εκτεταμένη και συστηματική εξερεύνηση του υπεδάφους».
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
