Δημήτρης Μυλωνάς: Στη μνήμη του Τάσου Κωνσταντόπουλου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Δημήτρης Μυλωνάς
Πολιτικός Μηχανικός

Το πρωί της 11.5.23 πληροφορήθηκα τον θάνατο του Τάσου Κωνσταντόπουλου πρώην προϊσταμένου του Γραφείου Μηχανικού Κω.

Στην Κω ήρθε αρχές του 1967 από την Αθήνα όπου υπηρετούσε για μια 10-ετία στο υπουργείο Δημοσίων Έργων ως νομομηχανικός. Συναντηθήκαμε στο τέλος του έτους με την επιστροφή μου στην πατρίδα, μετά από 3 χρόνια εργασίας ως ελεύθερος επαγγελματίας στην Αθήνα.

Βρεθήκαμε στο Γραφείο του, όπου πήγα να τον γνωρίσω, να του ευχηθώ και να τον συγχαρώ για την ανάληψη των καθηκόντων του, έχοντας μια όχι καλή εικόνα για τον προκάτοχό του, ο οποίος μετατέθηκε «δυσμενώς σε άλλη υπηρεσία». Ανταλλάξαμε γνώμες και εμπειρίες.

Εκείνος από το υπουργείο και ‘γω από τη δουλειά μου ως νέος μηχανικός. Διέκρινα την ειλικρίνεια και την επίγνωση της αποστολής του. Έκτοτε οι επαφές μας ηταν σχεδόν καθημερινές γιατί όλες οι μελέτες και οι επιβλέψεις των ιδιωτικών και των δημοσίων έργων ηταν στην αρμοδιότητά του. Ηταν ο μόνας μηχανικός στην υπηρεσία! Ασκούσε όλες τις αρμοδιότητες του γραφείου μηχανικού Κω!..

Η θέση του επέβαλλε να έχει όχι μόνο τεχνικές γνώσεις, όσο και της νομοθεσίας περί δημοσίων και ιδιωτικών έργων... Ο Τ.Κ. γρήγορα απέδειξε ότι πέραν των σπουδαίων τεχνικών γνώσεων και εμπειριών του, είχε αρίστη γνώση της νομολογίας, μεγάλη ικανότητα οργάνωσης και διοίκησης της υπηρεσίας του, τεράστια εργατικότητα και πάθος για τη δουλειά του. Τα είχε καταφέρει θαυμάσια. Οι προϊστάμενοι των τεχνικών υπηρεσιών της Νομαρχίας Δωδεκανήσου και το Νομαρχιακού Ταμείου μόνο καλά λόγια είχαν να πουν για το έργο του.

Όλη η δουλειά του γραφείου έβγαινε από μια γραφομηχανή, έναν πολύγραφο, τα σχέδια στο χέρι, υπολογισμοί με πράξεις αριθμητικής και πίνακες υπολογισμών. Μόνο μηχάνημα ένας χωροβάτης, το ορθόγωνο, 5 κοντάρια και μια μετροταινία! Χάρις στην οργανωτική και διοικητική του ικανότητα και με όπλο τις τεχνικές του γνώσεις το γραφείο δούλευε «ρολόι» σε μια εποχή που το νησί βρισκόταν σε οργασμό μελετών, επιβλέψεων και κατασκευών δημοσίων και ιδιωτικών έργων.

Νιώθω την ανάγκη να περιγράψω κάποιες ξεχωριστές στιγμές στην κοινή προσπάθεια για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη του νησιού μας, εκείνα τα χρόνια.

Η πρώτη επέκταση του Ιταλικού Ρυμοτομικού Σχεδίου της πόλεως Κω συντάχθηκε κα εγκρίθηκε το 1968 από το υπουργείο Οικισμού. Ο δήμος μη έχοντας τεχνική υποδομή παρακάλεσε εμένα και τον Βασίλη Ξυπολυτά να αναλάβουμε με την επίβλεψη του Γραφείου Μηχανικού Κω την εφαρμογή του εγκεκριμένου σχεδίου στο έδαφος, χωρίς αμοιβή.

Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες οικόπεδα με άμεση μεταγραφή στο κτηματολόγιο και δυνατότητα οικοδόμησης με αποτέλεσμα την απόκτηση ιδιοκτησίας και στέγασης. Από αυτή τη συνεργασία προέκυψε τακτοποίηση ιδιοκτησιών που δημιούργησε 3 οικόπεδα υπερ. του δήμου στα οποία έγιναν: 1. Ο παιδικός σταθμός της Ιερού Λόχου 2. κτήριο ΔΕΥΑΚ 3. κτήριο Εργατικού Κέντρου.

Στα χρόνια του το Γραφείο Μηχανικού ασκούσε πραγματικό και οικειοθελή έλεγχο των κατασκευών ως προς την τήρηση της νομοθεσίας και των τεχνικών προδιαγραφών... Παρέμβαινε σε περιπτώσεις λαθεμένων εφαρμογών και αυθαίρετων εργασιών. Κάτι σημαντικό που μετά από αυτόν... σταμάτησε και τελικά... ξεχάστηκε!

Είχαμε όμως σύγκρουση στην προσπάθειά του να οικοδομήσει το ακίνητό του στο Ψαλίδι, κάτω από τα «πετρέλαια». Ως δημοτικός σύμβουλος αντέδρασα με αποτέλεσμα την ανάκληση της οικοδομικής αδείας και την ανταλλαγή της ιδιοκτησίας του με οικόπεδο του δημου, με αποτέλεσμα το κτήμα αυτό να είναι σήμερα ελεύθερο! (σ. και με τη δική του τελική συναίνεση, σε αντίθεση με άλλους γειτονικούς ιδιοκτήτες της περιοχής).

Το αρχείο του Γραφείου Μηχανικού Κω που με τάξη διατηρούσε ο Τ.Κ. έχει περιέλθει στην πολεοδομία του Δημου Κω πρέπει να αξιοποιηθεί γιατί περιέχει πλήθος πληροφοριών για την ιστορία του Δομικού και κατασκευαστικού πλούτου του Δημου μας.

Ο Τάσος Κωνσταντόπουλος αγάπησε το νησί, νοιαζόταν για την ανάπτυξή του, ένοιωθε Κώος από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του εδώ κάνοντας εδώ το σπίτι του και όχι στη γενέτειρά του την Καλαμάτα ή στη Φλώρινα την πατρίδα της συζύγου του, της ωραίας Φωτούλας. Πολλές φορές μου είπε: «αγαπώ το νησί και εδώ θα ζήσω όλα μου τα χρόνια»!

Κάποιοι ίσως να έχουν άλλη εντύπωση για τον Τάσο για τις μεγάλες για την εποχή υποθέσεις που διαχειρίστηκε. Προσωπικά τον είχα και θα τον έχω ως άνθρωπο δικό μας, απλό και πρόσχαρο, προσιτό και ανοιχτόμυαλο που προσέφερε πολλά στον τόπο μας.
Αιωνία η μνήμη του.