Στη μνήμη του Σταύρου Μανωλά

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-εκπαιδευτικός, Εφημέριος του πανεπιστημιακού ναϋδρίου Αγίας Ειρηνη και Τριών Ιεραρχών Αιγαίου Ρόδου

Χθες Κυριακή (19 Σεπτεμβρίου 2021) συμπλήρωσε 40 ημέρες από την κοίμησή του ο γνωστός στη Ρόδο και τη Δωδεκάνησον, ο μουσικός με το ακορτεόν, ο φίλος μας, ο Σταύρος Μανωλάς.

Γεννημένος το 1938 στο χωριό της Σαλάκου, ένα ιστορικό χωριό Λογοτεχνών, του Φώτη Βαρέλη, του Χριστόδουλου Παπαχριστοδούλου, του Αγαπητού Τσοπανάκη κ.ά.

Ο Σταύρος Μανωλάς ήταν ο μικρότερος από τα 5 αδέλφια του, από πατέρα ανάπηρο πολέμου με ακροτηριασμένα και τα δύο του πόδια, εθελοντής στον πόλεμο της Μ. Ασίας και η μητέρα του επίσης Μικρασιατικής καταγωγής, πρόσφυγας.

Παντρεύτηκε την ευγενική και αφοσιωμένη σύζυγό του την Αναστασία Καλοπέτρη από τη Διμυλιά της Ρόδου και απέκτησαν 4 παιδιά: τον Παναγιώτη, τον Γιώργο, την Ευγενία και την Τσαμπίκα-Κυριακή. Από τα τέσσερα παιδιά προήλθαν έξι εγγόνια και πέντε δισέγγονα.

Βοήθησε ώστε τα εγγόνια του να σπουδάσουν και να ανέβουν με τιμιότητα, ήθος και αξιοπρέπεια στον στίβο της ζωής. Τα ίδια ακριβώς χαρίσματα διέθετε και ο ίδιος και η σύζυγός του, ήταν βιοπαλαιστής και εργατικός.

Υπήρξε εργολάβος οικοδομών και από πολύ μικρή ηλικία λάτρεψε τη μουσική κάνοντας ο ίδιος αυτοσχέδια μουσικά όργανα μέχρι που εργαζόταν και σπούδασε ο ίδιος στο Ελληνικό Ωδείο Κρήτης θεωρία και πράξη, με πτυχίο στο ακορντεόν.

Ακουστικό αυτί, δημιούργησε το δικό του ρεπερτόριο για όλα τα μουσικά σχήματα. Λαϊκά, ελαφρύ λαϊκό, ρεμπέτικα, κρητικά, μοντέρνα, παραδοσιακά ιδιαίτερα σε εκδηλώσεις για γάμους, στόλισμα γαμπρού και νύφης, στα κρεβάτια, σε εορτές και γενέθλια.

Πολλές φορές αφιλοκερδώς ήταν ο φίλος της παρέας με άπλετο χιούμορ, με γέλιο αυθεντικό, γι' αυτό χωρίς να προσποιείται γινόταν η ψυχή της παρέας διασκεδάζοντας απλά και όμορφα τους ανθρώπους της καθημερινότητας.

Ο Σταύρος Μανωλάς διασκέδαζε γενιές της Ρόδου, των χωριών και νησιών μας από τον παππού και την γιαγιά, τα δισέγγονα, τα εγγόνια, τα παιδιά, το χθες και το σήμερα του ευλογημένου νησιωτικού μας συμπλέγματος, της Ρόδου και της Δωδεκανήσου.

Σωματεία, σύλλογοι, ιδιώτες, φορείς δήμων, περιφέρειας, πανηγύρεις, εορτές, παντού. Για 63 χρόνια συναναστράφηκε από τον πιο απλό, τον πιο φτωχό, περιφρονημένο, πονεμένο, μέχρι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπουργούς, βουλευτές, επιχειρηματίες όλων των κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων και ποτέ του δεν καυχήθηκε πού έπαιζε, ούτε χρησιμοποίησε μέσα και παρανομίες .... και ρουσφέτια.

Ό,τι πέτυχε ήταν από τον προσωπικό του έντιμο, αξιοπρεπή και φιλάνθρωπο ιδρώτα και τον κόπο της ζωής του. Είχα την ιδιαίτερη χαρά να συνεργαστώ μαζί του από λαϊκός και για 33 χρόνια κληρικός και εκπαιδευτικός. Σε άπειρες κοινωνικές, φιλανθρωπικές και οικογενειακές εκδηλώσεις μας.

Στο σπίτι μας με φίλους στις εορτές μας, σε κάλαντα Χριστουγέννων, νέου έτους, σε άπειρες ημερήσιες εκδρομές με πούλμαν και πιστούς. Στο πανεπιστημιακό μας ναΰδριο σε επετείους, πανηγύρεις.

Ταίριαξε πολλές φορές με όλα τα μουσικά σχήματα, με ορχήστρες, καλλιτέχνες, μουσικούς και μόνος του αρκετές φορές.

Σε ιδρύματα, γηροκομεία, φυλακές, σε εκδηλώσεις που κάναμε. Ακόμα, Πρωτομαγιά και Πάσχα, κάθε στιγμή ο Σταύρος Μανωλάς υπήρξε ο δικός μας άνθρωπος. Η ψυχή της παρέας μας.

Τιμήθηκε από το πολιτιστικό Δήμου Ρόδου με αίτησή μου το 2001 επί δημαρχίας Γεωργίου Γιαννόπουλου και από το δικό μας πανεπιστημιακό ναΰδριο πολλές φορές με τελευταία στις 22/12/2019 με επίσημο έπαινο τιμής.

Παρά τα 83 χρόνια του, τα κουρασμένα από βιοπάλη, ορφάνια, φτώχεια, καθημερινού αγώνα μέχρι τον Ιούνιο του 2021 του Αγίου Ιωάννη των Καλαφουνών (23/06/2021) ήταν στις γιορτές μαζί μας όπως και στις 4 Μαΐου 2021 της Αγίας Ειρήνης.

Μας λύπησε η ξαφνική δίμηνη ασθένειά του και η απώλειά του στις 18/08/2021. Στο νοσοκομείο Ρόδου, άφησε την τελευταία του πνοή. Όλη του η οικογένεια, η σύζυγος, τα παιδιά, στάθηκαν δίπλα του. Προπαντός, αφοσιωμένα, καρδιακά και με το χέρι της στον πληγωμένο ήταν νυχθημερόν η κόρη του Τσαμπίκα-Κυριακή, που ήρθε και έμεινε δύο μήνες μαζί του από την Αθήνα όπου εργάζεται και ζει εκεί.

Ένα «ευχαριστώ» στο Θεό που τον γνωρίσαμε, τον Σταύρο Μανωλά. Για όσα έχτισε και έφτιαξε σε μουσική, τραγούδι, οικογένεια, παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα. Αυτή ήταν η μεγάλη του περιουσία. Έγειρε απλά, με ένα συνεχόμενο χειροκρότημα, με ένα μικρό κέρασμα που πάλευες να του δώσεις, με ένα μικρό φιλοδώρημα που με πάλη δεχόταν. Καλό σου ταξίδι, φίλε αγαπημένε. Θα ζεις στις ψυχές και τις καρδιές όλων μας, θα σε μνημονεύουμε εκεί στο αιώνιο ταξίδι του ουρανού.

Σταύρε Μανωλά, ήσουν ένας εξαίρετος και αξιαγάπητος καλλιτέχνης του λαού. Ένας μοναδικός σύζυγος, πατέρας, παππούς, συγγενής και πατριώτης. Αιώνια σου η μνήμη. Αξέχαστος!