Έλλειμμα δημοκρατίας

Φίλιππος Ζάχαρης

Σε τούτο το τοπίο που βαδίζουμε σήμερα, οι ελπίδες για ανασύσταση της δημοκρατίας παραμένει στην καλύτερη περίπτωση ουτοπία.

Και αλήθεια, αν το καλοσκεφθεί κανείς, για ποια ανασύσταση μιλάμε κατουσίαν; Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στη χώρα μας θα διαπιστώσουμε πληθώρα σκανδάλων αναφορικά με τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις, θα συναντήσουμε ελεεινούς παλικαρισμούς του τύπου «μολών λαβέ» στα ελληνοτουρκικά τις δεκαετίες ΄80 και ΄90 και όλα αυτά την στιγμή που τις περισσότερες φορές και οι υποκλοπές αλλά και οι επαναλαμβανόμενες εντάσεις στο Αιγαίο εξυπηρετούσαν προεκλογικούς σκοπούς.

Ποιος πιστεύει άραγε ότι οι προκλητικές δηλώσεις των Τούρκων δεν γίνονται προς λαϊκή κατανάλωση στη γείτονα χώρα, τη στιγμή που η θέση του Ερντογάν παραείναι δύσκολη εδώ και καιρό, από την απόπειρα πραξικοπήματος και μετά; Γνωστά αυτά που συμβαίνουν, χωρίς βέβαια να αποκλείεται κάποια στιγμή και ένα θερμό επεισόδιο, έτσι για να μην πάνε οι απειλές στον βρόντο.

Ενώ όμως συμβαίνουν όλα αυτά, η δημοκρατία πλήττεται στο εσωτερικό της χώρας μας. Και αυτό που λέω δεν έχει να κάνει τόσο με τους λεονταρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με την επαμφοτερίζουσα πολιτική της κυβέρνησης.

Έχει να κάνει με το έλλειμμα αντίστασης, τη χρεωκοπημένη και εν πολλοίς ξεπουλημένη αριστερά, όσο και με την αδιάλλακτη στάση Μητσοτάκη που επί κυβέρνησής του δημιουργήθηκε ακόμα και Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Οι πολίτες λοιπόν πρέπει να αντικρίσουν κατάματα την αλήθεια, πως δημοκρατία δεν υπάρχει και αυτό στη χώρα που την γέννησε. Μόνο τότε θα νοιώσουν το έλλειμμα σε όλες τις διαστάσεις.

Από το να σκεφθούν όμως οι πολίτες και να το νοιώσουν μέχρι το να πράξουν καταλλήλως , υπάρχει μεγάλη απόσταση. Οι Έλληνες έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν, αυτό είναι το πιο βασικό απ΄όλα. Οι Έλληνες ήταν αυτοί που πριμοδότησαν τη Χρυσή Αυγή, αυτοί που αβαντάρουν τα ακροδεξιά μορφώματα, αυτοί είναι οι σημερινοί αριστεροί που ταυτίζονται με την ακροδεξιά σε ό,τι αφορά τον δικτάτορα Πούτιν. Και επειδή η ιστορία δεν έχει τελειωμό, δείτε τι έγινε στην Σουηδία, τι κινδυνεύει να γίνει στη Γαλλία, την Ιταλία και αλλού ως προς την ακροδεξιά λαίλαπα.

Η χώρα όμως – και για να το πούμε καλύτερα – η Αθήνα που γέννησε την άμεση δημοκρατία και έδωσε παντού τα φώτα της, αυτός ο τόπος τείνει να αμαυρωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από την στιγμή που οι διάφοροι πολιτικάντηδες δεξιάς και αριστεράς ανταγωνίζονται για το ποιος θα κάνει την μεγαλύτερη γκάφα.

Η δημοκρατία έχει τελειώσει από χιλιάδες χρόνια – η πραγματική δημοκρατία. Αυτό που υπάρχει δεν είναι παρά μία τραγελαφική εκπροσώπηση των πολιτών που δεν εμπλέκονται ενεργά σε καμία απόφαση που τους αφορά. Η ανασύσταση για την οποία αναφέρομαι, σχετίζεται περισσότερο με την απαίτηση της μόρφωσης και την κατάκτηση της παιδείας.

Με μικρά αλλά σταθερά βήματα μπορεί και ο τελευταίος πολίτης να μάθει τι ήταν η Ηλιαία, η Εκκλησία του δήμου, η γραφή παρανόμων, ο εξοστρακισμός και το περιεχόμενο των διδασκαλιών του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, παρά το γεγονός ότι κάποιες από αυτές στρέφονταν και κατά της ίδιας της δημοκρατίας, αλλά που αυτή τις περιέβαλλε με σεβασμό.

Με τον καιρό, οι Έλληνες πολίτες θα μπορούσαν να αγαπήσουν τις βιβλιοθήκες και τα βιβλιοπωλεία όπως στη Φινλανδία και αλλού, να αρχίσουν να διαβάζουν και να μην ασχολούνται με τις σαχλαμάρες του κάθε Ερντογάν, ή τις κάθε είδους παρακολουθήσεις και υποκλοπές, λες και κρίνεται το μέλλον της Ελλάδας αν παρακολουθήθηκε ο Ανδρουλάκης.

Η Ελλάδα είναι ο παρίας της Ευρώπης και υφίσταται ως όνομα μόνο και μόνο γιατί δίδαξε πριν χιλιάδες χρόνια πολιτισμό. Τον πολιτισμό αυτόν τον πήρε η Ευρώπη ή αν θέλετε τον συνέχισε, ενώ εμείς μείναμε πολλά χρόνια πίσω και δικαιολογία δεν είναι η τουρκοκρατία.

Το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δεν προβάλλει την ουσία της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας – το ίδιο το πολίτευμα - παρά μόνον τα αξιοθέατα, δείχνει το μέγεθος του δημοκρατικού ελλείμματος αλλά πάνω απ΄όλα την εμμονή στην αμάθεια. Για ποια ανασύσταση λοιπόν μιλούμε, θα αναρωτηθεί κανείς. Το σίγουρο είναι ότι όπως όλα ξεκίνησαν από τους πολίτες, με αυτούς πρέπει να ολοκληρωθούν.

Ο δε Επιτάφιος του Περικλέους πρέπει και πάλι να διαβαστεί προσεκτικά αν θέλουμε να νοιώσουμε την έννοια της πραγματικής Δημοκρατίας. Και ας ειρωνεύονται κάποιοι την δημοκρατία αυτή. Οι ίδιοι που δοξάζουν το σημερινό πολιτευτικό κατάντημα ασχολούμενοι με τον Ερντογάν και τα έργα και ημέρες της ΕΥΠ.