Ένας ρέκτης επιστήμονας

Ο Πέτρος Ι. Μόσχος.

Είναι αλήθεια ότι από καιρό είχα σκοπό να γράψω δύο λόγια βγαλμένα μέσα από την ψυχή μου για ένα φίλο αδελφικό, έναν εμβριθή επιστήμονα με πολύσχημη και πολυμερή κοινωνική δράση, ένα λάτρη σεμνό της Τέχνης, ένα αξεπέραστο γνώστη της ελληνικής και όχι μόνο κουλτούρας, ένα πολυγραφότατο δημιουργό ένα πραγματικά, απλόχειρα ανιδιοτελές άτομο. Η αείμνηστη μητέρα μου ʼννα συνήθιζε να λέει: «Στις μεγάλες καρδιές, όλα χωρούν!». Κι η μεγάλη του καρδιά, όλα μα όλα τα χωρά και τα υπηρετεί. Και πάντα με χαμόγελο κι αγκαλιά ανοιχτή. Ήθελα, τώρα, εγώ, να γράψω... Κι ο χρόνος κυλούσε... Και να προχθές, απρόσμενα, με πληροφόρησε ότι έφτασε ο καιρός να ολοκληρώσει το λειτουργικό του έργο, την επιστημονική του προσφορά σ’ όλους μας, υποβάλλοντας την παραίτησή του από τη θέση του οδοντιάτρου την οποία, ομολογουμένα, μεγαλόπνοα και τηρώντας πιστά τον όρκο του Μεγάλου Ιπποκράτη, λάμπρυνε, και να συνταξιοδοτηθεί. Απόφαση αμετάκλητη... Πέτρο φίλε αγαπημένε. Έφτασε λοιπόν η ώρα, που η λευκή σου ιατρική μπλούζα, που τόσο την τίμησες, από την κρεμάστρα της, θα κοιτάζει μ’ αναπόληση και περισσυλογή, καμαρώνοντας, τις τόσες και τόσες σου δραστηριότητες που αναπτύσσεις παράλληλα με τα ενδιαφέροντά σου τα ποικίλα, από τώρα και παραπέρα. Θα σε παρακολουθεί ν’ ασχολείσαι απερίσπαστος με τη μοναδική κι ανεπανάληπτη συλλογή σου των πινάκων ζωγραφικής Ελλήνων και γνωστών ξένων καλλιτεχνών, με την ξεχωριστή ομάδα κομψοτεχνημάτων που με τόσο μεράκι συνέλεξες από τα ταξίδια σου από την Ελλάδα και τον κόσμο, αλλά πάνω απ’ όλα -που εγώ ανυπόμονα περιμένω να συνεχίσεις, είναι κι εκείνο το βιβλίο που λέγαμε- με το συγγραφικό σου έργο. Την πνοή της γραφίδας σου της ποιητικότατης και πρωτότυπης, που όχι μόνο, μέχρι σήμερα σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά μας χάρισες, αλλά και σε έντυπα κι εφημερίδες των Αθηνών δημοσιεύεις, και με την οποία μάς συναρπάζεις και μάς συγκινείς. Κι έχουμε και τις εξαίρετες ραδιοτηλεοπτικές σου εκπομπές... Πολλά αναμένουμε, λοιπόν. Κι εμένα... άσε με -σε παρακαλώ- να το λέω και να το επαναλαμβάνω, μέσα σου θα κρύβεις -πάντα- έναν ΠΟΙΗΤΗ! * Του Μιχαήλ Ε. Κριάρη Δάσκαλος