Σβήνουν τα φώτα

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

Για όλα, ο καπιταλισμός έχει τις πρόχειρες λύσεις, δεν έχουμε ενέργεια, καύσιμα, αέριο, πετρέλαιο, σβήνουμε τα φώτα, κλείνουμε τα κλιματιστικά, αποφεύγουμε τις μετακινήσεις και για τη θέρμανση τον χειμώνα αγοράζουμε «ξυλόσομπες».

Καμιά μετάνοια, καμιά συγγνώμη για την κατάσταση που μας έχουν οδηγήσει.
Το διπλό κόστος, της πτώσης της ποιότητας ζωής των πολιτών και την οικονομική επιβάρυνση, τα μετέφεραν στις πλάτες του απλού κόσμου χωρίς αναστολές και χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Σε περιόδους κρίσεων, κάποιοι υπέρ συσσωρεύουν πλούτη και κάποιοι άλλοι, οι περισσότεροι, αγγίζουν τα όρια της φτώχειας.

Παραγωγοί και πάροχοι Ηλεκτρικής Ενέργειας προστατεύονται ασύστολα, χωρίς αιδώ από κυβερνήσεις, υπαλλήλους των μεγάλων Διεθνών συμφερόντων, εις βάρος των απλών καταναλωτών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μοιράζει επιδόματα για την κάλυψη δήθεν του ενεργειακού κόστους, τα οποία από την πίσω πόρτα οδηγούνται στις τσέπες παρόχων και παραγωγών.

Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποφάσισαν την κρατικοποίηση ή εθνικοποίηση των εργοστασίων παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας, ούτως ώστε να έχουν την ευχέρεια άσκησης μιας διαφορετικής πολιτικής, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που εμφανίστηκαν.

Ο πιο εμμονικός μονεταριστής πολιτικός-πρωθυπουργός, ο κ. Μητσοτάκης, στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, προστατεύει τους παρόχους και τους εκμεταλλευτές της κρίσης, εις βάρος του Κοινωνικού Συνόλου.

Οι πατρόνες του, οι Γερμανοί, προχώρησαν στην Εθνικοποίηση παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας, αυτοί είναι που έστησαν και οργάνωσαν την απόλυτη εξάρτηση της Ευρώπης από τα ορυκτά καύσιμα της Ρωσίας, κατάφεραν με αυτόν τον τρόπο και εκτόξευσαν τις δικές τους παραγωγικές δυνατότητες και εκμεταλλεύτηκαν αισχρά, τις παραγόμενες υπεραξίες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο.

Με αυτά που από εκείνα τα χρόνια θησαύρισαν, κλείνουν συμφωνίες τώρα με τις χώρες του Κόλπου για ING και άλλα καύσιμα. Πρώτα η Γερμανία.

Στα χρόνια των μνημονίων από τον φόβο μην τυχόν και χάσουμε τον παράδεισο της Ε.Ε., δεχθήκαμε όλες τις παράλογες απαιτήσεις των Γερμανών, παραχωρήσαμε στο όνομα των δήθεν των μεταρρυθμίσεων και την ηλίθια άποψη να μοιάσουμε στους Ευρωπαίους, όλους τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους, λιμάνια, αεροδρόμια, τηλέφωνα, ηλεκτρισμό, δημόσια περιουσία, όλα τα δημόσια αγαθά.

Τι απομένει και ποια εργαλεία έχει στα χέρια της μια κυβέρνηση, για την άσκηση πράγματι εθνικής πολιτικής προς όφελος των πολιτών της;
Στόχος των Γερμανών δεν ήταν η διάσωση της χώρας (αυτό πια σαν ανέκδοτο ακούγεται), αλλά η οικονομική της υποδούλωση.

Μετά από τα τόσα και τόσα που συνέβησαν, μετά τον Γολγοθά που μας ανάγκασαν να ανέβουμε, το δημόσιο χρέος αντί να μειώνεται, αυξάνεται.
Το κόστος του «καλαθιού της νοικοκυράς» τραβά τη δική του ανηφόρα, η ανημπόρια αντιμετώπισης του κόστους, οδηγεί στη λύση του μισογεμάτου καλαθιού και στη στέρηση βασικών αγαθών.

Όταν στο «στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια», δεν χρειάζεται καμιά επεξήγηση, ποιοι είναι τα βουβάλια και ποιοί είναι τα βατράχια.
Στον πόλεμο για τη δημιουργία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, τα θύματα είναι ο απλός κόσμος όπου Γης.

Ο πραγματικός στόχος του πολέμου δια αντιπροσώπων, μέχρι στιγμής, δεν είναι «οι εδαφικές διεκδικήσεις», αλλά πιο οικονομικό σύστημα θα επικρατήσει, είναι από την μια μεριά, η προσπάθεια κατάργησης της «μονοκρατορίας του δολαρίου, της Αμερικής» και από τη άλλη η δημιουργία ενός «διπολικού η πολυπολικού» οικονομικού συστήματος.

Η Ευρώπη σύρθηκε σε αυτόν τον πόλεμο, σαν κομπάρσος και παλιάτσος και δεν έστησε το Ηθικό της ανάστημα για την αποτροπή των εξελίξεων.
Αντί να επιλέξει τον ρόλο του προστάτη της ειρήνης και του διαμεσολαβητή ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών, έγινε μέρος του προβλήματος και οι κάτοικοί της «θα σβήνουν τα φώτα και θα ανάβουν ξυλόσομπες», πληρώνοντας το κόστος των επιλογών των άβουλων και μικρών Ευρωπαίων πολιτικών.

Το μέλλον της Ευρώπης ήταν που ήταν δυσοίωνο, τώρα έχει γίνει σκοτεινό, οι πολιτικές εξελίξεις στις Ευρωπαϊκές χώρες δεν δείχνουν τίποτα άλλο, παρά μόνο αμφισβήτηση και άρνηση για τις δυνατότητές της.
Δεν φταίει ο Πούτιν και ο πόλεμος, για το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι Πολίτες έπαψαν να την εμπιστεύονται, οι πολιτικές που ασκήθηκαν, είναι υπεύθυνες και όλοι οι τραπεζοκαρεκλοκένταυροι που τη διοικούν.

Στόχος τους ήταν με διάφορες μεθόδους, υποταγή των πολιτών και η διαμόρφωσή τους σε καταναλωτικά πρότυπα της αρεσκείας τους.
Η μη κατάκτηση του στόχου, τους αναγκάζει να πάρουν στα χέρια το όπλο του φόβου, το όπλο του θανάτου, της ανέχειας, των καταστροφών.

Στρουθοκαμηλίζουν και αναρωτιούνται δήθεν, γιατί οι πολίτες εκλογικά επιλέγουν ακροδεξιούς σχηματισμούς. Είναι η πιο ήπια αντίδραση που θα ζήσουμε, τα χειρότερα έρχονται.