Αγαπητός Ξάνθης: Ο Τουρισμός στην ατζέντα της συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελλάδας - Τουρκίας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o Αγαπητός Ξάνθης*

Αρχιτέκτονας

Στις 7 Δεκεμβρίου επίκειται η 5η συνάντηση των δύο ηγετών Ελλάδας-Τουρκίας στο πλαίσιο του Ανωτάτου Συμβούλιου Συνεργασίας. Ξεκίνησαν το 2010 και σήμερα τρέχει ακόμη μία ως αποτέλεσμα του κάλου κλίματος μεταξύ των δύο γειτόνων.

Πολυπληθής ομάδα από την Τουρκία θα επισκεφθεί την Αθήνα, όπου σύμφωνα με πληροφορίες θα συζητηθούν διάφορα θέματα, εκ των οποίων είναι και ο Τουρισμός. Ο Τουρισμός εντάσσεται σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία στο περίγραμμα της δημόσιας διπλωματίας και αποτελεί ξεχωριστό κλάδο της έξυπνης ισχύος.

Στο πνεύμα αυτό και έχοντας υπόψη τα τεράστια οφέλη του τουριστικού τομέα και για τις δύο χώρες, οι δύο ηγέτες εντάσσουν στο πρωτόκολλο της 7ης Δεκεμβρίου σε μία από τις βάσεις επαφής, μαζί με την ενεργεία, το μεταναστευτικό, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και την οικονομία.

Είναι ζητήματα «χαμηλής πολιτικής» που όμως θερμαίνουν το κλίμα ώστε να υπάρχει μία θεματολογία που μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά και σε ζητήματα υψηλής πολιτικής. Μάλιστα. η εξαγγελία από τα χείλη του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής της χώρας μας για την «έξυπνη βίζα» για τους τούρκους τουρίστες αλλά και για τους έλληνες με την αρωγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πέντε ήμερες ανοίγει ένα ζήτημα κοινού οφέλους μεταξύ των δύο ακτών.

Σημειωτέον ότι, για την Ελλάδα ο Τουρισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανία που στο γενικότερο περίγραμμα όλων των δραστηριοτήτων της καλύπτει το 70% και πλέον του ΑΕΠ με 1 εκ. περίπου απασχολούμενους στο κλάδο, ενώ για την Τουρκία ο Τουρισμός καλύπτει το 10% του ΑΕΠ, με τον τομέα αυτό να απασχολεί περίπου το 8% του συνόλου του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας.

Η απόρριψη της επίσκεψης του πρόεδρου Ερντογάν λόγω αναξιοπιστίας εκ’ μέρους του προς τη Δύση προβάλλοντας τον ως το «μαύρο πρόβατο» από πολιτικούς παράγοντες υψηλού επιπέδου και με τον παράλληλο ισχυρισμό ότι η όποια πολιτική εκ’ μέρους των Αθηνών που ασκείται στην εγγύτητα του «κατευνασμού» είναι επικίνδυνη, εκτιμάται ότι δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση στο στόχο δημιουργίας κλίματος συνεννόησης τηρώντας βέβαια το Διεθνές Δίκαιο και όλες τις διεθνείς συνθήκες.

Έξαλλου, η χώρα μας είναι οπαδός του Διεθνούς Δικαίου, με μία εξωστρεφή, πολυμερή εξωτερική πολιτική κρατώντας όμως και την προληπτική της δύναμη σε βαθμό ικανότατο για την απόκρουση όποιας μορφής απειλής.

Ο πρόεδρος Ερντογάν είναι ένα εκλεγμένος ηγέτης των 80 εκ. Τούρκων που βρίσκονται δίπλα μας και είμαστε λόγω της δύναμης της γεωγραφίας να βλέπουμε το Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο ως ένα πεδίο ειρήνης και όχι αντιπαλότητας και συνεχούς κρίσης.

Το ζήτημα του ορισμού θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο γειτόνων είναι το φλέγον, είναι ο πυρήνας της διαπραγμάτευσης, είναι το θέμα που μπορεί ν’ ανοίξει το βιβλίο της συνύπαρξης κάτω από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Ακόμη και το «μεταναστευτικό» που έχει τεθεί και από την Ε.Ε. αποτελεί ζήτημα μεγάλης σημασίας, ως χώρα άμεσης υποδοχής αλλά και ως σύνορο της Ευρώπης. Η προβολή της χώρας μας ως πυλώνας σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή της ΝΑ. Μεσογείου παρέχει τα εργαλεία για έναν διάλογο με όλους τους γειτόνους προς όφελος των εθνικών μας συμφερόντων χωρίς να παραβλέπουμε ότι δεν ζούμε μόνοι μας, δεν υπάρχουμε μόνοι μας σ’ ένα κόσμο που σήμερα πάσχει από μία ρευστότητα καταστάσεων, μία δυστοπία εξέλιξης και βασικά από δυο θανατηφόρους πολέμους στα σύνορα της Ελλάδας.

Οι σημερινές περιφερειακές συγκρούσεις έρχονται για να επιβεβαιώσουν τη βία και την εξάπλωση ενός άλλου τύπου σύγκρουσης που αγγίζει γεωγραφικά, εθνικιστικά αλλά και θρησκευτικά στοιχεία με τον κίνδυνο να επιβεβαιωθεί ο Samuel Huntington, όταν έγραφε το βιβλίο το 1996 περί: «Σύγκρουσης των Πολιτισμών», ότι δηλαδή ένας μεγάλος πόλεμος μεταξύ Δύσης και με τα κράτη πυρήνες άλλων πολιτισμών δεν είναι αναπόφευκτος, μπορεί και να είναι πιθανός (σ.398).

Είναι γεγονός η αναθεωρητική θέση της Τουρκίας, η ανάγνωση εκ’ μέρους της από μία σειρά προβλημάτων μεταξύ των δύο γειτόνων που όμως η ελληνική διπλωματία γνωρίζει και χειρίζεται κάτω από το πρίσμα των εθνικών δικαιωμάτων που πηγάζει από τις συμμαχίες μας, την ενίσχυση και τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων μας, το Διεθνές Δίκαιο και από το δόγμα ότι «η Ελλάδα δεν απειλεί αλλά και δεν δέχεται απειλές».

Αλλά και το «Κυπριακό», είναι ένα από τα φλέγοντα θέματα μεταξύ των δύο εγγυητριών δυνάμεων που μπορεί να επαναρχίσει ως ζήτημα προς επίλυση «εντός» των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και υπολογίσιμη σύνδεση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο Αιγαίο. Μέσα σ΄αυτόν τον «μύλο» της περιοχής, ο Τουρισμός έχει λόγο, έχει ξεχωριστή σελίδα στις Διεθνείς Σχέσεις και την εξωτερική πολιτική καλύπτοντας ένα εύρος διάλογου στην κατεύθυνση του αμοιβαίου οφέλους (win/win).

Και για την Ελλάδα και για την Τουρκία η χρήση της σελίδας του Τουρισμού για κοινή ανάγνωση νομίζουμε ότι είναι προς όφελος και των δύο πλευρών. Η «Τουριστική Διπλωματία» ανοίγει δρόμους ειρήνης και συνεργασίας, δεν κλίνει…

* Ο αρθρογράφος είναι Αρχιτέκτονας, Μεταδιδακτορικός Υπότροφος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Διδάσκων στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.