Το πιο άγριο κι ανατριχιαστικό έγκλημα των τελευταίων 100 ετών διαπράχθηκε στη Ρόδο

Μιχάλης Μαστής

Για ένα χρέος κατασφαγιάστηκε και ξεκληρίστηκε ολόκληρη οικογένεια

Ανάμεσα στα πιο ανατριχιαστικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη χώρα μας, συγκαταλέγεται αυτό που τελέσθηκε σε χωριό της Νότιας Ρόδου, τον Ιούλιο του 1938, όταν ένας ηλικιωμένος, που είχε οικονομικές διαφορές με έναν συγχωριανό του, σκότωσε τον ίδιο και ξεκλήρισε ολόκληρη την οικογένειά του!

Ήταν απόγευμα της 12ης Ιουλίου του 1938, όταν ξεκίνησε η τραγωδία που δεν την χωράει ο ανθρώπινος νους, ανάμεσα σε δύο οικογένειες που διέμεναν σε χωριό της Νότιας Ρόδου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας και τις μαρτυρίες που συγκέντρωσε «Η ΡΟΔΙΑΚΗ», στο χωριό επικρατούσε τους τελευταίους μήνες μια απίστευτη ένταση, ανάμεσα στις δύο οικογένειες. Αιτία, λέγεται ότι ήταν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που είχε δανείσει ο ένας στον άλλον, αλλά που δυστυχώς δεν επέστρεψε στον χρόνο που είχε συμφωνηθεί. Το θύμα, είχε έρθει από την Αμερική, όπου είχε εργαστεί τα τελευταία χρόνια και είχε φέρει μαζί του ένα τεράστιο για την εποχή κομπόδεμα από λίρες.
Στα καφενεία του χωριού, οι δύο άνδρες μερικές ημέρες νωρίτερα ήρθαν στα χέρια! Αντάλλαξαν βαριά λόγια και απειλές. Η κατάσταση ήταν έκρυθμη, καθώς το σκηνικό αυτό είχε επαναληφθεί και άλλες φορές. Κανείς όμως δεν περίμενε να φθάσει η κατάσταση εκεί που έφθασε.

Το δημοσίευμα της «ΡΟΔΙΑΚΗΣ» δύο ημέρες μετά την εκδίκαση της υπόθεσης

Λίγες μέρες πριν από το άγριο φονικό και τις μαζικές δολοφονίες, το θύμα Ι. Λ. 44 ετών είχε μεταβεί στο τοπικό αστυνομικό τμήμα των Ιταλών Καραμπινιέρων και είχε αναφέρει τα περιστατικά, που είχαν προηγηθεί. Οι μετέπειτα μαρτυρίες λένε ότι οι καραμπινιέροι, διατηρούσαν εξαιρετικά καλές σχέσεις με την οικογένεια του δράστη, με αποτέλεσμα να μην κάνουν τίποτα στην κυριολεξία, οπλίζοντας έτσι για τα καλά το χέρι του δράστη.

Πώς ξεκίνησε το άγριο φονικό
Το σούρουπο της 12ης Ιουλίου οι δύο άνδρες διασταυρώθηκαν στα χωράφια. Δυστυχώς ήταν μόνοι τους. Δεν υπήρχε εκεί κανείς τους χωρίσει αυτή τη φορά, όπως τις προηγούμενες φορές στα καφενεία! Τα αίματα άναψαν πολύ γρήγορα. Τότε, ο 65 χρονος Δ. Γ. που φαίνεται ότι κρατούσε στα χέρια του ένα ρόπαλο, κατάφερε να φέρει πολλαπλά χτυπήματα στο κεφάλι του 44χρονου συγχωριανού του! Μαρτυρίες της εποχής, μιλούν για βαρβαρότητα άνευ προηγουμένου και έναν μαρτυρικό θάνατο που βρήκε ο 44χρονος.

Η οργή, η μανία και η κτηνωδία του δράστη όμως δεν έμειναν εκεί:
Λίγη ώρα αργότερα κι αφού σκοτείνιασε, σύμφωνα με όσα ισχυρίστηκε ο ίδιος ενώπιον του κακουργοδικείου της Ρόδου, μετέβη με άκρα μυστικότητα στο σπίτι του ανθρώπου που είχε δολοφονήσει λίγη ώρα νωρίτερα. Εκεί, αφού έσπασε την πόρτα, μπήκε μέσα σε αυτό και χρησιμοποιώντας μαχαίρια και μπαλτάδες αυτή τη φορά, κατακρεούργησε τη σύζυγο του 44χρονου, η οποία μάλιστα ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, και τα τέσσερα παιδιά του.

Στο ιταλικά αρχεία που διατηρούνται μέχρι σήμερα, το πιστοποιητικό θανάτου, αναφέρει:
... σφαγιάσθηκαν και βρήκαν τραγικό θάνατο εκτός από τη μητέρα και το έμβρυο που κυοφορούσε και άλλα 4 τέκνα και συγκεκριμένα:
Ο Αθανάσιος 12 ετών, ο Γιώργος 10 ετών, η Ελένη 8 ετών και η Φωτεινή 3 ετών!
Οι διηγήσεις των γεροντότερων σήμερα από το ίδιο χωριό, δίνουν ακόμα πιο τραγική διάσταση στην όλη υπόθεση:
«... ο δράστης δεν είχε εντοπίσει αμέσως και τα 4 παιδιά. Το ένα από αυτά, κατάφερε να κρυφτεί μέσα σε πυθάρι που υπήρχε πιθανόν στον αποκρέβατο του σπιτιού. Όταν, μετά τα ουρλιαχτά και το κακό που έγινε, άκουσε ησυχία, βγήκε από την κρυψώνα του και μην αντέχοντας την εικόνα της φρικαλεότητας βλέποντας σφαγμένη τη μητέρα και τα τρία αδέλφια του, άρχισε να ουρλιάζει. Ο δράστης το άκουσε και επέστρεψε ξανά πίσω καταφέρνοντας έτσι με μια μαχαιριά να το αποτελειώσει χτυπώντας το στο κεφάλι!».

Η σύλληψη, η δίκη και οι διαδόσεις
Ο δράστης δεν παραδόθηκε αμέσως στους Ιταλούς καραμπινιέρους. Τα στοιχεία των διωκτικών αρχών δείχνουν ότι χρειάστηκε να βγει απόσπασμα για να τον αναζητήσει. Εντοπίστηκε μία ή δύο ημέρες μετά. Ομολόγησε αμέσως στους αξιωματικούς της ιταλικής αστυνομίας που τον ανέκριναν ότι αυτός ήταν ο δράστης αναλαμβάνοντας όλη την ευθύνη. Απέδωσε το έγκλημα στις απειλές που δέχονταν από το θύμα και στον καθημερινό εξευτελισμό που του έκανε, βρίζοντάς τον και προκαλώντας τον στα καφενεία και στους δρόμους του χωριού.

Συγγενείς της αδικοχαμένης οικογένειας, ζήτησαν από τις ιταλικές αρχές να αποδοθεί πλήρως η δικαιοσύνη. Από την πρώτη στιγμή υποστήριξαν ότι δεν ήταν αυτός ο δράστης και ότι ο ίδιος φορτώθηκε ένα έγκλημα το οποίοι είτε είχαν διαπράξει άλλοι είτε το είχε διαπράξει μαζί με άλλους.

Το δικαστήριο της Ρόδου, στις αίθουσες του οποίου αναβίωσαν τα ανατριχιαστικά εγκλήματα και επεβλήθη η ποινή των ισοβίων στον δράστη

Η δίκη ορίστηκε παραμονή των Χριστουγέννων του 1938. Στο κακουργιοδικείο της Ρόδου, στο Δικαστικό Μέγαρο όπου και σήμερα στεγάζονται τα δικαστήρια, δεν έπεφτε καρφίτσα, καθώς σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Ροδιακής», είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες συμπατριώτες μας για να παρακολουθήσουν την πολύκροτη δίκη. Το τι έγινε και τι ειπώθηκε σε εκείνη τη δίκη δεν περιγράφεται. Η ποινή ήταν, ισόβια όπως αναμενόταν.

Τέτοιο κακό, δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στο νησί μας, ανάμεσα σε δύο οικογένειες.
«Ο απαίσιος κακούργος, ομολόγησε κυνικότατα τους φόνους, αποκλείσας οιανδήποτε συμμετοχή και αναλάβων όλην την ευθύνη ο ίδιος...» - αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα, αλλά και στη δικαστική απόφαση που επικυρώθηκε την ίδια μέρα.

Η μεγάλη βεντέτα που ξέσπασε
Στη μικρή κοινωνία τις Νότιας Ρόδου, τίποτα δεν ήταν πλέον ίδιο με πριν. Ολόκληρη η κοινωνία ήταν ανάστατη. Ο φόβος μια νέας «βεντέτας» με απρόβλεπτα αποτελέσματα κυριαρχούσε μέρα και νύχτα. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ολόκληρη η οικογένεια του δράστη, αναγκάστηκε να μετακομίσει και να φύγει από το χωριό. Μετανάστευσαν στο εξωτερικό και κανείς από τότε δεν ξέρει τι απέγιναν.

Το φρικιαστικό αυτό έγκλημα, μέχρι σήμερα δεν έχει σβήσει από τη θύμηση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής αλλά και των παλιών Ροδιτών. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το σπίτι όπου τελέσθηκε το φονικό, κανείς δεν το πλησίαζε. Μέχρι και τη δεκαετία του ‘80, το σπίτι βρισκόταν εκεί, γκρεμισμένο, αποπνέοντας για τους παλαιότερους αλλά και τους νεότερους φόβο, ανατριχίλα και δέος όταν περνούσαν από κοντά του.

Το έγκλημα αυτό, πέρασε στη λαϊκή παράδοση μάλιστα, με ένα είδος τραγουδιού - μοιρολόι, το οποίο αναφερόταν στην τραγωδία που έζησε η οικογένεια και ο τόπος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ακόμη και σήμερα που το θυμούνται.

Δεν έγινε ποτέ γνωστός ο αληθινός λόγος του μαζικού φονικού
Ο λόγος του φονικού δεν έγινε ποτέ γνωστός. Επισήμως τελέσθηκε από έναν, αλλά οι κάτοικοι επιμένουν ότι ήταν τουλάχιστον τρεις εκείνοι που επιτέθηκαν και έσπειραν τον όλεθρο αρχικά στον 44χρονο και στη συνέχεια στα παιδιά και τη σύζυγό του, χωρίς κανένα έλεος.

Όσα χρόνια κι αν πέρασαν, κανείς δεν μπορούσε να ξέρει με σιγουριά τι όπλισε το χέρι του δράστη ή των δραστών. Όσο μεγάλο κι αν ήταν το χρέος εκείνο, κανείς δεν θα έφθανε ποτέ σε τέτοια φρικαλεότητα.

Όσο κι αν ψάξει κι αν αναζητήσει κανείς στον χάρτη της εγκληματολογίας σε ολόκληρη ίσως τη χώρα (μπορεί και σε όλο τον κόσμο) τέτοιου είδους έγκλημα, δεν θα συναντήσει πουθενά. Η αγριότητα, ο τρόπος και η μανία που διαπράχθηκε και η φερόμενη ως αφορμή, δεν έχει καταγραφεί ποτέ ξανά σε καιρό ειρήνης. Μόνο σε περίοδο πολέμου, γενοκτονιών και εμφυλίων έχουν καταγραφεί αντίστοιχα εγκλήματα.

Στη Ρόδο, πάντως, ήταν το χειρότερο και ανατριχιαστικότερο έγκλημα που έγινε ποτέ τα τελευταία 100 χρόνια, τουλάχιστον. Γι’ αυτό κι οι μνήμες δεν έχουν σβήσει ακόμη μέχρι σήμερα. Και για το λόγο αυτόν επίσης παραλείφτηκαν, ονόματα δραστών και θυτών, καθώς επίσης και γεωγραφικοί προσδιορισμοί.