Ψιλά γράμματα: Μία συγγνώμη για τον Άλκη

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Θάνος Ζέλκας

Έπρεπε να χυθεί το αίμα ενός αθώου παιδιού στη Θεσσαλονίκη για να ξυπνήσουμε όλοι από τον λήθαργο στον οποίο βρισκόμαστε εδώ και χρόνια.

Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι εντός των οργανωμένων συνδέσμων των ομάδων υπάρχουν κακοποιά στοιχεία, τα οποία δεν διστάζουν ακόμα και να δολοφονήσουν εν ψυχρώ τους «αλλόθρησκους».

Περιθωριακοί τύποι οι οποίοι έχουν βρει λόγο ύπαρξης και επιβίωσης που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν να σταθούν πουθενά.

Η ώρα που μπορούσαμε να σφυρίζουμε αδιάφορα έχει πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Ένα παιδί πάνω στην πιο τρυφερή του ηλικία δολοφονήθηκε βάναυσα και χωρίς κανέναν λόγο επειδή μια αγέλη τεράτων βρέθηκε στον δρόμο του.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να κυλάει έστω και μια σταγόνα αίμα στις φλέβες του, ο οποίος να μην πάγωσε στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Άλκη. Γιατί όλοι μας σκεφτήκαμε ότι στη θέση του θα μπορούσε να ήταν το παιδί μας, ο αδερφός μας, ο συγγενής μας. Γιατί δεν τον δολοφόνησαν εν μέσω ταραχών σε κάποιο γήπεδο - που και αυτό καταδικαστέο είναι - αλλά σχεδόν έξω από το σπίτι του μπροστά στα μάτια των φίλων του.

Δεν έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ. Ήταν πολύ βαρύς ο φόρος για να ανοίξει η κουβέντα σχετικά με τις συμμορίες που λυμαίνονται τον ελληνικό αθλητισμό. Και δεν ξέρω αν μια συγγνώμη για τον Άλκη αρκεί. Αυτό έπρεπε να είχε λήξει εδώ και πολλά χρόνια.

Τότε που κάποιοι ανεγκέφαλοι έδιναν ραντεβού θανάτου μέσα και έξω από τα γήπεδα. Τότε που οι ίδιοι ανεγκέφαλοι στρατολογούσαν «οργισμένα νιάτα» για να σπάσουν ό,τι έβρισκαν στον δρόμο τους.

Δυστυχώς το έργο το είδαμε δεκάδες φορές να συμβαίνει. Πάντα υπήρχαν συλλήψεις και πάντα μετά από δυο-τρεις μέρες οι «πρωταγωνιστές» ήταν ελεύθεροι, γιατί πάντα υπήρχε κάποια «άνωθεν εντολή» να τους προστατέψει.

Δεν ξέρω αν οι «βρικόλακες» ξεδίψασαν με το αίμα του Άλκη, όμως σίγουρα για όλους τους στοιχειωδώς πολιτισμένους ανθρώπους το ποτήρι ξεχείλισε.

Δεν μπορούμε πια βλέπουμε τους κάθε λογής διαταραγμένους να δρουν ανεξέλεγκτα, δολοφονώντας γυναίκες και παιδιά για λόγους που δεν τους χωράει η λογική. Δεν μπορούμε συνεχώς να φοβόμαστε για τους οικείους μας κάθε φορά που βγαίνουν από το σπίτι.

Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου παίχτηκε ένας ακόμα παραλογισμός.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ζήτησε κατά προτεραιότητα από τις διωκτικές αρχές να βρεθούν άμεσα οι ένοχοι και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Δηλαδή αν δεν το ζητούσε να γίνει κατά προτεραιότητα, τι θα συνέβαινε;

Είναι φυσικά προς τιμήν του ότι ενδιαφέρθηκε για το θέμα αλλά κάπου υπάρχει πρόβλημα. Αν χρειάζεται κάθε φορά να παρεμβαίνει ο Πρωθυπουργός για τα αυτονόητα, κάτι δεν κάνουμε καλά όλοι μας.

Καταρχάς φαίνεται ότι το οργανωμένο έγκλημα έχει θεριέψει στη χώρα μας. Άρα κανείς μας δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής. Κατά δεύτερον υπάρχει μια γενικευμένη εντύπωση ότι οι ένοχοι δεν τιμωρούνται όπως θα έπρεπε.

Αυτό το καθεστώς ατιμωρησίας άρει τον όποιο δισταγμό θα μπορούσε να έχει κάποιος για να εγκληματίσει και τελικά να τα αποτελέσματα.

Φυσικά ας μην εξαιρέσουμε και τους εαυτούς μας από αυτή την κατάσταση. Η σιωπή και η λογική της στρουθοκαμήλου μόνο καλό δεν μας κάνουν. Η αδιαφορία μας για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και η περιχαράκωση στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας είναι το καλύτερο άλλοθι για όλους τους εμπλεκομένους.

Ιδιαίτερα για την Πολιτεία που εφόσον κανείς δε μιλά, θεωρεί ότι όλοι μας είμαστε ικανοποιημένοι με όσα ζούμε.

Ας είναι ο Άλκης το τελευταίο θύμα αυτής της άρρωστης κατάστασης. Ας βάλουμε όλοι μια χείρα βοηθείας στην εξυγίανση του αθλητισμού και της κοινωνίας ευρύτερα. Ας απομονωθούν τα περιθωριακά στοιχεία και ας καταλήξουν εκεί που πραγματικά ανήκουν. Σε σπηλιές και σε λαγούμια μαζί με τα άγρια θηρία.

Ίσως όμως κι εκεί να μην ταιριάξουν, διότι τα άγρια ζώα πολλές φορές έχουν πιο ευγενή ένστικτα από τα ανθρωπόμορφα τέρατα.

Αν μη τι άλλο, ποτέ δεν θα δολοφονούσαν ένα παιδί επειδή δεν είναι οπαδός τους.