Ένας νέος «λαϊκός» θεσμός Εισαγγελέας γενικών καθηκόντων

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Κώστας Ε. Σκανδαλίδης

Εσχάτως στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, ένας νέος θεσμός μπήκε για τα καλά στη ζωή μας.

Πρόκειται για τον θεσμό του Εισαγγελέα γενικών καθηκόντων, δηλαδή αρμοδίου επί παντός του επιστητού. Η διαφορά με τον κλασικό εισαγγελικό θεσμό είναι πως εδώ δεν έχουμε ιεραρχία και διορισμούς από τα καθ’ ύλην αρμόδια όργανα της πολιτείας, αλλά έχουμε την ιδιαιτερότητα του αυτοχρησμού. Ήτοι, ο ενδιαφερόμενος να καταλάβει τη θέση, αφ’ εαυτού αυτοχρείεται ή καλύτερα αυτοανακηρύσσεται και αυτοστιγμής αρχίζει να εκτελεί τα καθήκοντα του Εισαγγελέα γενικών καθηκόντων.

Έτσι, λοιπόν, εσχάτως παρακολουθούμε ότι από την ημέρα του αυτοχρησμού του ο περί ου ο λόγος Εισαγγελέας γενικών καθηκόντων, ασκεί ευόρκως το λειτούργημά του, με αποτέλεσμα να μην του ξεφεύγει ουδείς και ουδεμία.

Έτσι και σε βάλει στο μάτι, την έχεις βάψει. Τουτέστιν, έχεις φάει αυθορεί και παραχρήμα το καταχέριασμα της ζωής σου, σε έχει περιλούσει άνωθεν έως κάτωθεν με όσα κοσμητικά επίθετα διαθέτει η ελληνική γλώσσα και δεν σε ξεπλένει ούτε ο Ιορδάνης ποταμός.

Έως και σήμερα, που την…νεβάλλουμε -διότι πρόκειται περί γένους θηλυκού- έχει καταφέρει να πιάσει στη δηλητηριώδη στοματική της κοιλότητα τον μισό πολιτικό πληθυσμό της χώρας και βεβαίως-βεβαίως πλην μελών συγκεκριμένου κομματικού φορέα, λόγω του ετέρου ημίσεως του συμφώνου συμβίωσης. (τα έχει αυτά η ζωή, τι να κάνουμε!).

Έτσι που λέτε και τελείως Άκριτα (προσοχή στον τόνο) η περί ου ο λόγος Εισαγγελέας γενικών καθηκόντων, κινουμένη λίαν ελευθέρως και ελευθεριοστόμως, ως παλαιός καριερίστας εθνικός χωροφύλαξ, όχι μόνον ξεχέζει όποιους επιθυμεί να αρωματίσει με τα απόβλητά της, αλλά ενίοτε αναλαμβάνει και την υπεράσπιση -με το χαβιάρι στο ένα χέρι- πτωχών και αδυνάτων τινών που όλως τυχαίως παρασιτίζονται σε αριστερές αυλές και καλντερίμια, ως εκπρόσωπος, θαρρείς, μιας άρτι εμφανισθείσης βιομηχανίας της ηθικής και της κοινωνικής ευαισθησίας, ενίοτε μάλιστα ως κουτσομπόλα του διαδικτύου.

Και βέβαια να διευκρινιστεί ότι έχει προτίμηση στους επώνυμους συνήθως και το τερματίζει ως εκεί που την παίρνει, βεβαίως-βεβαίως.

Παρεμπιπτόντως να σημειώσω ότι παλαιότερον είχε απασχολήσει τις στήλες του τύπου για τη σύνταξη του πατρός της ως άγαμη θυγατέρα, θέμα για το οποίο έχει καταμηνύσει τους πάντες.

Επίσης θα πρέπει να γίνει μνεία του πλούσιου λεξιλόγιου που χρησιμοποιεί όταν καταχεριάζει, όπως δειγματοληπτικά και μόνον, οι κυβερνητικοί βουλευτές «είναι παπάρες υψηλού κινδύνου», «θα τον κάνω να βυζάξει το γάλα της μάνας του», «ξέρετε τι γαμάτους επιστήμονες έχουμε εμείς στο σόι μας;» και άλλα πολλά ων ουκ έστι αρχή και τέλος.

Κάποιοι την είπαν κουτσομπόλα, άλλοι Κατίνα, κάποιοι άλλοι Ελένη Λουκά, άλλοι καταθλιπτική, η δε δημοσιογράφος Λίνα Κλείτου έγραψε χαρακτηριστικά σε ανάρτησή της για την παραίτηση της Έλενας Ακρίτα από τα «Νέα» πως «δεν θα λείψει από κανέναν. Ούτε καν από την Κουμουνδούρου. Τους αρκεί ο Πολάκης». Μακριά από μένα οι αναπαραγωγές τέτοιων γαλλικών που εκφέρονται μόνον σε σαλόνια.
Θου Κύριε φυλακήν το στόματί μου.

Τίποτα από όλα όσα της καταμαρτυρούνται δεν προσυπογράφω.

Εγώ απλώς στέκομαι και ψέγω την καθιέρωση του νέου «λαϊκού» θεσμού του Εισαγγελέα γενικών καθηκόντων, ο οποίος χρησιμοποιείται ως…βάση εκτοξεύσεως ενός ιδιότυπου νέου «Αυριανισμού», όπου η πάσα μία ή ο πάσα ένας μπορεί συλλήβδην να βυσσοδομεί κατά πάντων και κυρίως στοχευμένων πολιτικών αντιπάλων, γιατί περί αυτού πρόκειται.

Πλάκα-πλάκα, πρέπει να παραδεχθούμε ότι όντως είμαστε χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, αφού ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει τη Δημοκρατία και τους θεσμούς κατά το δοκούν και κατά τα πολιτικά του συμφέροντα.
Ε, όχι κι έτσι Άκριτα (προσοχή στον τόνο!).