Νίκος Μυλωνάς: Το οδυνηρό οδικό ατύχημα στο γεφύρι του Ασκληπιείου και εμείς

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Νίκος Μυλωνάς

Η είσοδος στο 2022 για το νησί μας σημαδεύτηκε με τον θρήνο της απώλειας 2 νέων συμπολιτών μας λογω της ανατροπής του οχήματός τους στο γεφύρι του Ασκληπιείου. Είμαστε πρωταθλητές στα οδικά ατυχήματα, λένε οι στατιστικές. Θυμόμαστε τον «λαλίστατο πρωθυπουργό μας» να μας λέει ότι στοχεύει στην μείωση των ατυχημάτων στο 50% στη διάρκεια της θητείας του. Ακούσαμε πρόσφατα τον αρμόδιο υπουργό του να το επαναλαμβάνει. Ακούμε λόγια. Οι πράξεις αργούν. Το δυστύχημα των 3 μαθητών παραπέμπει την απουσία οδικής εκπαίδευσης στη βασική σχολική βαθμίδα.

Στην Αυστραλία μας λένε, μαζί με το απολυτήριο γυμνασίου, παίρνουμε και το δίπλωμα οδήγησης! Στη Δανία μας λέει ο Δ. ότι η οδική ασφάλεια είναι μάθημα του σχολικού προγράμματος με καθηγητές εκπαιδευτικούς και αστυνομικούς. Σε πολλές χώρες η οδική ασφάλεια είναι τμήμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τελευταία η Μαλαισία.

Το συγκεκραμένο οδικό σημείο έχει προφανή επικινδυνότητα. Η μορφή του γεφυριού προπέμπει σε κατασκευή του 18ου αι., χτισμένο σε μια άλλη εποχή, έλυσε προβλήματα αιώνων. Όμως σήμερα μόνο ως μνημείο των ιστορικών κατασκευών του νησιού μας στέκει κα αξίζει την προσοχή μας. Θα έπρεπε (χωρίς φυσικά να κατεδαφιστεί) να έχει αντικατασταθεί με νέο που να συμβαδίζει με τις σύγχρονες εξελίξεις της οδοποιίας και των μεταφορικών μεσών. Το γεφύρι δημιουργεί μια τοπική στενότητα. Έχει πρόβλημα με τη φυγόκεντρο δύναμη γιατί είναι διπλής καμπυλότητας (αριστερά-δεξιά, βύθιση-άνοδος). Ένα όχημα με ψηλά το κέντρο βάρους του(τζιπ, γουρούνες) και ταχύτητα πάνω από 40 χλμ/ωρα κινδυνεύει να ανατραπεί. Η απουσία γνώσεων μέσω της εκπαίδευσης στη σημερινή εποχή είναι τεράστιο πρόβλημα.

Κοιτάζουμε το γεφύρι στη φωτογραφία. Στέκει περήφανο με τη γοητεία των χρόνων του. Σήμερα κατηγορούμενο, καταραμένο… πληγωμένο! Τέθηκε, τότε, πρόβλημα αντοχή του, μετά τη φόρτισή του με το βάρος της τσιμεντόστρωσης και του στηθαίου, αδιαφορώντας για άλλα προβλήματα ασφαλούς χρήσης και αισθητικής. Το πρόβλημα δεν είναι η αντοχή αυτού του τύπου των γεφυριών.

Πρόβλημα ήταν η πρόχειρη, λειψή, κακή εφαρμογή της επέμβασης. Το στηθαίο θα μπορούσε να είναι ψηλότερο και με άλλο υλικό. Θα ήταν πιο χρήσιμη η διαπλάτυνσή του σε πρόβολο, με το υλικό του μπετόν που σπαταλήθηκε για το αναποτελεσματικό στηθαίο! Αυτό θα εξαφάνιζε το πρόβλημα της τοπικής στενότητας και θα άμβλυνε το θεμα της διπλής καμπυλότητας.

Παρατηρήστε στη φωτογραφία πώς το μπετόν έχει σκυροδετηθεί, χωρίς καλούπι στη βάση του, σβήνοντας πάνω στα λιθοσώματα δημιουργώντας την εντύπωση της προχειρότητας και του «λερώματος» της λαξευτής λιθοδομής στα τύμπανα της τοξοστοιχίας. Ως συνήθως το ένα λάθος, το άλλο ακολουθεί μέχρι να γίνει το κακό. Όπως και έγινε. Και τότε οι πολιτικοί θα πουν: «με ενέργειές μας εντάχθηκε η διαπλάτυνσή του στο πρόγραμμα...» ή «δεν μας αφήνει η αρχαιολογία» και ξεμπερδέψαμε!

Όμως ρωτούμε: ποιος έχει την ευθύνη για την κατάσταση των δρόμων μας; Την ευθηνή των στενών γεφυριών μας; Ποιος φροντίζει για την οδική ασφάλεια των δημοτών; Ποιος ευθύνεται από τα τόσα πολλά οδικά ατυχήματα των κατοίκων αλλά και των τουριστών του νησιού μας; Μπορούμε να αποδείξουμε ότι αυτά δεν στο κακό οδικό δίκτυο μας;
Την ευθύνη του συγκεκριμένου δρόμου και σημείου την έχει η Περιφέρεια. Δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο Δήμος μας.

Σε απόσταση λίγων μέτρων υπαρχει και άλλα γεφύρια λαιμοδέτες του ίδιου δρόμου. Αν δεν μπορούμε λοιπόν, Περιφέρεια-Δήμος-Κυβέρνηση να εκσυγχρονίσουμε τις υποδομές μας, (γιατί είμαστε φτωχοί και άμοιροι), γιατί δεν φροντίζουμε για τη σήμανση των κινδύνων; Γιατί δεν παρακολουθούμε και δεν καταγράφουμε τα επικίνδυνα σημεία; Γιατί δεν μελετούμε και δεν χρηματοδοτούμε τοπικές επεμβάσεις για την πρόληψη, τον περιορισμό ή την εξάλειψη των επικίνδυνων σημείων;

Τα μίνι-εκκλησάκια που ένθεν και ένθεν των δρόμων μας σηματοδοτούν τον θρήνο των γονιών επισημαίνοντας μας με οδυνηρό τρόπο τους οδικούς κινδύνους που διατρέχουμε, και πιο πολύ την ντροπή μας για την ανεκτικότητα και τη σιωπή μας στο κακό.