Αγ. Ξάνθης: Η νεολαία μας πρωτοστάτησε στο πνεύμα του εθελοντισμού...

Αγ. Ξάνθης: Η νεολαία μας πρωτοστάτησε  στο πνεύμα του εθελοντισμού...

Αγ. Ξάνθης: Η νεολαία μας πρωτοστάτησε στο πνεύμα του εθελοντισμού...

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 1024 ΦΟΡΕΣ

Γράφει ο
Αγαπητός Ξάνθης*
Αρχιτέκτονας

 

Με τη μεγάλη πρόσφατη φωτιά της Ρόδου, αναδείχθηκαν δύο λέξεις που διακρίνουν τον λαό μας: τσίπα και φιλότιμο. Δύο λέξεις γεμάτες μυστήριο όπως είναι και η δημιουργία. Γιατί, αυτή η δημιουργία ώθησε τους εθελοντές να ανοίξουν τα φτερά τους για να αγκαλιάσουν την «καιόμενη βάλτο» με τρόπο ώστε να γίνει φλόγα αγάπης και σεβασμού για τον τόπο τους.

Μέσα σ’ αυτούς, η νεολαία αποτέλεσε τη αρχική «δύναμη πυρός», την ισχύ της θέλησης, την ροπή για ένα συλλογικό αύριο.

Γράφει ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής στο πρόσφατο βιβλίο του «Η δημιουργία ως μυστήριο» εκδόσεις: Αρμός (2023), «το πεπρωμένο του καθενός μας ταυτίζεται βαθιά με τον ιερό σκοπό της δημιουργίας, όσο και ότι, αναπόφευκτά, δεχόμαστε όλοι ο ένας την επιρροή του άλλου».

Αυτή τη συνείδηση για τον άλλο/ την άλλη, το άλλο, το δίπλα, η νεολαία κατόρθωσε να εξυμνήσει με τις πράξεις της, με τη γενναιότητα. Την εποχή που βάλλονται το δημόσιο όφελος και ο κοινόχρηστος χώρος, η νεολαία βροντοφώνησε από τη Ρόδο την ύπαρξή της, το σημείο αναφορά της.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου την Τρίτη σε μια σεμνή λόγω ειδικής κατάστασης, προγραμματισμένη τελετή καθομολόγησης και απονομής Πτυχίων και Μεταπτυχιακών Διπλωματών στους αποφοίτους του Προπτυχιακού και Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών απέδειξε άλλη μία φορά ότι η νεολαία είναι το φτερούγισμά μας, το οξυγόνο μας, το φρέσκο της γενιάς μας. Στα πρόσωπα των φοιτητών φάνηκε το ζωντανό αύριο της χώρας μας.

Στο πρόσωπο των φοιτητών του Πανεπιστήμιου Αιγαίου μπόρεσα και αναγνώρισα τη δύναμη και το πάθος για τη δημιουργία και την προκοπή, το χαμόγελο και την ώθηση, πράγματα που συναντήσαμε κατά ένα τρόπο μαγικό άπλετα και στις πρόσφατες καταστροφικές φωτιές του νησιού μας.

Η νεολαία μας είναι το γνήσιο εφαλτήριο, είναι η ασπίδα στην λαίλαπα της μονομέρειας και του ωχαδελφισμού. Είναι η σημαία που κυματίζει ψηλά σ’ όλα τα πέρατα της γης.

Γράφει ο Αρθούν Σοπανάουερ: «Κάθε μέρα είναι μικρή ζωή. Κάθε ξύπνημα μια μικρή γέννηση, κάθε καθάριο πρωινό μια μικρή νεότητα».

Μέσα από τα εφηβικά πρόσωπα, αλλά και μέσα από τις φοιτητικές ορμές νιώσαμε την ασίγαστη πλευρά της νεολαίας για προσφορά και αλληλεγγύη.

Είναι αυτό το γνήσιο «θέλω» χωρίς αστερίσκους και προϋποθέσεις, χωρίς κομπιάσματα και αναστολές συμφέροντος.

Βαθιά νοήματα μαγικά που ανοικτά προσφέρθηκαν σαν στήριγμα, σαν θεμέλιο στην εναγώνια προσπάθεια κατάσβεσης των πύρινων γλωσσών αλλά και την άψογη διαχείριση των 19.000 και πλέον τουριστών μέσα σ’εκείνο το πυρακτωμένο περασμένο Σάββατο.

Πρώτα η νεολαία του νησιού μας, οι εκατοντάδες άλλοι εθελοντές, τα σχολεία, τα σώματα ασφαλείας, όλοι…σαν μια γροθιά κέρδισαν τον σπόρο του εθελοντισμού. Χωρίς φανφαρονισμούς, χωρίς επιδείξεις, χωρίς αυτοπροβολή κράτησαν τη σημαία της φιλοξενίας ψηλά για να αναδείξουν το αρχαίο πνεύμα του ενεργού πολίτη.

Ο Αριστοτέλης αναφέρει «Ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής».

Αυτό θα είναι και το βάθρο επαναστερέωσης του πληγέντος νησιού μας πάνω στα θεμέλια της βούλησης των δημοτών της Ρόδου για ένα νησί που δεν κοιτάει κάτω αλλά πάνω στον καταγάλανο ουρανό, που για 7 ήμερες ήταν γκρίζος, μουντός, επικίνδυνος.

Αλλά σήμερα και πάλι λάμπει για να μας φωτίσει με την πολιτική και κοινωνική έννοια του όρου, προκειμένου να ακούσουμε την κραυγή της κακοποιημένης από εμάς φύσης, να αντιληφθούμε τον κατακερματισμό της αρμονίας του περιβάλλοντος για να ανασυνταχτούμε σε μία ουσιώδη δημιουργία, σε μια ριζοσπαστική αλλαγή συμπεριφοράς.

«Ο τρόπος που φερόμαστε στη γη αντανακλά στον τρόπο που προσευχόμαστε στον Θεό», λένε οι γραφές της Χριστιανοσύνης. Και αυτή την ευλάβεια και την πίστη στις πανανθρώπινες αξίες οι εθελοντικές ομάδες με τις πράξεις τους και τα κατορθώματά τους ενεφύσησαν στο δικαίωμα της ελπίδας και της χαράς της ζωής για το μέλλον του τόπου μας.

Ευχαριστούμε που μας δώσατε μαθήματα ζωής.

* Ο αρθρογράφος μεταδιδακτορικός υπότροφος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και διδάσκων στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών.

Διαβάστε ακόμη

Ηλίας Καραβόλιας: Το μέλλον που δεν βλέπουμε

Γιάννης Παρασκευάς: Μία βόλτα στη Λίνδο

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Πέτρος Κόκκαλης: Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία

Γιάννης Ρέτσος: Υπερτουρισμός: μύθοι και αλήθειες