O tempora o mores “Survivor” και δεν συμμαζεύεται!

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Κώστας Ε. Σκανδαλίδης

Με αφορμή δημοσίευμα στην εφημερίδα «Η ΡΟΔΙΑΚΗ» (15.5.2021), αλλά και με όλα όσα η ιδιωτική τηλεόραση προβάλλει εν Ελλάδι προς τέρψιν των τηλεθεατών της, ας μου επιτραπεί να εκστομίσω τον παραπανήσιο μου λόγο.

Και λέω παραπανήσιο, γιατί είναι αλήθεια, πως σαν αποφασίσουμε να πούμε ένα λόγο «κόντρα» στο μέγα πλήθος και στο μέγα πάθος (λέγε με ακροαματικότητα στα ΜΜΕ), τότε όλο και κάποιος γνωστός ή φίλος θα σου πει, -ε, τι τα θες τώρα όλ’ αυτά, άστα να πάνε μη σε βρει και κανένας άδικος μπελάς, ή -πες τα που ν’ αγιάσει ο στόμας σου.

Εγώ, τώρα, σκέφτηκα πως ούτε άδικος μπελάς θέλω να με βρει αλλά ούτε και ν’ αγιάσει ο στόμας μου. Έλα όμως που κάτι μέσα μου, μου φωνάζει να τα πω, αφού στο κάτω-κάτω την άποψή μου θέλω να πω, που μπορεί να ’ναι και λαθεμένη, αλλά ας κριθεί θετικά ή αρνητικά από τους αναγνώστες. Δεν είναι, όμως, εκεί το θέμα. Το θέμα είναι το…θέμα που επιθυμώ να αναπτύξω.

Ακούστε με, λοιπόν, και κρατείστε όσα θέλετε ή διαγράψετέ τα όλα. Όμως ο καθένας μας έχει δικαίωμα, τουλάχιστον, να εκφράζεται ελεύθερα σε μια χώρα δημοκρατική, αλλά και υποχρέωση να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του.

Τον τελευταίο καιρό, λοιπόν, στην όμορφη και παράξενη πατρίδα μας, η ανεξέλεγκτη ιδιωτική τηλεόραση βάλθηκε να μας «εκπολιτίσει» με διάφορες ψυχαγωγικές (;) εκπομπές, όπως π.χ. «Αννίτα κοίτα», «Σου κου Family», “Your Face Sounds Familiar”, “Survivor”, “After Dark”, “Dot”, κουλουπού, κουλουπού. Σχεδόν όλοι οι τίτλοι τους, σε άπταιστα ελληνικά!

Θα μου επιτρέψετε να σταθώ στο “Survivor”, όπου κανείς, εδώ και κάτι μήνες, παρακολουθεί υποδοχές ηρώων, διαρροές, έπαθλα ασυλίας και φαγητού, ανατροπές, νικητήριους παιάνες, επικά επεισόδια (κι εγώ που νόμιζα ότι επικά είναι μόνο τα…Ομηρικά έπη!), κόκκινους και μπλε, διασήμους και μαχητάς, κουλουπού, κουλουπού. Κι όλ’ αυτά εν Αγίω Δομινίκω, παρακαλώ, εν πλήρη πολώσει, άνευ ουδενός σεναρίου (ό,τι βρέξει ας κατεβάσει), με κατασκευή ειδώλων διαρκείας 24 ωρών που στόχο έχουν την…επιβίωσή τους (survivor)!

Μα θα μου πείτε προς τι όλ’ αυτά; Μα για την τηλεθέαση εκ μέρους των εραστών του καναπέως και της βιομηχανοποιημένης μαζικής κουλτούρας, που φαίνεται να έχει φιλοθεάμον κοινόν και κερδοφόρο αποτέλεσμα για το ταμείο του συγκεκριμένου τηλεοπτικού διαύλου. Και μη μου πει κάποιος ότι υπάρχει ουσία και περιεχόμενο εκεί στον Άγιο Δομίνικο, γιατί τότε κάτι δεν πάει καλά.

Έτσι, στα ίδια πλαίσια αυτής της συγκεκριμένης κουλτούρας, διάβασα στις στήλες της φίλης «ΡΟΔΙΑΚΗΣ» (15.5.2021), πως ένας από τους οικειοθελώς αποχωρήσαντες πρωταγωνιστές, ένα δικό μας παιδί, κατά τα πάντα συμπαθές, επέστρεψε στη Ρόδο. Προς θεού, δεν έχω τίποτα να του προσάψω και σέβομαι απολύτως τις επιλογές του. Έχω όμως το δικαίωμα να κρίνω, όχι τον ίδιο, αλλά τη συμπεριφορά μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας.

Διάβασα λοιπόν: «Πλήθος κόσμου υποδέχθηκε τον Τζέιμς στην πλατεία Φαληρακίου». Ξέρετε πόσοι διάβασαν το δημοσίευμα; Μέχρι τις 19.00 στις 16.5.2021, 37.000 άτομα και πλέον, ο αριθμός των οποίων συνεχώς και αδιαλείπτως φαίνεται να καλπάζει! Έως και πυροτεχνήματα ελάμπρυναν τον ουράνιο θόλο χάριν του δημοφιλούς παίκτη. Τέτοια αναγνωσιμότητα θα ήθελα να την έβλεπα ομοίως και σε εθνικά γεγονότα. Επιτρέψετέ μου να αναφωνήσω: Έλεος!

Θα μου επιτρέψετε ακόμα, προσωπικά, να διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως, τόσο με την αυτού του είδους εκπολιτιστική πολιτική της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, αλλά και με αυτή την τόσο εύκολη και άκρατη αποδοχή εκ μέρους της κοινωνίας μας τέτοιους είδους θεαμάτων, αφού τίποτα ουσιαστικό δεν έχουν να της προσφέρουν. Ούτε καν διασκέδαση, παρά μόνον εισπράξεις στα δικά τους τηλεοπτικά ταμεία, καθηλώνοντας με αυτό τον τρόπο ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας στα μέτρα και τα σταθμά τους και να μπορούν, έτσι, μέσα από την δήθεν δημοφιλία, να περνούν τις όποιες πολιτικές τους απόψεις.

Λυπάμαι, ειλικρινά, γιατί θα περίμενα την πρώτη αντίδραση, να έχει προέλθει εδώ και καιρό, από την ίδια την πολιτεία, από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, από τους Πολιτιστικούς Φορείς, από τους ανθρώπους του Πολιτισμού μας. Αυτή η αφωνία είναι που εμένα με προβληματίζει και με στεναχωρεί, αφήνοντας ακαθοδήγητο έναν ολόκληρο λαό στα χέρια των επιτήδειων.

Διόλου δεν μου φταίει κανένας από την ελληνική κοινωνία. Στους καθ’ ύλην αρμόδιους βρίσκεται το πρόβλημα, οι οποίοι, να υποθέσω, δεν επιθυμούν να το επιλύσουν;

Και, τέλος, διόλου δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει σε περίπτωση που επιστρέψει στην Ελλάδα ως νικητής του “Survivor”, ο φίλος και συμπατριώτης Duffy. Να τον καλέσουμε, ας πούμε στη Ρόδο και με την άφιξή του στο άστυ της Ρόδου, να πάρουμε τις σάλπιγγές μας και να αρχίσουμε να σαλπίζουμε ως ότου γκρεμίσουμε τα Μεσαιωνικά τείχη, ως άλλοτε τα τείχη της Ιεριχούς! Για φαντάσου να το ζήσουμε κι αυτό!