2022: Αναδιάταξη δυνάμεων και τελικά συμπεράσματα

Φίλιππος Ζάχαρης

Πιστεύω πως κοινή επιθυμία όλων για την ερχόμενη χρονιά είναι να απαλλαγούμε από την πανδημία και αυτή να μετατραπεί σε επιδημία απλής γρίπης λόγω του τείχους ανοσίας από τους εμβολιασμούς και τα πιθανά φάρμακα που θα ακολουθήσουν.

Αυτή η πανδημία δημιούργησε τεράστια προβλήματα στις κοινωνίες και οικονομίες των χωρών, προκάλεσε χιλιάδες θύματα, δίχασε σε πολλές των περιπτώσεων την επιστημονική κοινότητα, αλλά πάνω απ’ όλα άλλαξε άρδην την καθημερινότητα.

Για κάποιους, όλο αυτό δεν είναι παρά κατασκεύασμα και εξαπάτηση του κόσμου, για άλλους διεθνής συνωμοσία ενώ για τις ίδιες τις κυβερνήσεις, μια τεράστια δοκιμασία των συστημάτων Υγείας.

Και αυτό φάνηκε καθαρά, είτε από την ασφυξία στις ΜΕΘ, είτε στην αδυναμία παροχής κατάλληλης βοήθειας στους ασθενείς με κορωνοϊό, είτε με την καθυστέρηση των χειρουργείων που αφορούν άλλες ασθένειες αλλά πάνω απ’ όλα την παράταση της αγωνίας για όλους όσους αναμένεται να μεταφερθούν στα νοσοκομεία λόγω επιδείνωσης των συμπτωμάτων.

Σε όλη τη διάρκεια του 2021 οι «σκληροί δείκτες» της πανδημίας επικράτησαν σε όλα τα επίπεδα, ενώ η ίδια η επιστημονική κοινότητα, πέραν των όποιων διαφωνιών, τελικά δεν μπόρεσε να πείσει ότι σύντομα θα τελειώσουμε με το πρόβλημα.

Εντούτοις μια χαραμάδα φωτός διακρίνεται. Αυτό ας κρατήσουμε και ας πορευθούμε με αισιοδοξία. Σε τελική ανάλυση, κάτι άλλο δεν μπορεί να γίνει μιας και πολλά κονδύλια για έρευνα έχουν διατεθεί και τα εμβόλια βοηθούν. Όλα θα υπόλοιπα θα τα καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος.

Το 2022 θα πρέπει να μας βρει περισσότερο ανιδιοτελείς και αλληλέγγυους με τα προβλήματα των άλλων, να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά μας αλλά πάνω απ’ όλα να αποβάλει από τον χαρακτήρα μας την χωρίς λόγο και σημασία φιλαρέσκεια και οπορτουνισμό.

Αν θέλουμε έστω και στο ελάχιστο να αλλάξουμε τα δεδομένα, θα πρέπει να διαμορφώσουμε κατάλληλα τον εαυτό μας και να διδαχθούμε από τα λάθη μας. Όσα γίνονται, κρύβουν από πίσω μεγάλα σφάλματα που αργότερα βγαίνουν στον χαρακτήρα του καθενός, χωρίς την παραμικρή υποψία μετάλλαξής του.

Μιλάμε λοιπόν για ένα 2022 όπου τα ξεκαθαρίσματα πρέπει να γίνουν, το ίδιο όπως και οι επιλογές για το ποια τελικά κοινωνία επιθυμούμε. Τα κατασταλτικά μέτρα είναι εδώ λόγω της πανδημίας και οι απαγορεύσεις το ίδιο.

Με αφορμή πλέον την πανδημία μπορούν να εφαρμόζονται σε κάθε περίσταση τοπικές ή συνολικές απαγορεύσεις. Αυτό από μόνο του συνιστά απειλή, μιας και η πανδημία με τα εφαρμοζόμενα lockdown τείνει να μεταπλάσει την ομαλή διευθέτηση του κοινωνικού ιστού.

Πρέπει λοιπόν να δούμε καθαρά τι έχει αλλάξει και πώς. Να ανατοποθετηθούμε απέναντι σε αυτού του είδους την καταστολή που ήρθε για να μείνει. Κατά τα άλλα, καλό θα ήταν να αναδιατάξουμε τις δυνάμεις μας γιατί το μέλλον δεν δείχνει και τόσο φωτεινό.

Εξάλλου, η αισιοδοξία θα προέλθει από εμάς τους ίδιους, τη δύναμη και την ευρηματικότητά μας. Γιατί αν περιμένουμε από τα κράτη να επιβάλλουν την τάξη με τις επιβαλλόμενες νομοθεσίες, είναι σαν να προδικάζουμε μία μελλοντική κοινωνία γεμάτη όρους, διατάξεις και διατάγματα κατά το δοκούν. Ποιος το θέλει αυτό; Νομίζω ούτε και ο πιο συντηρητικός πολίτης.