Να μην μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Θάνος Ζέλκας

Στην πολύ αγαπημένη παιδική σειρά κόμιξ «Αστερίξ και Οβελίξ», ένας ήταν ο μεγάλος φόβος του καλοκάγαθου και ατρόμητου γίγαντα Οβελίξ. Να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους.

Κι όμως κάτι που εκεί φαίνεται αστείο, έγινε πραγματικότητα σε σχολείο της Θεσσαλονικής χωρίς ευτυχώς να υπάρχει κανένα θύμα χάρη στην παρατηρητικότητα και την προνοητικότητα μιας δασκάλας, η οποία φρόντισε να εκκενώσει την αίθουσα με απόλυτη ψυχραιμία σώζοντας τα παιδιά από τα χειρότερα.

Η δασκάλα, σύμφωνα με τις δηλώσεις της, μπαίνοντας στην αίθουσα είδε μια ρωγμή στην ψευδοροφή της τάξης της, η οποία την προηγούμενη ημέρα δεν υπήρχε. Χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα, κάλεσε τους μαθητές της να βγουν στο προαύλιο χωρίς να τους τρομοκρατήσει.

Λίγη ώρα αργότερα η οροφή κατέρρευσε ολόκληρη μέσα στην αίθουσα. Η δασκάλα αυτή είναι μια σύγχρονη ηρωίδα σε μια χώρα που δείχνει να αδιαφορεί για όλα όσα συμβαίνουν γύρω της και φυσικά την ευγνωμονούν όλοι οι γονείς των μαθητών της.

Αυθόρμητα και εύλογα κάποιος θα σκεφτεί: Τι θα γινόταν αν η δασκάλα δεν ήταν τόσο παρατηρητική ή αν δεν προλάβαινε να εκκενώσει την αίθουσα προτού καταρρεύσει η ψευδοροφή; Ποιος θα αναλάμβανε την ευθύνη για κάτι τόσο τραγικό μέσα σε ένα σχολείο με δεκάδες μικρά παιδιά;

Αυτές οι περιβόητες επιτροπές, οι οποίες ελέγχουν την καταλληλότητα των σχολικών αιθουσών, τι ακριβώς έκαναν την περίοδο που ως όφειλαν έπρεπε να εξετάσουν ενδελεχώς τον χώρο; Αυτός ο μηχανικός που έκανε την εν λόγω κατασκευή, πώς ακριβώς εξασφάλισε την αρτιότητά της και φυσικά την ασφάλεια των παιδιών που θα έμπαιναν μέσα σε αυτή την αίθουσα;

Όλα αυτά τα ερωτήματα προκύπτουν πριν πάμε στην κορυφή της πυραμίδας. Αυτό το κράτος, το οποίο καθώς φαίνεται μας έχει αφήσει στο έλεος κάθε φυσικής ή απρόβλεπτης καταστροφής, σε ποια ακριβώς φάση θα αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με τις υποδομές της χώρας;

Διότι ως πολίτες πληρώνουμε όλοι μας φόρους, οι οποίοι υποτίθεται ότι πηγαίνουν σε αυτό τον σκοπό. Αν έχουμε φτάσει στο σημείο τα σχολεία να είναι επισφαλή για τα παιδιά, τότε σίγουρα κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του.

Κάθε καλοκαίρι καίγεται ένα μεγάλο μέρος της χώρας επειδή δεν υπάρχει ετοιμότητα να προλάβουμε τις πυρκαγιές.

Κάθε χειμώνα πλημμυρίζουν οι περιοχές που κάηκαν γιατί δεν υπάρχουν οι υποδομές να προλάβουμε τις πλημμύρες. Αν χιονίσει νεκρώνουν ολόκληρες περιοχές διότι ως χώρα δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τέτοια φαινόμενα. Αν γίνει κάποιος σεισμός, φταίνε οι πολίτες που δεν φτιάχνουν καλά τα σπίτια τους και πέφτουν.

Τελικά υπάρχει κάποιος σε υψηλότερο επίπεδο που «έχει τα κότσια» να αναλάβει την ευθύνη και να καταστρώσει ένα σχέδιο ώστε να μην επαναλαμβάνονται αυτά τα φαινόμενα;

Νομίζω ότι η ανοχή και η αντοχή των πολιτών έχει πλέον εξαντληθεί. Κάνουμε εδώ και αρκετά χρόνια υπομονή με όλα όσα συμβαίνουν. Σφίγγουμε συνεχώς τα δόντια σε κάθε εξαγγελία που κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη.

Αποφασίσαμε σιωπηρά να «βάλουμε πλάτη» για να μπορέσει η χώρα να ορθοποδήσει. Μέχρι πότε όμως θα είμαστε παρατηρητές αυτής της απόλυτης φαρσοκωμωδίας; Ως πότε θα φταίνε μόνο οι πολίτες παντού και το κράτος θα απουσιάζει προκλητικά από όλες τις δύσκολες στιγμές μας;

Σήμερα ήταν μια ψευδοροφή, αύριο θα είναι ένα ολόκληρο κτήριο, μεθαύριο ποιος ξέρει τι. Η χώρα αυτή δουλεύει πλέον από κεκτημένη ταχύτητα. Για κάποιο περίεργο λόγο δεν έχουν καταρρεύσει τα πάντα.

Πιθανόν διότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με φιλότιμο και προνοητικότητα, όπως η δασκάλα της Θεσσαλονίκης.

Σε κάθε περίπτωση μαζί με τους συμπαθείς Γαλάτες έχουμε προστεθεί και όλοι εμείς σε εκείνους που φοβούνται να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους.