To «νόμισμα» του Covid-19 και οι δύο όψεις του

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Αγαπητός Ξάνθης
Αρχιτέκτονας

Όταν ακούμε επίσημους λοιμωξιολόγους, όπως ο Άντονι Στίβεν Φάουτσι των ΗΠΑ, ότι ο Covid-19 με ένα τρόπο θα συνεχιστεί και το 2022 αντιλαμβανόμαστε ότι ο κόσμος δεν θα είναι ίδιος πριν από την πανδημία.

Τα πάντα έχουν αλλάξει, τα πάντα έχουν μεταβληθεί. Ουσιαστικά με την πρόκληση της ίωσης εμφανίζονται δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η μία όψη ουσιαστικά άνοιξε την ψαλίδα της ανισότητας μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, φάνηκε η ανταγωνιστική κοινωνία ακόμη και στο δημόσιο αγαθό που λέγεται εμβόλιο, οι πολίτες έχουν στερηθεί την ελευθερία τους, ο δημόσιος χώρος έχει μικρύνει επικίνδυνα με αντάλλαγμα την υγειονομική ασφάλειά τους.

Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει υποκύψει στην ψηφιακή μάθηση αποστερώντας από τον μαθητή την αυθόρμητη και επικοινωνιακή επαφή με τον δάσκαλο, «καλουπώνοντας» τον στη βλέψη του laptop και στη μηχανική αντίληψη της τεχνολογικής μεγέθυνσης.
Η ανθρώπινη σχέση αντικαταστάθηκε με την εικόνα, ο άνθρωπος έγινε εργαλείο ενός ηλεκτρονικού συστήματος αποτελώντας ένα σημαντικό κομμάτι του δικτύου.

Η οικονομία έχει ανακαλύψει την digital αγορά, τα κρυπτονομίσματα (bitcoin) αρχίζουν να καλύπτουν μέρος του τραπεζικού κεφαλαίου και η δε Κίνα μελετάει την έκδοση ψηφιακού οικονομικού λογισμικού σε μια μεταβολή των χαρτονομισμάτων των κρατικών τραπεζών της.
Ακόμη και οι πρόσφατες εκλογές για πρόεδρο των ΗΠΑ διεξήχθησαν με φόντο την πανδημία, όπου σήμερα θρηνούν πάνω από 500.000 νεκρούς αποδεικνύοντας τη δύναμη της εμπλοκής στα πολιτικά παιχνίδια του Covid-19.

«Τα πάντα ρει», όπως είπε και ο Ηράκλειτος. Η άλλη όψη εμφανίζει την αλληλεγγύη, τον αλτρουισμό, τη βοήθεια στο σπίτι, τη μάχη των επαγγελματιών υγείας, τη φυγή προς την ψηφιακή τεχνολογία όπου από το “open.gov”, γίνονται πάνω από 1.100 πράξεις προς διευκόλυνση του κοινού.
Η ψηφιακή εκπαίδευση άνοιξε νέους δρόμους άμεσης και πλούσιας επαφής στοχεύοντας σ’ ένα κόσμο πλουραλιστικό, πολυεπίπεδο και κυρίως διατμηματικό με πλούσιο γνωστικό αντικείμενο.

Τα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια προς τιμήν του νοσηλευτικού προσωπικού, οι άριες μουσικής για την τέρψη των έγκλειστων ασθενών, το πλακάτ του εγγονού για «περαστικά» στη γιαγιά η οποία βρισκόταν σε θάλαμο του νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη πληγμένη από τον ιό, μουσικά νεανικά συγκροτήματα να παιανίζουν έξω από τις ειδικές κλινικές ακόμη και τώρα κτυπούν στην καρδιά της συν-ανθρωπιάς.
Εικόνες δυνατές, παρουσιάσεις ισχυρές, πρόσωπα μοναδικά, καταστάσεις ακραίες, πλανητικά συμβάντα που έχουν αντιστρέψει την κανονικότητα, τη ρουτίνα, τη συνήθεια, σε αγωνία, σε φόβο, σε αναμονή, σε ελπίδα, σε προσδοκία, σε μια ολική στροφή.
Έχουμε δύο όψεις στο ίδιο νόμισμα. Η κρίση υγείας μας ωθεί να διαλέξουμε και να επιλέξουμε τη νέα ρότα, τη νέα περπατησιά.

Εδώ, δεν είναι στιγμιαίο γεγονός, δεν είναι θέμα περιοχής, δεν είναι περιφερειακός πόλεμος ούτε ο λεγόμενος Ψυχρός αλλά ένα τσουνάμι αναπάντεχων εξελίξεων που κατά δήλωση ξεκίνησαν από την Ουχάν της Κίνας και σε λίγες ημέρες εξαπλώθηκε σ’ όλη την υφήλιο με εκατομμύρια νεκρούς.
Μέχρι και σήμερα η πανεπιστημιακή κοινότητα, η οικονομία, η πολιτική, το περιβάλλον, ό άνθρωπος, οι δομές και υποδομές, οι μεταφορές, οι διεθνείς σχέσεις έχουν εμπλακεί σε μια συνθετότητα με συνιστάμενη την ασφάλεια.

Ας διαλέξουμε τα έργα μας, τις πράξεις μας, με την ατομική ευθύνη μας γιατί ό άνθρωπος είναι «Πολέμιον ανθρώποις αυτοί ευατοίς-ο εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος ο εαυτός του».