Ποιος είπε ότι οι... «Άγριες Μέλισσες» τελείωσαν;

Μιχάλης Μαστής

Από τις καλύτερες ίσως ελληνικές σειρές που καθήλωσαν εκατομμύρια Έλληνες τα τελευταία τρία χρόνια μπροστά στις τηλεοράσεις τους, ήταν αυτή των «Άγριων Μελισσών» στον ΑΝΤ1.

Αν εξαιρέσει κανείς τα μίση και τα πάθη (που και αυτά μέρος της κοινωνίας μας ήταν και είναι) η σειρά αυτή, δίδαξε όλα όσα εδώ και δεκαετίες βιώνει αυτός ο τόπος.

Κι αυτά, δεν είναι άλλα, από τη λειτουργία καθεστώτων και καθεστωτικών, που με διάφορες μορφές, έχουμε συναντήσει όλοι στη ζωή μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, θέσης, μόρφωσης και τόπου διαμονής.

Είναι οι «Δούκες» της κοινωνίας μας που θέλουν να υποτάξουν όλους τους υπόλοιπους. Είναι οι «Ακίλες Μεγαρίτες» και τα τσιράκια τους. Παρακρατικά και μη.

Είναι ο Ντούνιας που περιφέρεται και εκτελεί τις εντολές των ανωτέρων και ημετέρων.

Είναι οι Μελέτηδες και οι λοιποί που τους υπηρετούν ως πιστά τσομπανόσκυλα μέχρι που να τους χαρτζιλικώνουν και να τους μπουκώνουν βέβαια.

Κι είναι και οι... κυρ Παντελήδες, οι διαχρονικοί αυτοί τύποι, που έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα να τάσσονται με το εκάστοτε καθεστώς και να πορεύονται τακτοποιώντας παιδιά, σκυλιά, εγγόνια και δισέγγονα σε θέσεις και θεσούλες καθώς επίσης και την κοιλίτσα τους.

Αν αποδομήσει και αναλύσει κανείς την πολιτική και κοινωνική ζωή αυτής της χώρας, τα τελευταία 50 χρόνια, θα διαπιστώσει ότι οι «Άγριες Μέλισσες» είναι το πιο διαχρονικό σίριαλ, το οποίο δυστυχώς δεν περιορίζεται μόνο στη μικρή μας οθόνη.

Γεμάτος είναι ο κόσμος μας από δαύτους.

Για κακή τους τύχη όμως, υπάρχουν πάντα γύρω και τριγύρω τους άνθρωποι με τσαγανό και δύναμη, που όσο και να τους χλευάζουν, όσο και να μην τους υπολογίζουν έρχεται κάποτε η στιγμή που μπορούν να γκρεμίσουν αυτοκρατορίες και καθεστώτα τέτοια που κάποτε έμοιαζαν ακλόνητα. Με πάταγο μάλιστα.

Γεμάτος είναι ο κόσμος από Σταμίρενες, από έντιμους ενωμοτάρχες όπως ο Προύσαλης, από Ορφανίδηδες, από Λάμπρους, από παπα-Γρηγόρηδες κι από νέα παιδιά που βράζει το αίμα τους και ανά πάσα στιγμή μπορούν να φέρουν τούμπα τον κόσμο όλο.

Ένα Διαφάνι είναι ο κόσμος μας ολάκερος!

Για τους πιο υποψιασμένους, η υπόθεση της παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, ενός αρχηγού κόμματος, ήταν απλά ένα λάθος που τους... ξέφυγε.

Κι αν νομίζει κανείς ότι η περίπτωσή του ήταν η μοναδική, τότε απλά σε άλλο κόσμο ζει κι όχι στον δικό μας.

Όσο στη χώρα αυτή θα υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες που με «εντολές» - τάχα εισαγγελέων, θα κλειδώνουν και θα κατασκοπεύουν βουλευτές, δημοσιογράφους, πολίτες και όποιον άλλο βάλει ο νους τους, τόσο δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα και σε κανένα επίπεδο.

Η τιμωρία των πραγματικών δραστών, θα πρέπει να είναι παραδειγματική και δημόσια. Θα είναι όμως;