Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 558 ΦΟΡΕΣ

Του
Σταμάτη Καβάδα
Πρώην δημάρχου Αφάντου

Στο El Afandou τα πράγματα τελευταία κυλούν σαν ταινία που συνδυάζει Ελληνικό Κινηματογράφο και σκηνές FarWest. Τις διαφορές τους, όπως θέματα αρχηγίας και αυτοπροβολής, οι τοπικοί άρχοντες μπορούν να τις λύσουν μεταξύ τους με όποιον τρόπο επιθυμούν, ή ας τους τις λύσει «Ο Κυβερνήτης», μιλώντας και εγώ σε ύφος άγριας Δύσης. Οι χαρακτηρισμοί όμως τύπου «Σερίφης των Αφάντου» και η συλλογή υποστηρικτών μέσω υπογραφών είναι πρακτικές πολιτικά απαράδεκτες. Η προσωπική μου ανησυχία και μόνο για τα προβλήματα του τόπου μου με παρακινούν να κάνω αυτήν την παρέμβαση.

Κάθε αρχή και δύσκολη, ωστόσο βρισκόμαστε πλέον στο μέσο της θητείας και έχουμε δει μόνο διαδικτυακές αναρτήσεις και ωραίες φωτογραφίες, από τις αυτονόητες παρεμβάσεις. Μπορεί οι προθέσεις και η διάθεση όλων να είναι καλές, όμως οι «αποφάσεις» φαίνεται να λαμβάνονται χωρίς τη δέουσα προσοχή, στην τύχη, δίχως αρχή και τέλος. Σίγουρα φταίει το εκλογικό σύστημα, που τους δίνει τίτλους χωρίς αρμοδιότητες, αλλά φταίει και το γεγονός ότι κανείς δεν τους βάζει στη θέση τους. Να τους υποδείξει, δηλαδή, ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς γίνονται οι διαδικασίες, για να ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν.

Τα περισσότερα έργα υποδομών δεν αρχίζουν ποτέ ή, και αν αρχίσουν, σταματούν στην πορεία ή υλοποιούνται με λάθη, γιατί απλώς υπερισχύει το «εγώ». Επί θητείας μας χρειαστήκαμε τέσσερα χρόνια για να ωριμάσει, να μπορεί να υλοποιηθεί και να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση για το έργο του πεζόδρομου και ποδηλατόδρομου στην παραλία Αφάντου.

Η επόμενη Δημοτική Αρχή, που ούτε το είχε ψηφίσει, το βρήκε έτοιμο και θέλοντας να πάρει την πατρότητα του έργου, δεν δίστασε να το «πειράξει», με αποτέλεσμα σήμερα να βλέπουμε τα προβλήματα που πλέον δύσκολα διορθώνονται. Αν η νομοθεσία προέβλεπε ποιοι και πότε θα είχαν δικαίωμα να κόβουν κορδέλες, θα είχαμε πολλά γέλια...

Κάτι παρόμοιο πάει να γίνει και σήμερα με το επίμαχο, εδώ και μήνες πολυδιαφημισμένο, θέμα της διαμόρφωσης πλατείας Αφάντου, για το οποίο, ενώ υφίσταται συνεχιζόμενο έργο που κατασκευάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του το 2006, με εγκεκριμένη οριστική μελέτη και αδειοδοτήσεις, οι νέοι άρχοντες προσπαθούν να επιβάλουν τις δικές τους «απόψεις», φέρνοντας και την Τεχνική Υπηρεσία σε δύσκολη θέση.

Με σκηνές που θυμίζουν Ελληνική Ταινία τη μία μέρα ο ένας που «σίγουρα θα έχει ρίξει μια ματιά» δηλώνει αρμόδιος παραλαμβάνοντας πρόταση μελέτης, με τη δήθεν σύμφωνη γνώμη των κατοίκων και των επαγγελματιών (και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να είναι σύμφωνοι αφού ακόμη δεν την έφερε ούτε στο τοπικό συμβούλιο; ...εκτός και αν έχει προϋπογραφές!). Και την επόμενη μέρα ο άλλος, φωτογραφίζεται με τον Δήμαρχο παρουσιάζοντάς του τις προτάσεις του και εκείνος κατενθουσιασμένος του δίνει εντολή να τις υλοποιήσει γρήγορα.

Με τη σειρά μου και εγώ διερωτώμαι, η Τεχνική Υπηρεσία τελικά, πόσες διαφορετικές προτάσεις θα κάνει; Είναι αυτονόητο πως από τη στιγμή που μία πλατεία έχουμε, μία και μόνο μία μπορεί να είναι η βέλτιστη πρόταση προς υλοποίηση. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι καταλαβαίνω την Τεχνική Υπηρεσία... να βγαίνει ο ένας να μπαίνει ο άλλος, έχει μπερδευτεί και παρά τις καλές της προθέσεις, στο τέλος τα κατά παραγγελία πιάτα θα της τα γυρίσουν πίσω.

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να κατατίθεται προς το Τοπικό Συμβούλιο για «γνωμοδότηση» μία, προς το παρόν, πρόταση μελέτης τύπου ζωγραφιά, που στο τέλος ούτε ο ίδιος ο εισηγητής δεν θα την υποστηρίξει. Διότι και αυτός κατάλαβε έστω και αργά το λάθος, το οποίο για να καλύψει, υπέπεσε σε ένα μεγαλύτερο· στην ανακοίνωση ή μάλλον στην αυθαίρετη «απόφαση» πολυώροφου πάρκινγκ στ’ Αφάντου. Κάτι το οποίο είναι αδύνατον να υλοποιηθεί και προσωπικά θα κάνω πως δεν το διάβασα! Με τη λογική της τελευταίας δήλωσης και με την κατάργηση των υφιστάμενων θέσεων, θα πρέπει πρώτα να περιμένουμε να ολοκληρωθεί το πολυώροφο πάρκινγκ και μετά να ξεκινήσει η «κατεδάφιση», συγγνώμη διαμόρφωση! Δηλαδή πότε…; Ποτέ!

Παρακαλώ τον κύριο Δήμαρχο, τις Τεχνικές Υπηρεσίες και τους τοπικούς άρχοντες να έρθουν (με τα πόδια γιατί δεν θα βρουν πάρκινγκ) κατά τη διάρκεια της ημέρας, στον χώρο της ευρύτερης πλατείας και να μας εξηγήσουν πώς θα εξυπηρετηθούν όλοι αυτοί οι πολίτες (ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι και τα ΑΜΕΑ) που επισκέπτονται καθημερινά τις δημόσιες υπηρεσίες και τα καταστήματα, τα μεγάλα οχήματα, οι προμηθευτές, οι γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, αλλά και όσοι απλώς έρχονται για να συνδυάσουν τις δουλειές με τον καφέ τους, όταν στα προτεινόμενα σχέδιά τους (τεράστια πεζοδρόμια και σιντριβάνια και δρόμο ζιγκ-ζαγκ) δεν προβλέπεται καμία θέση στάσης ούτε καν δικύκλου, αλλά ούτε και ειδική θέση για ΑΜΕΑ που επιβάλλεται από τον νόμο.

Τις υπάρχουσες με ποιο δικαίωμα τις καταργούν;
Όσον αφορά δε τις θέσεις για στάση, των λεωφορείων αυτές είναι ανύπαρκτες. Αλήθεια εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχει καταλάβει κανείς πως υπάρχει ειδική θέση λεωφορείου, χωροθετημένη από την Α’ ΦΑΣΗ με εσοχή, αμέσως μετά το περίπτερο; Αντ’ αυτού το λεωφορείο σταματάει στη μέση του δρόμου... απλώς κωμικοτραγικό.

Όμως ούτε τώρα που ασχολούνται με το θέμα το αντιλήφθηκαν. Μόνο μια θέση στάθμευσης προέβλεψαν και αυτή για τους αποβιώσαντες. Και ερωτώ: Εκείνοι έχουν «δικαίωμα στάθμευσης», εμείς δεν έχουμε δικαίωμα για μία θέση τουλάχιστον στάσης;
Μήπως έχετε μπερδέψει τις περιοχές; Η περιοχή της πλατείας Δημαρχείου είναι ζωντανή, έχει προβλήματα αλλά λειτουργεί, βελτίωση θέλει. Λύση υπάρχει έτοιμη, γρήγορη και απλή:
Πρώτον, απελευθερώστε τις πολλές μόνιμα κατειλημμένες θέσεις.

Δεύτερον, εντός της πλατείας να επιτρέπεται μόνο η στάση.
Τρίτον, ολοκληρώστε το υπόλοιπο μικρό τμήμα του έργου (Β’ ΦΑΣΗ) που εμείς δεν προλάβαμε να υλοποιήσουμε, με δύο θέσεις για το τρενάκι (που και αυτό ξεχάσατε), τον αναγκαίο κόμβο για αναστροφή, την αντίστοιχη αντίθετης κυκλοφορίας θέση λεωφορείου, την πιάτσα ταξί, που όλα αυτά και άλλα τόσα στη νέα πρότασή σας δεν προβλέπετε. Διαθέτει επίσης 2 σιντριβάνια, καταρράκτη, ρολόι με καλλωπιστικά φυτά, γούρνες κ.α., που προσφέρουν αρκετό χώρο σε όσους θέλουν να γράψουν το όνομά τους. Και αφού δεν θα χρειαστεί πια να αντικατασταθούν οι κυβόλιθοι με μαύρο γρανίτη Ζιμπάμπουε, μπορεί να εξοικονομήσετε και αρκετά χρήματα.
Τέταρτον, ενδελεχής έλεγχος, το μόνο δύσκολο.
Αν διαφωνείτε και εμμένετε στις ιδεοληψίες σας, σάς προκαλώ.

Οριοθετήστε με κώνους την πρότασή σας και θα παρατηρήσουμε όλοι μαζί τι θα συμβεί, όπου ο κάθε επισκέπτης, περαστικός, γονιός φεύγοντας θα παίρνει μαζί του και έναν ήδη πατημένο κώνο. Και προσοχή, μην το τολμήσετε τον χειμώνα, γιατί εκεί θα δείτε τι πραγματικά σημαίνει χάος.

Παλαιότερα, ένας Υποψήφιος Δήμαρχος δήλωσε ότι σκοπεύει να αυξήσει τον πληθυσμό των Αφάντου. Εσείς τώρα μάλλον σκοπεύετε να τον συρρικνώσετε για να χωράμε όλοι στο πάρκο που ονειρεύεστε να κάνετε.
Την τελευταία δεκαπενταετία η πολιτική ζωή του τόπου ασχολείται με το δέντρο. Είναι καιρός να δει και το δάσος.

Παραδείγματος χάριν:
- Τι γίνεται με το Γκολφ Αφάντου; Μήπως βρεθούμε εξ απροόπτου;
- Τι γίνεται με τον Βιολογικό; Γνωρίζετε πως εμείς είχαμε εξασφαλίσει τη σύνδεση;
- Τι γίνεται με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο; Γνωρίζετε ότι εδώ και 15 χρόνια έχουμε ολοκληρώσει την πρώτη φάση... Πόσο ακόμη θα παραμένει στο ράφι;
- Το αθλητικό κέντρο στην Παραλία; Γνωρίζετε ότι υπάρχει έτοιμη μελέτη εφαρμογής με απόφαση (2006) του δημοτικού συμβουλίου για δημοπράτηση του οποίου την ανάθεση παραλάβαμε από την προηγούμενη δημοτική αρχή;
Εξίσου στην περίπτωση εκείνη αφιερώσαμε χρόνια προετοιμασίας και από ό,τι φαίνεται στο τέλος και οι κόποι αυτοί θα χαθούν.

Πότε θα καταλάβουν ότι ο δήμος και οι αποφάσεις του έχουν συνέχεια, πως ο χρόνος που αφιερώνει κάθε δημοτική αρχή στον σχεδιασμό και την υλοποίηση είναι χρόνος κερδισμένος για τους επόμενους;

Πόσο ακόμα πρέπει να περιμένουμε για να ολοκληρωθεί το εκάστοτε έργο; Τελικά μήπως είναι προτιμότερο αυτός που το ξεκίνησε να το τελειώσει;
Τα χρόνια φεύγουν γρήγορα και πίσω δεν γυρνάνε κι εμείς στα ίδια μένουμε, μπροστά δεν προχωράμε.

Τα έργα στα παραμύθια γίνονται με ζωγραφιές και σκίτσα μα στην πραγματικότητα με κόπο και ξενύχτια.

Διαβάστε ακόμη

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Πέτρος Κόκκαλης: Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία

Γιάννης Ρέτσος: Υπερτουρισμός: μύθοι και αλήθειες

Δημήτρης Κατσαούνης: Αυτές οι Eυρωεκλογές χτίζουν γέφυρα με τον Ελληνισμό της Διασποράς

Γιάννης Σαμαρτζής: Τα τεκμήρια διαβίωσης των φορολογουμένων και η δυνατότητα αποφυγής τους