Γ. Πισσάκας: Η Ρόδος πρέπει να αποκτήσει ακτινοθεραπευτικό κέντρο

Γ. Πισσάκας: Η Ρόδος πρέπει να αποκτήσει ακτινοθεραπευτικό κέντρο

Γ. Πισσάκας: Η Ρόδος πρέπει να αποκτήσει ακτινοθεραπευτικό κέντρο

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 2448 ΦΟΡΕΣ

Του Γιώργου Πισσάκα*

Ακτινοθεραπευτή ογκολόγου συντονιστή δ/ντή Ακτινοθεραπευτικού Ογκολογικού Τμήματος Νοσ. Αλεξάνδρα, πρώην προέδρου Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας

Η Ακτινοθεραπευτική Ογκολογία είναι μια ραγδαία εξελισσόμενη ιατρική ειδικότητα στον χώρο της Ογκολογίας. Συνδέεται στενότατα με τις εξελίξεις στον χώρο της τεχνολογίας και των αντινεοπλασματικών φαρμάκων.

Μαζί με την Παθολογική και τη Χειρουργική Ογκολογία αποτελούν τους τρεις βασικούς θεραπευτικούς πυλώνες στον αγώνα κατά του καρκίνου.

Η άριστη συνεργασία και των τριών εξασφαλίζει την όσο το δυνατόν καλύτερη έκβαση για κάθε ασθενή.

Αυτή στην ουσία είναι και η συμβολή του ογκολογικού συμβουλίου, που θα πρέπει να γίνεται για κάθε ασθενή, που βρίσκεται αντιμέτωπος με τον καρκίνο. Όμως, παρότι είναι είναι θεσμοθετημένο σε μεγάλο βαθμό, παραμένει «κενό γράμμα».

Ο καρκίνος, σήμερα, αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο ιώνται.

Η ακτινοθεραπεία μόνη ή σε συνδυασμό και με τις άλλες μεθόδους συμβάλλει στο 40% αυτών των ιάσεων ενώ περίπου το 60% των ασθενών κάποια στιγμή στην πορεία της νόσου θα την χρειαστούν.

Με βάση τα διεθνή δεδομένα, στην Ελλάδα κάθε χρόνο θα πρέπει να υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία τουλάχιστον 30 χιλιάδες ασθενείς. Παρόλα αυτά δεν υπάρχουν δεδομένα, αφού ο ΕΟΠΥΥ αρνείται να δώσει τον ακριβή αριθμό των ασθενών.

Η Ακτινοθεραπεία έχει ρόλο σχεδόν σε όλες τα περιστατικά, που δεν αρκεί από μόνη της η χειρουργική αφαίρεση ενός κακοήθους όγκου. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που αρκεί μόνο η ακτινοθεραπεία για την ίαση ή ο συνδυασμός της με τη χημειοθεραπεία.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι της ακτινοθεραπείας είναι ότι μπορεί να κάνει λιγότερο ακρωτηριαστική μια χειρουργική επέμβαση και έτσι να μπορεί να σωθεί ένα όργανο όπως συμβαίνει στην αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού.

Μέλημα, άλλωστε, της ακτινοθεραπείας είναι η χορήγηση πολύ υψηλής δόσης ακτινοβολίας σε έναν όγκο, με ελάχιστη επιβάρυνση των γύρω φυσιολογικών ιστών.

Τώρα πλέον μπορεί να χορηγείται περισσότερη δόση στους όγκους, γεγονός που μεταφράζεται σε μεγαλύτερο έλεγχο του όγκου, άρα και σε δυνατότητα μεγαλύτερου προσδόκιμου ζωής.

Παράλληλα είναι δυνατή η μείωση των παρενεργειών που μεταφράζεται σε καλύτερη ποιότητα ζωής για τους ασθενείς και κατά την περίοδο της θεραπείας τους αλλά και πολλά χρόνια μετά, αφού το βασικό ζητούμενο είναι η ίαση.

Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία έχει κάνει τεράστια άλματα με συνέπεια την πολύ μεγάλη βελτίωση της ποιότητας της θεραπείας. Το πρώτο, λοιπόν, ερώτημα είναι εάν οι ασθενείς έχουν εύκολη πρόσβαση στις τεχνολογίες «νέας γενιάς».

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία πέντε χρόνια έλαβε χώρα μία ποιοτική επανάσταση στα Δημόσια Ακτινοθεραπευτικά χάρη στα ΕΣΠΑ και τις δωρεές με πρώτη την τεράστια προσφορά 12 Γραμμικών Επιταχυντών σε οχτώ Κρατικά και Πανεπιστημιακά νοσοκομεία σε όλη την Ελλάδα από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό όχι μόνο όλα να γίνονται με τον καλύτερο τρόπο αλλά και την κατάλληλη χρονική στιγμή. Και αυτό διότι κάποιες φορές η καθυστέρηση στην έναρξη της ακτινοθεραπείας μπορεί να σημαίνει μείωση των πιθανοτήτων επιβίωσης.

Βάσει των ευρωπαϊκών δεδομένων περίπου 3000 ασθενείς ανά εκατομμύριο πληθυσμού έχουν ανάγκη από ακτινοθεραπεία κάθε χρόνο ενώ θεωρείται ότι είναι απαραίτητο να λειτουργούν 7 με 7,5 μηχανήματα ανά εκατομμύριο πληθυσμού.

Στη χώρα μας αναλογούν 5,3 ανά εκατομμύριο, αναλογία που σηματοδοτεί ότι έχουμε ανάγκη από 20 ακόμη μηχανήματα για να καλυφθούν οι ανάγκες στην επικράτεια.

Έτσι άλλωστε εξηγούνται οι αναμονές ακόμα και τώρα, καθώς μπορεί να φτάσουν και τους 2 μήνες όσον αφορά στις ριζικές θεραπείες.

Στο πλαίσιο αυτό, το κράτος ορθώς αποφάσισε να καλύπτει τους ασθενείς και στον ιδιωτικό τομέα με μηδενική ή πολύ μικρή οικονομική επιβάρυνση γι΄αυτούς.

Στην πράξη, δυστυχώς, αυτό καταστρατηγείται από τα ιδιωτικά, καθώς αναγκάζουν τους ασθενείς να καταβάλλουν ένα επιπλέον ποσόν εντελώς παράνομα.

Εντούτοις, επί δέκα χρόνια η ηγεσία του υπουργείου Υγείας αναλώνεται στη διερεύνηση του ζητήματος.

Ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα που έγινε πριν από 1,5 χρόνο και έδωσε τη βασική ώθηση για να μειωθούν οι λίστες αναμονής που παλαιότερα έφθαναν ακόμη και τους 6 μήνες, ήταν η ενεργοποίηση της ολοήμερης λειτουργίας των ακτινοθεραπευτικών κέντρων.

Να διευκρινίσω ότι οι θεραπείες για τους ασθενείς στην ολοήμερη λειτουργία είναι δωρεάν.

Έτσι αυξήθηκαν κατά 50% οι θέσεις θεραπείας στον δημόσιο τομέα.

Τι περιμένουμε εφεξής;

Δύο νέα Κέντρα Ακτινοθεραπείας με τέσσερα νέα μηχανήματα με πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης. Τα δύο θα τοποθετηθούν στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας και τα άλλα δύο στο νοσοκομείο «Η Σωτηρία».

Κρίνεται όμως αναγκαία η δημιουργία ακτινοθεραπευτικών κέντρων σε περισσότερα στρατηγικά σημεία του ελλαδικού χάρτη. Για παράδειγμα, η Τρίπολη, είναι ένα στρατηγικό σημείο της Πελοποννήσου που πρέπει να ενταχθεί στον σχεδιασμό.

Επίσης, χρειάζεται αύξηση των μηχανημάτων στην Κρήτη, ενώ και η Ρόδος πρέπει να αποκτήσει ένα ακτινοθεραπευτικό κέντρο.

Ανάλογο κέντρο πρέπει να δημιουργηθεί και μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αλεξανδρούπολης ούτως ώστε να υπάρξει μια πολύ καλή γεωγραφική κατανομή.

Το προβλήματα της Ακτινοθεραπείας δεν έχουν δύσκολη λύση. Απλά κάποιοι θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με αυτά, κοιτώντας το πρόβλημα από την πλευρά των ασθενών.

* Το άρθρο του κ. Πισσάκα που κατάγεται από τη Ρόδο, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα».

Διαβάστε ακόμη

Ηλίας Καραβόλιας: Το μέλλον που δεν βλέπουμε

Γιάννης Παρασκευάς: Μία βόλτα στη Λίνδο

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Πέτρος Κόκκαλης: Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία

Γιάννης Ρέτσος: Υπερτουρισμός: μύθοι και αλήθειες