«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o Ηλίας Κ. Κυπραίος

Αν ζούσε σήμερα ο μακαρίτης Ανδρέας Μπάρκουλης, πιθανόν να βρισκόταν στη θέση του κατηγορούμενου με τη βαριά κατηγορία ότι, στο πέρασμά του, προκαλούσε υστερικές εκδηλώσεις στον γυναικείο πληθυσμό, με αποτέλεσμα την πρόκληση οξύτατου δημοσιονομικού προβλήματος, επειδή το κράτος, σύμφωνα με την επικρατούσα σήμερα αντίληψη, θα ήταν αναγκασμένο να κτίσει απέραντες γυναικείες φυλακές, προκειμένου να καταστεί δυνατός ο εγκλεισμός σ’ αυτές χιλιάδων γυναικών με το αδίκημα της «σεξουαλικής παρενόχλησης».

Είναι προφανές ότι, με το ιλαροτραγικό αυτό παράδειγμα, επικροτούμε και υποστηρίζουμε το θάρρος των γυναικών που τολμούν, έστω και μετά την παρέλευση ετών, να βγουν και να καταγγείλουν την οποιασδήποτε μορφής σεξουαλική τους παρενόχληση.

Ανεξάρτητα, όμως, από την παρέλευση τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος, η παθούσα, με τη ρητή δημόσια δήλωσή της, είχε την υποστήριξη μεγάλου αριθμού γυναικών, με πιθανότερο τον περιορισμό της επέκτασης ή και τον τερματισμό παρόμοιων συμβάντων, εφόσον ενθαρρυνθούν στην πρωτοβουλία τους να καταγγείλουν τις ακατονόμαστες αυτές πράξεις, με τη βεβαιότητα ότι θα τύχουν ομαδικής και μαχητικής υποστήριξης.

Τα γεγονότα ομιλούν αφ’ εαυτών και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η σημερινή Ελληνίδα δεν περίμενε φαρμακοποιούς προκειμένου να εκτελέσουν τη συνταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υποχρεωτική συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια, όταν στην Ελλάδα είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένη η εικόνα ότι η Γυναίκα έχει από πολλών ετών κατακτήσει όλους εν γένει τους επαγγελματικούς τομείς, χωρίς να χάσει την κατ΄ αποκλειστικότητα και μόνο στις γυναίκες ανήκουσα ιδιότητα του «ωραίου φύλου».

Δυστυχώς, με κύριο άξονα αυτήν τη θεωρία, βρέθηκαν άνθρωποι, να προβούν σε καταδικαστέες κατά των γυναικών βίαιες πράξεις και δεν χωρεί αμφισβήτηση ότι θα πρέπει να υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι για ευεξήγητους λόγους δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί.

Με την αναφορά στον Ανδρέα Μπάρκουλη, οι σοβαρώς σκεπτόμενοι άνθρωποι υπογραμμίζουν ότι η απόλυτη ισότητα των δύο φύλων, δεν επιτρέπει την αγνόηση και της άλλης πλευράς σε ένα τόσο επίκαιρο και σοβαρό ζήτημα. Η αντίληψη της λεγόμενης «σεξουαλικής παρενόχλησης» δεν θα πρέπει να απομακρύνει μεταξύ τους τα δύο φύλα και να επηρεάσει τις φυσιολογικές τους σχέσεις, εξαιτίας του υπολογισμού του φόβου ακόμη και από τις συνήθεις τυπικές φιλοφρονήσεις, σε μια εποχή μάλιστα που ο κορωνοϊός έχει επηρεάσει δυσμενώς τις γνωριμίες, τους γάμους και συνακόλουθα και τις γεννήσεις.

Ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε επαγγελματική, προσωπική ή και συζυγική ακόμη σχέση, είναι τουλάχιστον άνανδρο να αντιλαμβάνεται κανείς με τη δική του θεώρηση την ξεπερασμένη πλέον θεωρία του «ασθενούς φύλου». Μολονότι είναι κοινό μυστικό ότι ανάλογες υστερικές εκδηλώσεις δεν έχουν παύσει από την εποχή του Ανδρέα Μπάρκουλη, παρά ταύτα, για έναν ενήλικο πραγματικά άνδρα θα ήτο αναξιοπρεπές και μειωτικό για τη δική του αξιοπρέπεια, να εμφανίζεται δημόσια και να ισχυρίζεται υποκριτικά ότι «παρενοχλείται από γυναίκες», ενώ κάτι τέτοιο θα πρέπει να είναι επιβεβλημένο για μια γυναίκα προκειμένου, με μια στοιχειώδη πράξη αυτοπροστασίας, να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά της.