Περί ανάπλασης της πλατείας Φαληρακίου

Περί ανάπλασης της πλατείας Φαληρακίου

Περί ανάπλασης της πλατείας Φαληρακίου

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 1858 ΦΟΡΕΣ

Γράφει ο Βασίλης Σωτρίλλης

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για την ανάπλαση της πλατείας Φαληρακίου.
Και φυσικά, πήραν φωτιά τα διάφορα πηγαδάκια, διά ζώσης, ή διαδικτυακά, για το κατά πόσο, το κατά δείνα, είναι αναγκαίο. Ο υπογράφων, ποτέ δεν θα αρνηθεί, ούτε θα αντιταχθεί στη βελτίωση, την αισθητική ανάπλαση ή τη δημιουργία υποδομών, που στόχο έχουν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής κατοίκων και επισκεπτών της μικρής μας πόλης. Γι’ αυτό, να είστε βέβαιοι κι αυτοί που με γνωρίζουν καλά, ξέρουν πως αυτό είναι αληθές.


Όπως αληθές είναι και το γεγονός ότι από καταβολής του Φαληρακίου, οι 3 οδικοί άξονες που οδηγούν στο κέντρο, χαρακτήριζαν και τον σκοπό που ήθελαν να εξυπηρετήσουν. Η οδός Ερμού, αρχικά ήταν διπλής κατεύθυνσης, ήταν η κεντρική οδική αρτηρία, με την οδό Αγίου Νεκταρίου να είναι χωρίς σημασία, μιας και δεν υπήρχε καν οικοδομική δραστηριότητα, η οδός Αφροδίτης διπλής κατεύθυνσης, που χρησιμοποιούνταν κυρίως για να εξυπηρετεί το “Faliraki Beach” και το parking κατοίκων και επισκεπτών, στον αυτόματο πιλότο.

Αργότερα, μονοδρομήθηκε η οδός Ερμού, με κατεύθυνση προς το κέντρο, αφού ο όγκος των οχημάτων αυξήθηκε από την οικονομική ανάπτυξη. Η οδός Αφροδίτης, επίσης, με κατεύθυνση από το κέντρο και απέκτησε μεγάλη σημασία η οδός Αγίου Νεκταρίου, μιας και σε μερικά μόλις χρόνια, οικοδομήθηκε σχεδόν πλήρως, με την οδό να «ταλαιπωρείται» σε χρήση, από τις ορέξεις ορισμένων, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, πότε μονόδρομος, πότε διπλής κατεύθυνσης, πότε φαρδύς, πότε στενός κ.ο.κ.

Αποκτήσαμε και parking στο κέντρο, που περιλάμβανε και το οίκημα δωρεάν των “Lions Ρόδου”, που χρησιμοποιήθηκε με μέγιστη επιτυχία, ως σταθμός πρώτων βοηθειών. Αργότερα αποκτήσαμε και δεύτερο parking, μπροστά στην παραλία και διαμορφώσαμε και βασικά κοινόχρηστα πεδία ομορφιάς στο κέντρο. Όλα αυτά έγιναν, γιατί το υπέδειξε η ραγδαία οικοδομική και οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας, που έγινε μέσα σε μόλις 20 χρόνια, σημείο αναφοράς για το νησί και όχι μόνο.

Να θυμίσουμε βέβαια, ότι ο κρατικός σχεδιασμός, ήταν μονίμως απών και οι δυνατότητες της κοινότητας στον σχεδιασμό, πολύ περιορισμένες εκ του νόμου, αλλά οι επιχειρηματίες του κέντρου, έβαζαν πάντα πλάτες, για το συνολικό καλό, πάντα πλάτες, σε οτιδήποτε βοηθούσε την ανάπτυξη κι αυτό το γνωρίζουν στο Φαληράκι, μέχρι κι οι πέτρες, ακόμα και οι «τυφλές»!!!

Σήμερα το Φαληράκι, πέρασε από τη «νηπιακή» του ηλικία, σε νέα περίοδο, από μονοδιάστατος τουριστικός προορισμός νεολαίας, μεταμορφώθηκε σε τουριστικός προορισμός για όλους, “destination for all”, όπως μου αρέσει να λέω για το Φαληράκι μου, κουβαλώντας ακόμη όμως, παθογένειες του παρελθόντος, που έχουν να κάνουν κυρίως, με τις δημόσιες υποδομές, που και λόγω των «πειραματισμών» της πολιτείας για τις μορφές διοίκησης των δήμων, κόστισαν χρόνια στασιμότητας και οπισθοδρομισμού.

Μέσα σε αυτά, η ανάπτυξη τρέχει, το Φαληράκι είναι πλέον μια πόλη 3.000 κατοίκων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, με τάσεις ανόδου κι αν κάποιος επισκέπτεται την πόλη με αυτοκίνητο, το parking στο κέντρο, είναι λαχείο.

Αν τύχει κάποιος να έρθει Σαββατοκύριακο, τότε τα οχήματα στην κυριολεξία, στοιβάζονται. Αυτή, είναι μια πραγματικότητα, που δεν έχει αλλάξει για χρόνια, παρά το γεγονός ότι οι δήμοι έγιναν ισχυρότεροι, πιο αποτελεσματικοί κ.λπ. Κανείς, δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα του parking στο κέντρο του Φαληρακίου, με τη σοβαρότητα που πρέπει.

Κάποιος καλοθελητής βέβαια θα πει: «εμμ πώς να βρει κάποιος θέση στάθμευσης, αφού οι επιχειρηματίες του κέντρου σταθμεύουν όλοι τα οχήματά τους και καταλαμβάνουν σχεδόν ολόκληρο το parking». Θα πω: «στη Ρόδο, στη Λίνδο ή σε άλλα μέρη δηλαδή, πού παρκάρουν; Ή πηγαίνουν στην εργασία τους με το μετρό; Η κρατική έλλειψη σχεδιασμού, έγινε πρόβλημα των καταστηματαρχών κι όχι του κράτους και των εκπροσώπων του;

Ο δήμος, ΟΦΕΙΛΕΙ να βρει λύση. Αυτό περιμέναμε για χρόνια και μονίμως στις συζητήσεις των καταστηματαρχών, κυρίαρχο θέμα ήταν το parking και πώς θα προσελκύσουμε ακόμα περισσότερους παρεπιδημούντες, που επιθυμούν διακαώς, να έρθουν Φαληράκι.

Αντ’ αυτού, ήρθε η μελέτη ανάπλασης της πλατείας Φαληρακίου, που ακυρώνει 50 θέσεις parking στο κέντρο, ΧΩΡΙΣ να υπάρχει πρόβλεψη, δημιουργίας νέου ίσου ή και μεγαλύτερου, αφού αυτό είναι από τα πιο καυτά προβλήματα της πόλης κι όλοι συμφωνούμε με αυτό.

Σας διαβεβαιώ με κάθε ειλικρίνεια, δεν υπάρχει κανείς στο Φαληράκι, που να εναντιώνεται σε θέματα ανάπτυξης και ανάπλασης της πόλης και των σημείων της. Κανείς. Kι αν κάποιος ισχυριστεί κάτι τέτοιο, είναι απλώς συκοφάντης και ψεύτης. Υπάρχουν όμως οι επιχειρηματίες της πόλης, που εναντιώνονται στην πλήρη κατάργηση των υπάρχοντων θέσεων στάθμευσης, ανάμεσά τους κι εγώ.

Είμαι 56 ετών και μεγαλώνω, μαζί με το Φαληράκι μου. Έχουμε σχεδόν, την ίδια ηλικία. Ζω μόνιμα από το 1970. Είμαι δηλαδή αυτό που αποκαλούμε «Φαληρενός» και είμαι ερωτευμένος με την πόλη μου, την υπηρέτησα και την υπηρετώ. Δεν υπάρχει, δηλαδή, κάποιος, που να μπορεί να ισχυριστεί, ότι νοιάζεται περισσότερο. Ο δε συναισθηματικός μου δεσμός μαζί του, γι’ αυτούς που πραγματικά γνωρίζουν, είναι μη μετρήσιμος.

Το έργο θα γίνει, ας μη γελιόμαστε, είναι αυτό που αποκαλούμε, «ώριμο έργο» και δεν υπάρχει τρόπος να το σταματήσουμε, παρά μόνο με ασφαλιστικά και δικανικά μέσα.
Προσωπικά, είμαι βέβαιος πως το τελικό αποτέλεσμα, θα μου αρέσει περισσότερο από αυτό που βλέπω σήμερα, που να σας πω την αμαρτία μου, δεν αρμόζει στο κέντρο. Ελπίζω να περιλάβει και τις μικρές κυκλικές νησίδες, καθώς και το κεντρικό σημείο πρόσβασης προς τη θάλασσα.

Όπως ελπίζω, την ύστατη στιγμή, ο δήμος μέσω των εκπροσώπων του, να σκύψει πάνω στο σοβαρό πρόβλημα της στάθμευσης που έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζει η πόλη μου. Δεν αξίζει στην πόλη μου, να της φέρονται αγνώμονα, να μην υπολογίζουν το αυτονόητο, τον χώρο, ή τους χώρους, που θα καταλύουν τα αυτοκίνητα.

ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό, κανείς μέχρι τώρα δεν απάντησε. Το ερώτημα είναι πάρα, μα πάρα πολύ απλό, για να μην έχει απάντηση. Πού θα γίνει το parking; Θα γίνει, δεν θα γίνει, ποιος θα απαντήσει στο ερώτημα; Θα περιμένω, όπως κι όλοι οι επιχειρηματίες. Σε αυτό, θα είμαι παρών και δεν θα είμαι μόνος.

Διαβάστε ακόμη

Θάνος Ζέλκας: Μέτρα. Όχι ημίμετρα

Αγαπητός Ξάνθης: Ο κος Ζαχαριάδης, ένας ακάματος εργάτης της Δημοσιογραφίας και εκπομπής ήθους

Ηλίας Καραβόλιας: Το μέλλον που δεν βλέπουμε

Γιάννης Παρασκευάς: Μία βόλτα στη Λίνδο

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;