Εδώ και μία εικοσαετία τέτοιες μέρες όλο το νησί βρίσκεται αντιμέτωπο με το ενεργειακό πρόβλημα και με τις επιπτώσεις αυτού στον τουρισμό και στην ανάπτυξη του νησιού.
Εδώ και μία εικοσαετία τέτοιες μέρες όλο το νησί βρίσκεται αντιμέτωπο με το ενεργειακό πρόβλημα και με τις επιπτώσεις αυτού στον τουρισμό και στην ανάπτυξη του νησιού. Από την μια η ΔΕΗ που τρέχει και δεν προλαβαίνει ειδικά με της παλιάς τεχνολογίας ηλεκτρογεννήτριες που διαθέτει. Από την άλλη οι τοπικοί άρχοντες σαν απλοί θεατές που παίζουν τον ρόλο του πόντιου Πιλάτου στην προσπάθεια τους να μην δυσαρεστήσουν κανένα ανίκανοι να εφαρμόσουν αποφάσεις δεκαετιών.
Και τέλος οι κάτοικοι της περιοχής οι οποίοι βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να πηγαίνουν χαράμι οι περιουσίες τους οι επιχειρήσεις τους να μην έχουν καμία αξία η υγεία τους και η ποιότητα ζωής να επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα γιατί το ίδιο το κράτος παρανομεί εις βάρος των πολιτών.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος παρανομεί εις βάρος τον πολιτών αρκεί να θυμηθούμε πριν λίγους μήνες την απόφαση της ΔΕΗ να φτιάξει υποσταθμό στην περιοχή του Αγίου Νικολάου στην πόλη της Ρόδου και τις εύλογες αντιδράσεις των κατοίκων.
Δεν θα ήθελα όμως να μείνω στα ήδη γνωστά και χιλιοειπωμένα εδώ και χρόνια προβλήματα αλλά να κάνω μια ανάλυση εις βάθος. Τι είναι αυτό που γεννά το πρόβλημα; Ποια είναι η περιβαλλοντική πολιτική του κράτους αλλά και των πολιτών;
Όχι τι κάνουμε όταν η ζήτηση σε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό είναι αυξημένη αλλά με ποια πολιτική μπορούμε να μειώσουμε την κατανάλωση σε όλα τα επίπεδα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Τα τελευταία χρόνια ειδικά στη νότια Ρόδο ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια ξενοδοχεία πέντε αστέρων μεγάλης χωρητικότητας, Η νομοθεσία και οι επιδοτήσεις ευνοούν την ανάπτυξη τέτοιων μονάδων χωρίς όμως να αναλογισθεί κανείς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στο νησί μας άμεσα αλλά και σε βάθος χρόνου.
Βέβαια τα οικονομικά μεγέθη αλλά και τα συμφέροντα είναι τόσο μεγάλα που μπορούν να κλείσουν τα μάτια και τα αυτιά των υπευθύνων μπροστά στη οικολογική καταστροφή.
Τεράστιες μονάδες σε μια περιοχή όπου η θερμοκρασία το καλοκαίρι υπερβαίνει τους 40 βαθμούς Κελσίου, μη εναρμονισμένες με το περιβάλλον παντελώς ξένες στην νησιωτική αρχιτεκτονική με δεκάδες αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές παραβάσεις καταπατήσεις αιγιαλού και πολλά άλλα.
Το κυριότερο όμως είναι ότι αυτές οι μονάδες καταναλώνουν τεράστια ηλεκτρική ενέργεια για τα κλιματιστικά τους και γενικά για την λειτουργία τους, αλλά και τεράστιες ποσότητες πόσιμου νερού για την συντήρηση δεκάδων στρεμμάτων χλοοτάπητα σε ξερικές συνθήκες (αρκεί να αναλογισθεί κανείς ότι 100 τ. μ. χλοοτάπητα την θερινή περίοδο καταναλώνουν το νερό που χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια για ένα έτος).
Δεν είναι μόνο οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν σέβονται το περιβάλλον αλλά και οι δημόσιες.
Εάν πάμε σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία το καλοκαίρι κινδυνεύουμε από πνευμονία λόγω της έντασης των κλιματιστικών.
Τα παράθυρα και οι πόρτες φυσικά διάπλατα ανοικτά τα φώτα αναμμένα μέρα νύκτα, τα κτίρια παλιά με δίχως θερμομόνωση και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η φωταγώγηση των δρόμων που σε πολλές περιπτώσεις νομίζεις ότι γίνεται γάμος (ʼγιοι Ανάργυροι).
Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας οι οποίες παραμένουν στις μελέτες μια και τα γρανάζια τις κρατικής γραφειοκρατίας τις εμποδίζουν να υλοποιηθούν. Χώρες όπως η Δανία, Ολλανδία με πολύ μικρή ηλιοφάνεια σε σύγκριση με τη χώρα μας καλύπτουν το 30% και πλέον των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια από τις ΑΠΕ.
Κατασκευή βιοκλιματικών δημόσιων κτιρίων, σωστή θερμομόνωση στα παλιά, αντικατάσταση παλαιών ηλεκτρικών συσκευών θα μπορούσαν να μειώσουν την κατανάλωση.
Ανάλογα μέτρα θα μπορούσαν να ληφθούν και για την αλόγιστη χρήση του νερού.
Οι χώροι πρασίνου, πάρκα, κήποι ξενοδοχείων και γενικά μεγάλοι χώροι πρασίνου θα μπορούσαν να αρδεύονται με υπεδάφια συστήματα άρδευσης αξιοποιώντας το νερό που παράγεται από τους βιολογικούς καθαρισμούς και το οποίο δυστυχώς καταλήγει στη θάλασσα.
Επισκευή των διχτύων άρδευσης - ύδρευσης όπου εκεί οι απώλειες είναι τεράστιες.
Θα πρέπει επιτέλους σε αυτή την χώρα να επενδύσουμε στην περιβαλλοντική εκπαίδευση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων.
Τέλος και εμείς οι απλοί πολίτες θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στο περιβάλλον και απέναντι σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που ζούμε και μας δίνει ένα κομμάτι ψωμί.
* Του Παναγιώτη Μ. Παναή
Φυσιογνώστης Περιβαλλοντολόγος Τεχνολόγος Γεωπονίας
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
