Αγαπητός Ξάνθης: Ένα βιβλίο ιστορικής ιχνογράφησης για τη Δωδεκάνησό μας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o
Αγαπητός Ξάνθης
Αρχιτέκτονας

Είναι κάποια βιβλία που όταν τα δέχεσαι με αφιέρωση αναγράφοντας την αγάπη και τη φιλία στην πρώτη σελίδα, τότε το βιβλίο αποκτά έναν συγκινησιακό χαρακτήρα. Τέτοιο είναι του Μιλτιάδη Λογοθέτη, με τίτλο «Δωδεκανησιακά Ιστορικά Ανάλεκτα» (2023), Αθήνα» Μ. Τουμπής Α.Ε.

Είναι ένα βιβλίο με αποσπάσματα άρθρων και παρεμβάσεων που έγκρινε ο συγγραφέας να εκτεθούν στη ανάγνωση του κοινού για να μπορεί να έχει μία σφαιρική άποψη για τα τεκταινόμενα στον φιλόξενο τόπο μας.

Ο Μιλτιάδης Λογοθέτης, αποτελεί τον επιστημονικό στυλοβάτη της οικονομικής έρευνας άλλα και της πολύμορφης γνώσης του τουρισμού στην περιοχή μας με μία πλούσια πολυμερή βιβλιογραφία αλλά και επαίνους και διακρίσεις από φορείς, οργανισμούς, Ακαδημία Αθηνών και πανεπιστήμια.

Ακούραστος σκαπανέας των γραμμάτων, αειθαλής εργάτης της καταγραφής της ιστορίας αλλά και των ονομάτων που διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη των νησιών μας. Από την Τουρκοκρατία, στην Ιταλοκρατία, στη γερμανική Κατοχή αλλά και στην απελευθέρωση των Δωδεκανήσων με την ανάλογη ενσωμάτωση στη

μητέρα Ελλάδα το 1947, ο κ. Λογοθέτης παραδίδει στοιχεία και τεκμήρια για να πείσουν τον αναγνώστη για την ειλικρίνεια των αναφερόμενων αλλά κυρίως για να καταγράψουν το αποτύπωμα των γεγονότων αλλά και να παραδώσουν την πρόκληση στους επόμενους μελετητές για να συνεχίσουν την «εξόρυξη» των «μυστηρίων» του τόπου μας (σ.121).

Κάθε τόπος κρύβει μέσα του θέματα και ζητήματα που ενώνουν το χθες με το σήμερα αλλά και προετοιμάζουν ενεργούς πολίτες για το αύριο.

Το βιβλίο ξεκινάει με κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες για τα ιταλοκρατούμενα Δωδ/σα (1912-1943) που αναλύουν το υπάρχον καθεστώς, τα κοινωνικά θέματα, τις επαναστατικές τάσεις των Δωδ/σίων ενάντια των Ιταλών, τον τότε έντυπο Τύπο, τα περιοδικά του τότε, τις θρησκευτικές ωφέλειες και ανάλογα έργα για το πατριωτικό συναίσθημα των Δωδ/σίων (όπως εκείνο του φωτισμένου ιεράρχη Αποστόλου Τρύφωνος Μητροπολίτη Ρόδου, σ.38), τον ρόλο που έπαιξαν και παίζουν οι της διασποράς αλλά και οι γηγενείς Δωδεκανήσιοι.

Στο όλο βιβλιογραφικό εγχείρημα αποδίδεται περίτεχνα το τότε εκπαιδευτικό σύστημα με τις χρονικές σκληρές εκφάνσεις από του φασίστες Ιταλούς αλλά παράλληλα και τι άφησαν με την ενδιαφέρουσα κριτική ματιά οι Διεθνές Συνθήκες που υπογράφηκαν για την τελική απελευθέρωση των Δωδ/σων από τον ζυγό.

Σημειώνεται ότι η Ιταλοκρατία που διαμόρφωσε καταστάσεις και γεγονότα στην ιστορία των Δωδ/σων χωρίζεται σε δύο περιόδους. Η πρώτη 1912-1923 και η δεύτερη 1923-1943 (σ.19). Στο βιβλίο δεν λείπει άρθρο (2020) σχετικό με τον Ροδιακό τουρισμό στο πλαίσιο της πρόσφατης πανδημίας και της προσκληθείσας συνέπειας με στοιχεία αναγνώσιμου και με την τελική προσδοκία για την «ακαμπτική δυναμική» (σ.102), προσέγγιση που δεν διαψεύστηκε εκ των πραγμάτων.

Η αξία της ποιότητας του παρεχόμενου τουριστικού προϊόντος (value for money), ο διαμεσολαβητικός ρόλος των Τ.Ο. αλλά και το αποτέλεσμα που καταγραφεί μια σωστή προβολή –διαφήμιση ενός τόπου εντός ενός επιστημονικού μοντέλου μάρκετινγκ, συμπληρώνουν το πάζλ για έναν αειφόρο τουρισμό.

Ο αειφόρος τουρισμός πριν από τις πρωτοβουλίες του κ. Λογοθέτη ήταν άγνωστος σαν νόημα και άρχισε να αποκτά σάρκα και οστά με τις δυναμικές επεμβάσεις τονίζοντας συνεχώς για την αντοχή και την ανοχή ενός τόπου κατά τους μήνες αιχμής με τις ανάλογες συνέπειες στις υποδομές με την προσεκτική εξέταση περί ένδειξης ότι η τουριστική μεγέθυνση έφτασε στα όριά της (σ.104).

Για την πατρίδα του κ. Λογοθέτη την αγαπημένη του Νίσυρο, υπάρχουν δύο ενδιαφέροντα άρθρα στο παρουσιαζόμενο βιβλίο σχετικά με το γνωστό Ηφαίστειο περί του τρόπου εκμετάλλευσής του και τα θειοχώματα αλλά και της πιθανής παραγόμενης γεωθερμίας με ήπιους και περιβαλλοντικά συμβατούς όρους στον ορθό δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης και της βελτίωσης της ποιότητας της ζωής των Νισύριων (σ.126).

Υπάρχει επίσης ένα άρθρο (2022) για την αποκλειστική ίδρυση ενός «Ιστορικού Μουσείου της Ρόδου» στο παλιό τουρκικό σχολείο στη Μεσαιωνική Πολη της Ρόδου και τον τόπο διοίκησήςη του (σ.109) αλλά και ένα πολύ εύστοχο άρθρο για τη σημασία της σπογγαλιευτικής δραστηριότητας μέσα στον χρόνο, από την άνθισή της μέχρι και την σχεδόν εξαφάνισή της (σ.111).

Οι Συμιακοί αλλά και οι Καλύμνιοι, κ.ά «όργωναν» τη Μεσόγειο με πολλά οφέλη για τα νησιά σε επίπεδο οικονομικής ευμάρειας και κοινωνικής στάθμης αλλά και με πολλά αρνητικά όπως είναι η γνωστή «ασθένεια των σφουγγαράδων» που άφηνε μία μόνιμη αναπηρία στον δύτη που έπαιζε τη ζωή του στον βυθό της θάλασσας για ένα κομμάτι σφουγγάρι (σ.121).

Η συνέχεια της έρευνας πάνω σε αυτό το θέμα για τη Δωδεκάνησο αποτελεί ένα ζητούμενο, μία πρόκληση για τον επόμενο μελετητή που θ’ ανοίξει τα άδυτα της πορείας αυτού του περιεχόμενου τόσο στο εσωτερικών των νησιών, όσο και στις τότε χώρες εξαγωγής, όπως είναι η Αμερική, η Γαλλία, η τότε Δ. Γερμανία και αλλού (σ.120).

► Το βιβλίο ιχνηλατεί και ιχνογραφεί μέσα στην ιστορία την ταυτότητα των Δωδεκανησίων αλλά και την προοπτική ανθεκτικότητας που έχουν στις νέες προκλήσεις.

Η γνήσια και αυθεντική ματιά του συγγραφέα δεν αφήνει περιθώρια αμφιταλάντευσης για το αξιόλογο και πολυποίκιλο περιεχόμενο του βιβλίου.
Είναι ένα μικρό εγχειρίδιο πνευματικής αγάπης και σεβασμού του Μιλτιάδη Λογοθέτη προς τον τόπο έτσι όπως ήταν όλα του τα έργα και οι ανάλογες δράσεις που τόσο γενναιόδωρα και με αίσθημα ευθύνης ό ίδιος απέδωσε.