Η έκπληξη του «Στεριανού» Νησιώτη

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Σεραφείμ Αθανασίου
www.serathan.gr

Αγαπητή Ροδιακή. Με ξάφνιασες ευχάριστα με τα όσα για μένα, στο σημερινό σου φύλλο (2-4-2022), γράφεις αν και δεν το κρύβω πως, με αυτή την ευχάριστη πληροφορία φίλοι μου Ρόδιοι τηλεφωνικά με είχαν ενημερώσει και συνεπώς «πρόλαβαν», να πάρουν εκείνοι τα «συχαρίκια»!

Όμως, με όλη μου την καρδιά, θέλω ειλικρινά να σε ευχαριστήσω για τα τόσα πολλά χρόνια που με φιλοξενείς δημοσιεύοντας τα όποια δικά μου χαζά ή έστω ανεκτά γραπτά μου με τα οποία με φέρνεις σε επαφή με πολλούς αγαπημένους Δωδεκανήσιους φίλους μου και όχι μόνο με αυτούς αλλά και με παιδιά προσφιλών μου συναδέλφων με τους οποίους συνυπηρέτησα στην όμορφη Δωδεκάνησο και σήμερα δεν υπάρχουν στη ζωή/ εν αντιθέσει με μένα τον μαθουσάλα που με έχει ξέχασει ο Πανορμίτης της Σύμης και καλά κάνει.

Όσο μακριά μου συνεχίζει να βρίσκεται τόσο περισσότερο θα τον αγαπώ/ και με αυτή μου την επικοινωνία, δεν είναι υπερβολή αν πω πως, υπάρχουν στιγμές που κουβεντιάζοντας για κείνα τα δικά μου παλιά χρόνια ανάμεσα στους δικούς τους καλούς προγόνους και εγώ βρισκόμουνα νιώθουμε όμορφα και μάλιστα με συγκινησιακή φόρτιση «φουσκώνουν» τα στήθη μας!

Και πιο πολύ τα δικά μου στήθη φουσκώνουν μια που η κουβέντα μας στη Δωδεκάνησο περιστρέφεται και ιδιαίτερα στην πλανεύτρα Ρόδο κλείνει!

Βέβαια αυτό που εγώ νιώθω θα μπορούσε μόνο ένας Ροδίτης, που θα αγαπά τη Ρόδο, να το καταλάβει και ο οποίος Ροδίτης, για τον Α’ ή Β’ λόγο για χρόνια, έχει βρεθεί μακριά από αυτή την όμορφη πολιτεία ιδιαίτερα τα χρόνια που εγώ εκεί βρισκόμουνα!

Με αυτό που γράφω, δεν βάζω σε δεύτερη μοίρα τους κατοίκους της πόλεως Βόλου στην οποία ζω και ευχάριστα κατοικώ αλλά, πώς να το κάνουμε, Ρόδος είναι αυτή και εκείνα τα παλιά δικά μου χρόνια που ανάμεσά σας έζησα και πολλούς δικούς σας καλούς προγόνους γνώρισα, δεν ξεχνιούνται εύκολα!

Φίλη μου Ροδιακή, θέλω μέσω του δικού σου εντύπου να ευχαριστήσω τον Δήμαρχό σας κ. Αντώνη Καμπουράκη, τον Αντιδήμαρχο κ. Θανάση Στάμο, αλλά και όλα τα μέλη του Δημοτικού σας συμβουλίου (πλειοψηφίας και μειοψηφίας) επειδή ομόφωνα,όπως μαθαίνω, δέχτηκαν να μου απονείμουν αυτή την τιμητική διάκριση του Επιτίμου Δημότη της πόλεώς σας. Και θα μου επιτρέψεις να συμπληρώσω κάτι επειδή- αν δεν το γράψω, μπορεί και να «σκάσω»!

Σε μένα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα: Το λέω αυτό επειδή νιώθω τόσο Ροδίτης όσο νιώθετε και εσείς όλοι που είστε γέννημα θρέμμα αυτής της όμορφης νήσου και αυτό το γνωρίζουν οι εδώ στο Βόλο φίλοι μου και όταν με βλέπουν και πριν φτάσω κοντά τους με «κακότητα» επειδή ζηλεύουν γιατί δεν είναι και αυτοί Ροδίτες «μουρμουρίζουν»: «Έρχεται ο Ροδίτης» και εγώ, όταν τους ακούω, καμαρώνω περισσότερο!

Όμως, πέρα από το τι εγώ νιώθω μέσα μου για την αγαπημένη μου Ρόδο πρέπει να ομολογήσω ότι είναι μεγάλη η τιμή που για μένα από το Δημοτικό σας Συμβούλιο πάρθηκε και, όπως και εσύ έγραψες, εντός των προσεχών ημερών πρόκειται και επίσημα να μου απονεμηθεί αυτή η εξαιρετική τιμή του επιτίμου σας Δημότη.

Αγαπητή μου φίλη, νοιώθω ορφανός. Είμαι ο τελευταίος επιζών των κάπου 600 συναδέλφων μου με τους οποίους πρώτοι πατήσαμε τα Άγια Χώματα της μαρτυρικής Δωδεκανήσου στις 31 Μαρτίου 1947 και προ αυτής της ημερομηνίας.

Γι’ αυτό και εγώ νοερά αυτή την τιμή την μοιράζομαι με όλους εκείνους τους συναδέλφους οι οποίοι πολλοί εξ αυτών, μπορώ να πω περισσότερο από μένα, αγάπησαν το Δωδεκανησιακό Σύμπλεγμα στο οποίο η πλανεύτρα Ρόδος κατέχει την πρωτοκαθεδρία!

Είμαι βέβαιος πως με αυτό το αγκάλιασμα τέτοιας τιμής οι ψυχές των συναδέλφων μου ήρεμες και χαρούμενες συνεχώς θα περιφέρονται στον ελεύθερο πλέον αέρα της Δωδεκανησιακής γης!

Χίλια λοιπόν ευχαριστώ στο Ροδιακό λαό για την τιμή που στο πρόσωπό μου έκανε.

Και το λέω αυτό επειδή οι εκπρόσωποί του στο Δήμο της Ρόδου παμψηφεί υπέρ αυτής της εξαιρετικής για μένα τιμής, ψήφισαν! Να είστε όλοι σας καλά και να πάρετε στο διπλάσιο τα δικά μου χρόνια ζωής!