Η. Καραβόλιας: Το γεράκι και η παγκόσμια ειρήνη

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας

Στο τέλος της ζωή του λοιπόν το γεράκι της αμερικανικής ηγεμονίας, ο άνθρωπος πίσω από την μεταπολεμική σύζευξη μιλιταρισμού και δολαρίου, απεύχεται την μεγάλη πολεμική σύγκρουση και απλά μας θυμίζει ότι η φράση του Λένιν για τον Ιμπεριαλισμό, ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, ζει και βασιλεύει.

Αφού δανείστηκαν από την Κίνα πάνω από 3 τρις δολάρια εδώ και κάποια χρόνια, αφού διείσδυσαν στα φθηνά εργατικά της χέρια, οι Αμερικανοί κατανοούν ότι το κινεζικό φθηνό εμπόρευμα και ο πόλεμος δεν απέχουν πολύ

. Το Μade in China δεν είναι παρά η παγκόσμια αφηρημένη εργασία, που ως τέτοια δε γνωρίζει από ιδεολογικές ανησυχίες, εθνότητες, μειονότητες, θρησκευτικές διασπάσεις, πολιτισμικές ευαισθησίες. Το φθηνό κινέζικο εργοστάσιο που πλημμύρισε τα malls της ΕΕ και των ΗΠΑ με προιόντα, υπηρεσίες και μυαλά, έγινε ό,τι ακριβώς προστάζει ο ιμπεριαλισμός : μιλιταριστική ηγεμονία που απλά ακολουθεί την οικονομική εξάπλωση.

Ο Kissinger και οι ΗΠΑ δεν υπολόγισαν ότι κάποτε ιστορικά θα έτεινε να εκπληρωθεί και στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο η κύρια προϋπόθεση του πλανητικού project : ο φιλελεύθερος ανταγωνισμός των παραγωγών και των καταναλωτών.

Μόνο που οι παραγωγοί (Κίνα) για χρόνια χρηματοδοτούσαν και με φθηνό χρήμα τους καταναλωτές (Δύση) εκτός από το να τους πουλάνε τα φθηνά εμπορεύματα. Πόλεμος ήταν κι αυτός, αλλά δεν τον βλέπαμε κε Kissinger... ΥΓ. Για επαρκέστερη ανάλυση μπορεί να δανειστεί κανείς αρκετά από την αναλυτική σκέψη του Α. Πάνου στο TechSpek.

Το project παγκοσμιοποίηση συμπυκνωνόταν στον ορισμό «ανοικτή κοινωνία». Εμπειρικά, μπορεί να ειπωθεί ότι οι υγροί τάφοι στη Μεσόγειο, τα σκλαβοπάζαρα στην Ασία και την Αφρική, οι μορφές σύγχρονης δουλείας μέσα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, είναι ιστορικές εκβάσεις που καθιστούν θεμιτό τον ενταφιασμό αυτού του project.

Η παγκοσμιοποίηση ήταν ένα αντιφατικό προϊόν της ίδιας της παγκόσμιας αγοράς. Δεν ήταν παρά η βασική απάντηση του κεφαλαίου στη γενική κρίση του.

Η βασική προϋπόθεσή του ήταν η συγκρότηση, η οργάνωση του κεφαλαίου σε διαπλανητική χρηματαγορά ( τα γουάν να αγοράζουν δολάρια και τα γιεν να αγοράζουν ευρώ, π.χ) και έτσι η παγκόσμια αγορά γίνεται η γενική θεμελιακή συνθήκη όλων των βιομηχανιών.

Πάμε τώρα στον δυσαρμονικό χαρακτήρα της παγκόσμιας αγοράς. Η διεθνής συστημική αντιπαλότητα αντανακλάται στο ότι ΕΕ, ΗΠΑ και Κίνα έχουν διαφορετικές εννοιολογήσεις σε σημαντικές περιοχές (ενδιαφερόντων) σχετικά με τις Αρχές της Νέας Διεθνούς Τάξης.

Η Κίνα, με το σχετικά μεταλλαγμένο καπιταλιστικό καθεστώς, δε συμμετέχει ξεκάθαρα και διακριτά εντός ενός ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Δεν έχουμε δηλαδή ένα συγκεκριμένο σκηνικό ορατών ανταγωνισμών περί πρώτων υλών, εξαγωγής κεφαλαίων, περί μεριδίων σε εμπορικούς-βιομηχανικούς κλάδους. Το σκηνικό σηκώνει πολύ απο behavioral game theory και δεν είναι απλά και μόνο ένας ανταγωνισμός κλειστού συστήματος θέσεων και συμφερόντων.