Σταύρος Κάνιας: φοιτητής, οργανοπαίκτης, τραγουδιστής, ψάλτης!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Σταύρος Κάνιας, στα 22 του χρόνια τα κάνει όλα καλά

Συνέντευξη στη
Ροδούλα Λουλουδάκη

Μόλις 22 ετών και κάνει τόσα πολλά, τόσο καλά! Και έχει αγωγή και ήθος, είναι ακούραστος και χαμογελά.

Ο Σταύρος Κάνιας, μοναχοπαίδι του πατέρα Νεκτάριου της ενορίας των Αγίων Αναργύρων, ήρθε στη συνάντησή μας και μου πρόσφερε ένα κουτί σοκολατάκια, απ΄ τα καλύτερα! Ασυνήθιστη κίνηση! Ένα-δυο χρόνια πριν, όταν τον ξεχώρισα να παίζει κανονάκι στη σκηνή, δεν ήταν ίσως έτοιμος να μιλήσει για τον εαυτό του.

Τώρα που είναι στο πτυχίο του Πολυτεχνείου Πατρών στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών, που παίζει κανονάκι και τραγουδά μικρασιατικό ρεπερτόριο και δωδεκανησιακό, που ψέλνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία των Απολλώνων, διανύοντας τόσα χιλιόμετρα για να πάει πρωί-πρωί, ένα πρόγραμμα τόσο γεμάτο και μια ζωή με πρόβες και ενδιαφέροντα, το μέλημά του στην κουβέντα μας είναι να μην ξεχάσει να πει για τους ανθρώπους που πέρασαν δίπλα του και ο καθένας άφησε το στίγμα του!

«Ο πατέρας μου, είναι ιερέας στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων πόλεως Ρόδου, κι η μητέρα μου διδάσκει Αγγλικά, μου λέει. Φοίτησα στο 15ο Δημοτικό Σχολείο όπου είχαμε μία καταπληκτική μουσικό τη Ρένα Σταθά. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική και στις δύο τελευταίες τάξεις είχαμε μία άλλη φανταστική κυρία, την Ελένη Γιαννά που μας βοήθησε να φτιάξουμε την πρώτη μας ορχήστρα. Την είπαμε «Ταξιδευτές του πενταγράμμου», τότε. Εγώ με το κανονάκι, δύο σαντούρια, ένα φλάουτο, ήταν ωραίο το σχήμα μας. Φοίτησα στο Μουσικό Σχολείο για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, ξεκινώντας με υποδιευθυντή τον Θεολόγο Χρήστο».

Πάντα την αγαπούσες τη μουσική;
Οι γονείς μου ήθελαν από μικρή ηλικία να με βάλουν στη μουσική. Στα πέντε μου ξεκίνησα πιάνο, και μετά βυζαντινή μουσική με τον Παντελή Αναστασόπουλο. Εκεί γνώρισα το κανονάκι. Έπαιζε εκείνος στο κανονάκι τις ασκήσεις και τους ύμνους που μαθαίναμε, κι εγώ ερωτεύτηκα το κανονάκι που έπαιζε.

Με τους καλλιτέχνες Χρήστο Τσιαμούλη, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Σωκράτη Σινόπουλο (2016)

Στη Στ’ Δημοτικού ξεκίνησα μαθήματα στο κανονάκι με τον Ηλία Μαντικό, τότε που εκείνος βρισκόταν στη Ρόδο και τελείωνε το Λύκειο. Έφυγε να σπουδάσει, κάναμε μαθήματα εξ αποστάσεως όποτε μπορούσε. Ο δάσκαλος, μας τιμάει και μόνο που υπάρχει. Τώρα κάνει τις περιοδείες του με τον Γιώργο Νταλάρα. Αξίζει πάρα πολλά, είναι από τους ανθρώπους που μελετάει αυστηρά, που θέλει να φτάνει στην τελειότητα πάντα. Ως δάσκαλος ενέπνεε πάντα αυτόν που ήταν δίπλα του. Τον υπεραγαπώ και τον ευχαριστώ για όλα.

Τον δάσκαλο τον αγαπάμε! Είναι πραγματικά σημαντικός. Εσύ όμως γιατί κανονάκι, γιατί ένα όργανο τόσο πολύπλοκο, στα δικά μας μάτια;
Και μόνο η εικόνα του συναρπάζει ένα μικρό παιδί. Έχει πολλές χορδές, έχει τα μανταλάκια του… Μελέτη θέλει, υπομονή, επιμονή. Δεν μπορώ να πω ότι εγώ μελετούσα πολύ, φρόντιζα όμως να μπαίνω σε συνθήκες που επέβαλαν τη μελέτη.

Με το Μουσικό Σχολείο Ρόδου στην πόλη Landsberg am Lech στο Μόναχο της Γερμανίας κατά τη διάρκεια προγράμματος ανταλλαγής μαθητών (2017)

Με πατέρα ιερέα, θα βρισκόσουν συνεχώς σε ανάλογο κλίμα!
Στις εκκλησίες πήγαινα από παιδί, είχα αυτά τ΄ ακούσματα και τα βιώματα, αλλά δεν ήμασταν μία βαριά, θρησκόληπτη οικογένεια. Ο πατέρας μου, είναι ένας άνθρωπος που συνέχεια επιμορφώνεται. Τώρα είναι στο δεύτερο μεταπτυχιακό του, στην ψυχική υγεία. Είναι υπεύθυνος της Σχολής Γονέων και προσπαθεί πέραν των καθηκόντων του των θρησκευτικών, να έρχεται κοντά στον σύγχρονο άνθρωπο.

Έτσι προέκυψε και για εσένα η ψαλτική;
Έχω πάρει δίπλωμα βυζαντινής μουσικής, με δάσκαλο τον Λευτέρη Καστρουνή, είμαι ψάλτης και στη Ρόδο και στην Πάτρα. Ψάλλω κάθε Κυριακή. Όσο βρίσκομαι στη Ρόδο, πάω στ΄ Απόλλωνα κάθε Κυριακή, είναι η εκδρομούλα μου, μ’ έχουν αγκαλιάσει εκεί οι άνθρωποι και ο πάτερ Ηλίας, ειδικά εδώ και τρία χρόνια. Πολλή αγάπη, μερακλήδες εκεί οι άνθρωποι, εκτιμάνε μουσικά αυτό που θα τους δώσεις.

Είσαι και φοιτητής!
Φοιτητής στο Πολυτεχνείο Πατρών, στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών. Μπαίνω στο πέμπτο έτος, κι έχω πάρει κατεύθυνση Υπολογιστών. Ασχολούμαι με τον προγραμματισμό και την τεχνητή νοημοσύνη, έχω ξεκινήσει τη διπλωματική μου, λίγα μαθήματα μένουν και πρώτα ο Θεός θα τη βγάλω στην ώρα μου τη Σχολή. Λόγω των τριών τελευταίων παραστάσεων που έχω στη Ρόδο, έμεινα μία εβδομάδα παραπάνω αν και ξεκίνησαν τα μαθήματα. Δεν έχω εργαστήρια αυτό το εξάμηνο.

Στο αναλόγιο του ιερού ναού Τιμίου Σταυρού Απολλώνων Ρόδου (2020)

Κάνεις πολλά και τα κάνεις όλα καλά. Πώς γίνεται;
Αυτό ήταν και απαίτηση των δικών μου, να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου σε όλα, κι ό,τι μπορώ να μην τ’ αφήνω. Από μικρός μ’ άρεσε η Φυσική, τα Μαθηματικά... Δεν ήθελα να παίζω κανονάκι επειδή πρέπει, να τραγουδάω επειδή πρέπει, για να ζω απ’ αυτό. Ήθελα να το κάνω επειδή τ’ αγαπάω. Και θεώρησα ότι για δουλειά έπρεπε να έχω κάτι άλλο. Στόχος μου είναι να κατασταλάξω στη Ρόδο, κάποια στιγμή. Την έχω αγαπήσει πολύ τη Ρόδο, κι όταν έφυγα να πάω στην Πάτρα, τον τόπο μου τον εκτίμησα ακόμα περισσότερο.

Μία εβδομάδα πριν φύγει πάλι για τις σπουδές του, έχει δύο βραδιές στην Τάφρο μπροστά στο κοινό της Ρόδου, (χθες και σήμερα). Τον ρωτώ να μου πει λίγους στίχους απ’ αυτούς που ο ίδιος τραγουδά και του αρέσουν πιο πολύ. Πάντα αναρωτιέμαι σε ποιον από αυτούς βάζει την περισσότερη ψυχή, ο καλλιτέχνης:
«Ουρανός κι αν σκοτεινιάσει,
τ’ άστρα θα μου φέγγουνε
και τα δυο σου μαύρα μάτια
θα με συνοδεύουνε.
Κάνε τόπο να σε βλέπω,
την ημέρα μια φορά,
για να παίρνει ο νους μου αέρα
κι η καρδιά παρηγοριά».