Γιάννης Παρασκευάς: "Εκλογές: Καφενείον «Η Ελλάς»"

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Γιάννης Παρασκευάς

Δεν υποβαθμίζω και δεν υποτιμώ τον χώρο και την κοινωνική λειτουργία και προσφορά του καφενείου του χωριού ή ακόμα σε κάποιες άλλες εποχές, τα καφενεία των γειτονιών της πόλης.

Ήταν χώροι συνεύρεσης, χώροι υποτυπώδους αναψυχής και ανταλλαγής απόψεων, χώροι επίλυσης διαφορών και έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης.
Ποιος δεν θυμάται από τους παλιούς, στις εποχές των τελευταίων γενιών, τα «πράσινα» και τα «μπλε» καφενεία.

Σίγουρα τότε είχαν και τις αρνητικές τους προεκτάσεις, είχαν όμως και κάποια θετικά, ήταν οι χώροι όπου έβρισκε η στέρεα κοινωνική συνεκτική διάρθρωση, τον χώρο έκφρασής της.

Η Οικογένεια, οι συγγενικοί δεσμοί, η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα, η αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια για το ξεπέρασμα των προβλημάτων της κλειστής οικιακής οικονομίας, έβρισκαν εκεί, στα καφενεία, τον δικό τους χώρο έκφρασης.

Λειψή η πληροφόρηση, απούσα η παραπληροφόρηση, η αίσθηση του δικαίου και του ορθού, το ένστικτο της επιβίωσης, η πίστη σε βασικές αρχές και αξίες, μαζί σε μικρό ή πιο μεγάλο βαθμό μια ιδιόμορφη ιδιοτέλεια για τους πολύ λίγους, καθόριζαν το επίπεδο και την ένταση της ανταλλαγής απόψεων.

«Άλλες εποχές, άλλες κοινωνίες, άλλα τα τότε ζητούμενα άλλα τα σημερινά», θα ισχυριστεί ένας νέος άνθρωπος, ένας δήθεν σημερινός σύγχρονος άνθρωπος.
Μια μεγάλη φαινομενική απάτη, γενεές επί γενεών, ένα πράγμα ζητά ο απλός άνθρωπος, αυτός που καμιά σχέση δεν έχει με συμφέροντα και με διασυνδέσεις οικονομικές και πολιτικάντικες.
Κάνω το διαχωρισμό των πολιτικάντικων διασυνδέσεων, με τις πολιτικές διασυνδέσεις.

Ο άνθρωπος, και μάλιστα ο άνθρωπος μέλος μιας κοινωνίας, έχει χρέος να έχει πολιτική άποψη και πολιτική λειτουργία.
Στα χρόνια μας, στις μέρες μας, έχει αναστραφεί η πολιτική πυραμίδα, το μείζον και το έλαττον, έχουν χάσει την σημασία τους, βγήκαν τα πόδια και χτυπούν το κεφάλι.
Το μείζον εξαφανίστηκε, το ελάσσον κυριαρχεί, η πολιτική έγινε τραβεστί, υπηρέτης άνομων συμφερόντων και επιδιώξεων.

Καφενείο χαμαιτυπείο, ο δημόσιος χώρος, το τότε καφενείο του χωριού, μετατράπηκε σήμερα στο μεγάλο καφενείο του διαδικτυακού χώρου.

Μας τάισαν, και εμείς σαν ζώα άβουλα και άλογα (χωρίς λογική), μασήσαμε το σανό που μας πρόσφεραν και πιστέψαμε ότι έχουμε τον δικό μας χώρο ανταλλαγής απόψεων, σκέψεων και συμμετοχής στα τεκταινόμενα.

«Κούνια που μας κούναγε», στόχος τους δεν ήταν η προσφορά εύκολης και γρήγορης επικοινωνίας. Άλλο ήθελαν και το κατάφεραν, διέρρηξαν τον κοινωνικό ιστό, μας έκαναν μοναχικούς και αδύναμους καβαλάρηδες. Πηγαίνεις να πιεις καφέ, αν τυχόν και πας, μιλάς με τον σύντροφό σου ή τη φίλη σου, με SMS από το κινητό.
Ούτε μήνας πια από τις εκλογές, κουβέντα καμιά, θαρρείς και δεν είσαι μέλος αυτής της κοινωνίας, έχεις την εντύπωση και πολλές φορές τη βεβαιότητα, πως ό,τι και να συμβεί με τις εκλογές, δεν σε αγγίζει και δεν σε απασχολεί.
«Τι να κάνω;» απαντάς, «δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα, κυριαρχεί και μας εξουσιάζει το Κεφάλαιο, οι αγορές, οι Τράπεζες».

Μεγάλη απάτη, κανένα κατεστημένο δεν άλλαξε χωρίς συγκρούσεις και θύματα.
Σε έκαναν να πιστέψεις, το κινητό, το διαδίκτυο, η παραπληροφόρηση, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, ότι όλοι κοροϊδεύουν, ότι όλοι ίδιοι είναι και εσύ κάτω από αυτή την πίεση παίρνεις την απόφαση, να την αράξεις στον καναπέ σου και να απολαμβάνεις τη νιρβάνα της χαύνωσης.

Δεν έχεις και πολύ άδικο, τι να δεις και τι να ακούσεις... Να λύσεις το πρόβλημα ποιος σεξουαλικά συνευρέθηκε με ποια, ποια κατήγγειλε ποιον, είχαν ή δεν είχαν σχέση, τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά;

Κανένας δεν δικαιολογεί, ούτε τη βία, πόσο μάλλον τον βιασμό, που δυστυχώς το νομικό μας πλαίσιο είναι τέτοιο που πάντα θύμα είναι ο, η βιαζόμενος/-η.
Η γνώση της Κοινωνικής Ιστορίας Αιώνων οδηγεί σε ένα συμπέρασμα, οι ισχυροί εκμεταλλεύονται τη δύναμή τους σε όλα τα επίπεδα και οι ασθενείς ουκ ολίγες φορές προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματά τους.

Είναι παράκρουση, είναι πολιτικά ανήθικο, είναι προσβολή στην όποια υπάρχουσα νοημοσύνη των πολιτών, να εξαντλείται η πολιτική αντιπαράθεση των κομμάτων σε αυτού του είδους τα θέματα.

Παγιώθηκε, δυστυχώς, η πολιτική της κλειδαρότρυπας και η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας εθίστηκε σε αυτό και οι διάφορες επικοινωνιακές ομάδες, κάθε λίγο και λιγάκι κάνουν πρωτοσέλιδα, τον Γεωργούλη, τον Λιγνάδη, τον Πάτση και άλλους.
Τα Τέμπη, εξαφανίστηκαν από την καθημερινή ειδησεογραφία. Κάθε θαύμα κρατά τρεις μέρες, μας απασχολεί, το πόσα σπίτια έχει ο ένας και ο άλλος και η πιο στοιχειώδης και απλή πολιτική αντιπαράθεση, υποβαθμίζεται σε επίπεδο κουτσομπολιού.

Αν όλα αυτά είναι πράγματι η κορυφή και τα αποτελέσματα της πολιτικής και κοινωνικής μας λειτουργίας, δεν θα έπρεπε οι ταγοί μας, να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις για την εξάλειψη αυτών των φαινομένων;
Καφενείο «η Ελλάς» και εκλογές καφενείου.