Τείχος ανοσίας και απώλεια του μέτρου

Φίλιππος Ζάχαρης

To μέτρο έχει χαθεί από τον κόσμο.

Το γεγονός ότι ασυγκράτητη μια μεγάλη μερίδα των πολιτών πετά τις μάσκες, διευκολυνόμενη παράλληλα με την άρση των μηνυμάτων αλλά και των μετακινήσεων από νομό σε νομό, τους ανύπαρκτους ελέγχους που κάνουν την απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 00.30 φτηνό αστείο, δείχνει ότι εφεξής αυτό που προέχει στην πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στον κορωνοϊό είναι να χτιστεί το περίφημο «τείχος ανοσίας» μιας και υπάρχει η φιλοδοξία ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα έχει εμβολιαστεί μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Τα ερωτήματα όμως είναι πολλά και σχετίζονται με την έλευση του φθινοπώρου και του χειμώνα, όπου πιθανότατα τα κρούσματα θα αυξηθούν και πάλι. Αν υπάρχει η πεποίθηση ότι το ποσοστό των εμβολιασμένων θα φτάσει υποθετικά μέχρι και το 70%, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση τι θα γίνει με το υπόλοιπο 30% των μη εμβολιασμένων;

Δεν θέλω να πω κάτι περί υποχρεωτικού εμβολιασμού. Απλώς διερωτώμαι με ποιον τρόπο θα προστατευθεί συνολικά ο πληθυσμός από το προσεχές αναμενόμενο νέο κύμα Covid που ενδεχομένως vα αποτελείται από νέα ακόμα πιο επικίνδυνα μεταλλαγμένα στελέχη;

Το τείχος προστασίας από τον εμβολιασμό είναι πράγματι σημαντικό, όμως χωρίς την απαραίτητη ατομική προσοχή δεν θα βελτιωθεί η κατάσταση. Το λέω αυτό διότι και με το άνοιγμα της εστίασης και την ελεύθερη μετάβαση από νομό σε νομό θα φανεί στην πράξη αν πράγματι έχει χτιστεί το τείχος ανοσίας ή απλώς αν όλα δεν ήταν παρά ευσεβείς πόθοι.

Εδώ βέβαια που τα έφτασε τα πράγματα η κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς γιατί η κοινωνική πίεση είναι πολύ μεγάλη και ο κόσμος ενόψει καλοκαιριού διψά για εξορμήσεις παντός είδους. Θέλω να πω πώς ότι θα μπορούσε να είχαν ληφθεί πιο προσεκτικά και πάντως όχι τόσο αυστηρά μέτρα. Δεν διαφωνεί κανείς πάντως με την εμβολιαστική παρότρυνση, ούτε με το γεγονός ότι τουλάχιστον η οργάνωση των εμβολιασμών λειτουργεί μέχρι στιγμής καλά.
Αυτό που λέω είναι πως τα μέτρα δεν λαμβάνονται κάθε φορά εν βρασμώ αλλά σταθμίζοντας και τον κίνδυνο και την υπομονή όμως των πολιτών.

Μετά από όλη αυτή την καραντίνα, επόμενο είναι όλοι να ξεχυθούν χωρίς μέτρο και προφυλάξεις στις παραλίες και αλλού και ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Ναι, το μέτρο έχει χαθεί. Αν ρίξει κανείς μια πρόχειρα ματιά στα καφέ, θα καταλάβει πού πήγαν τα προστατευτικά μέτρα και οι έλεγχοι. Από την άλλη μεριά, υπάρχει και η ευθύνη των ίδιων των πολιτών. Σε βάρος τους θα αποβεί στο τέλος η μη επίδειξη προσοχής και αυτό ισχύει και για τους εμβολιασμένους με την πρώτη αλλά και με τη δεύτερη δόση, όσο και για όσους έκαναν το μονοδοσικό.

Τείχος προστασίας λοιπόν αλλά και σύνεση, ψυχραιμία και προσοχή τώρα που ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες και τα απωθημένα από την καραντίνα είναι πολύ μεγάλα. Σε ποιους όμως να το εξηγήσεις όλο αυτό; Μήπως σε εκείνους που όλο αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν γιατροί και ιδιαζόντως λοιμωξιολόγοι, σε αυτούς που πάντα είχαν τις «αποκλειστικές» πληροφορίες στο τσεπάκι ή μήπως εκείνους που γνωρίζουν καλύτερα από τους άλλους πώς θα λήξει η πανδημία; Αφήνω στην άκρη τους πολύξερους και όψιμους αρνητές του κορωνοϊού, που θεωρούν τα πάντα στημένο παιχνίδι.

Με αυτά και με εκείνα, εισερχόμαστε σε μία νέα περίοδο, παρά το γεγονός ότι μέχρι αυτή την στιγμή που γράφεται το άρθρο οι νεκροί από κορωνοϊό καθημερινά είναι δεκάδες και οι διασωληνωμένοι εκατοντάδες.

Σε αυτή τη νέα περίοδο όμως το μέτρο έχει ήδη αρχίσει να χάνεται. Αρχής γενομένης από την αγορά και την εστίαση μέχρι τις πυρετώδεις προετοιμασίες για την υποδοχή πολλών χιλιάδων τουριστών.

Ας ελπίσουμε ότι έστω και την ύστατη στιγμή θα συνειδητοποιήσουν όλοι ότι η πανδημία δεν έληξε. Όπως επίσης ότι με λανθασμένες κινήσεις μπορεί να έρθουμε εκ νέου αντιμέτωποι με έκτακτες καταστάσεις. Και αυτό μπορεί να συμβεί με τη συνέχιση της απώλειας του μέτρου που διαρρηγνύει το τείχος ανοσίας.