Σύμβαση για βελτίωση της κινητικότητας των ατόμων με αναπηρία στη Ρόδο

Rodiaki NewsRoom

Ομόφωνα ενέκρινε το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου κατά την τελευταία συνεδρίασή του τη σύναψη Προγραμματικής Σύμβασης ανάμεσα στην περιφέρεια, τον δήμο Ρόδου και την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση «Ασκληπειάδες» για την υλοποίηση της πράξης «Βελτίωση της κινητικότητας και προσβασιμότητας των ΑμεΑ που διαβιούν στον δήμο Ρόδου».

Η προγραμματική σύμβαση έχει ως κεντρικό σκοπό τη βελτίωση της κινητικότητας των Ατόμων με Αναπηρία, που διαβιούν στον δήμο Ρόδου.

Η αντιπεριφερειάρχης Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικής Μέριμνας, υπεύθυνη των Κοινωνικών Παντοπωλείων στα Δωδεκάνησα Χαρούλα Γιασιράνη, αναφορικά με την απόφαση του σώματος υπογράμμισε τα εξής:

«Η αξιοπρεπής διαβίωση και η βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών μας με αναπηρία, είναι υποχρέωση κάθε πολιτισμένης και κοινωνικά ευαίσθητης πολιτείας.

Πήραμε την πρωτοβουλία να παρέχουμε δωρεάν μετακίνηση στους συμπολίτες μας ΑμεΑ, για να εξασφαλίσουμε την προσβασιμότητά τους σε γιατρούς, φυσικοθεραπείες, εκπαίδευση, επιμόρφωση, αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες ανεμπόδιστα !

Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για ίσες ευκαιρίες. Έμπρακτα».

Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία περιλαμβάνει 6 πυλώνες και 30 συγκεκριμένες δράσεις και ένας από τους βασικούς του στόχους είναι η Σύσταση Εθνικής Αρχής Προσβασιμότητας, που, μεταξύ άλλων στοχεύει στην προαγωγή της άσκησης του θεμελιώδους δικαιώματος της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Καθίσταται λοιπόν αναγκαία η ανάληψη πρωτοβουλιών και σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που θα υιοθετούν πολιτικές για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως αυτές διακηρύσσονται στις θεματικές συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου της Ευρώπης και που θα έχουν ως σκοπό τη διασφάλιση για τα άτομα με αναπηρία, ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης και συμμετοχής στην κοινωνική ζωή.

Το Σχέδιο Δράσης βελτίωσης της κινητικότητας των ατόμων με αναπηρία, περιλαμβάνει την οργάνωση και την παροχή υπηρεσιών μετακίνησης σε ΑμεΑ, που κατοικούν στον δήμο Ρόδου καθώς και παροχή εξοπλισμού, που μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της κινητικότητας και προσβασιμότητας των ΑμεΑ σε φορείς, υπηρεσίες και δραστηριότητες, ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας.

Άμεσα ωφελούμενοι του Σχεδίου Δράσης ορίζονται όλοι οι διαμένοντες στον δήμο Ρόδου, οι οποίοι έχουν πιστοποιηθεί από Δημόσια Αρχή ως άτομα με αναπηρία.

Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται σε 120.000 ευρώ και η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου θα χρηματοδοτήσει το έργο, από ιδίους πόρους, με το ποσό των 30.000 ευρώ

Στον δήμο Ρόδου, με βάση τα στοιχεία του Συλλόγου Ατόμων με Αναπηρία, κατοικούν περίπου 2.300 άτομα με αναπηρία, με ποσοστό πάνω από 50%.

Από το σύνολο αυτό, τα άτομα με αναπηρία, που έχουν βαριά αναπηρία (άνω του 67%), αναλύονται ως εξής:
• Ακρωτηριασμένοι= 43 άτομα
• Σύνδρομο DOWN = 8
• Κινητικά προβλήματα (γενικά) = 376
• Μεταμοσχευμένοι = 11
• Νεφροπαθείς = 86
• Παραπληγία-Τετραπληγία =208
• Τυφλοί- προβλήματα όρασης = 108
• Σκλήρυνση κατά πλάκας= 21

Να σημειωθεί ότι, δεν συμπεριλαμβάνονται οι καρκινοπαθείς και οι καρδιοπαθείς, οι οποίοι, κατ' εκτίμηση του Συλλόγου Ατόμων με Αναπηρία, υπολογίζονται σε περισσότερα από 500 άτομα.

Οι ανάγκες των ΑμεΑ, που διαβιούν στη Ρόδο δεν διαφέρουν από αυτές των κατοίκων άλλων περιοχών της Επικράτειας αλλά αναφορικά με την κινητικότητα και την προσβασιμότητά τους σε προϊόντα, υπηρεσίες ή/και δράσεις, που αφορούν τη σωματική και ψυχική υγεία, υπάρχουν ορισμένες αντικειμενικές δυσκολίες.

Οι δυσκολίες αυτές είναι:
Η απόσταση μεταξύ της πόλης της Ρόδου, όπου είναι συγκεντρωμένοι όλοι οι φορείς και οι υπηρεσίες, από τα Δημοτικά Διαμερίσματα και τα χωριά του δήμου Ρόδου, όπου άτομα με αναπηρία βρίσκονται μόνιμα εγκατεστημένα, δυσχεραίνει την άμεση πρόσβαση σε αυτές.

Η έλλειψη μέσων μεταφοράς, ειδικά διαμορφωμένων σύμφωνα με τις προδιαγραφές μεταφοράς ΑμεΑ.

Η έλλειψη οικογενειακού περιβάλλοντος ή κάποιου ατόμου που έχει τον ρόλο του φροντιστή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν αποκλείεται να υπάρχει οικογενειακό περιβάλλον, αλλά να μην είναι υποστηρικτικό.

Τέλος, οι διαμορφωμένες κοινωνικές αντιλήψεις σχετικά με την αναπηρία και τον τρόπο που αξιολογούνται οι ανάγκες του ΑμεΑ και της οικογένειάς του, δεν συμβάλλουν στην εξάλειψη του στιγματισμού και στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού τους.